Θήλυ, 35, άγαμη, ψιλο-cougar αλλά άκακη. Μότο: "Αυτό που δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο αστείο". Αυτά (με 1-2 υποσημειώσεις) είναι τα στάτους μου στο facebook από το Πάσχα ως τώρα:
Μεγάλη Δευτέρα 9 Απριλίου
Χτες βράδυ, (δηλαδή κατά τις 3.30 το πρωί), μου μιλάει στο τσατ αμυδρά γνωστό αγόρι. Ήταν φίλος φίλων που δούλευαν σε μαγαζί που πήγαινα πριν 3-4 χρόνια. (Άντε να 'χαμε ανταλλάξει δυο-τρεις κουβέντες όλες κι όλες). Ρωτάει τα νέα μου, του λέω, ρωτάω κι εγώ τα νέα του, μου λέει, λέει ότι με βλέπει πού και πού στη γειτονιά, εγώ δεν ήξερα ότι μένουμε στην ίδια γειτονιά, με διαβεβαιώνει για το γεγονός και λέει: "Μια και μένουμε κοντά, δεν έρχεσαι να πάμε καμιά βόλτα στη γειτονιά;" Μιλάει για εκείνη την ώρα που μιλάμε, Δευτέρα 3.30 το πρωί. Του λέω ή μου κάνει πλάκα ή μου κάνει πλάκα. Διαμαρτύρεται. Δεν πτοούμαι. Αλλά λέω: "...πάντως, μια και μένουμε κοντά, ας πάμε μαζί Επιτάφιο, να κάνουμε και βόλτα στη γειτονιά." ~Δεν δέχτηκε.
Μεγάλη Τρίτη 10 Απριλίου
Παραλίγο να απαντήσω το παρακάτω σε κάποιον αλλά συγκρατήθηκα:
-Πού τον ξέρεις αυτόν;
-Είχαμε πηδηχτεί τυχαία.
Μεγάλη Τετάρτη 12 Απριλίου
Γυρνάω από τη συνοικιακή Μικροβιολόγο όπου είχα πάει για εξετάσεις, γιατί κάτι έχω. Στο δρόμο με ενοχλεί η επιστραγαλίδα που φοράω, γιατί στραμπούληξα πάλι το πόδι μου. Σκύβω να φτιάξω επιστραγαλίδα. Σηκώνομαι όρθια, κοπανάω το κεφάλι μου σε κλαδί που εμφανίστηκε από το πουθενά. Βλέπω αστεράκια. Εκτός απ' την πληγή, έχω και πελώριο καρούμπαλο. Η Εβδομάδα των Παθών, σου λέει μετά.
Κυριακή Πάσχα 15 Απριλίου
Γνωστός μου φωτογράφος στο facebook ανεβάζει στάτους τύπου «πάει και το Πάσχα, είμαστε στο δρόμο για το Καλοκαίρι, καιρός να γεμίσει το fb από profile pics κοριτσιών με μαγιό». Κάνω Like ασυναίσθητα, όπως κάνω Like σε ό,τι έχει να κάνει με το ότι έρχεται το καλοκαίρι. Αμέσως έρχεται μήνυμα στο inbox μου: «Περιμένω». Απαντάω: «Το καλοκαίρι;» Λέει: «Να ανεβάσεις φωτό με μαγιό». Λέω: «Δεν είμαι εγώ για να βγαίνω φωτογραφίες με μαγιό». Αυτός: «Γιατί;» Εγώ: «Έχεις συνηθίσει να φωτογραφίζεις κάτι 20χρονες χορεύτριες με ανύπαρκτα μπικίνι κι έχεις ξεχάσει πώς είναι οι νορμάλ γυναίκες». Αυτός: «Κι εσύ έχεις ξεχάσει ότι σε έχω δει γυμνή».
Παλιότερα, η Αδερφή μου έχει χαρακτηρίσει τέτοιου είδους συμβάντα ως “déjà-fuck”.
Κυριακή Πάσχα προς Δευτέρα 16 Απριλίου
Είμαι Μπουζούκια και θέλω να τεστάρω το ηλίθιο smart phone μου. Ακούω το τρελό χιτάκι (το οποίο μου «μιλάει» όμως): «Άκουσα πως όταν πίνεις αναφέρεις το όνομά μου». Πάνω στο ντέρτι, το ανεβάζω στο facebook. Αμέσως, βέβαια, κάνω η ίδια σχόλιο:
Μάλλον γιατί εύχεσαι παγκόσμια ειρήνη…
Δευτέρα 16 Απριλίου
Μετά από χτες το βράδυ, για αδιευκρίνιστους λόγους (σοβαρά, αδιευκρίνιστους) πονάει ΤΡΟΜΕΡΑ η μέση μου, τόσο που κοιμήθηκα ελάχιστα το βράδυ, παρόλο που είχα πιει. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ούτε τώρα, παρόλο που νυστάζω (και έχω και χανγκόβερ) γιατί πονάω σε ΚΑΘΕ πιθανή ξαπλωτή στάση. Έχει κανείς καμιά ιδέα; Έχω ήδη κάνει όλο το Κάμα Σούτρα σόλο.
Σκοτεινή Παρένθεση: Όταν λέω «αδιευκρίνιστους», δεν εννοώ ακριβώς «αδιευκρίνιστους». Εννοώ μην πάει το μυαλό σου στο πονηρό. Επιστρέφοντας όμως στην Κυριακή Πάσχα προς Δευτέρα 16 Απριλίου, θυμάμαι (με μια ελαφριά θολούρα) να γλιστράω ελαφρώς πάνω σε κάτι γαρύφαλλα και να πέφτω μαλακά πάνω στο αριστερό κωλομέρι. Δεν θυμάμαι να πονάω. (Μάλλον βοηθάει η ελαφριά θολούρα).
Πέμπτη 19 προς Παρασκευή 20 Απριλίου
Πάω στο ΚΑΤ για τη μέση μου, με κρατάνε συνολικά πάνω από 4 ώρες, δεν είναι σίγουροι τι έχω, ζαλίζομαι κι είμαι δυστυχισμένη. Παρόλα αυτά, όταν με βλέπει ο πρώτος γιατρός, ρωτάει τι έπαθα, λέω γλίστρησα κι έπεσα. Ρωτάει: "Μπουζούκια;"
Η μόνη σωστή διάγνωση που πήρα απόψε.
Παρασκευή 20 Απριλίου
Στο ΚΑΤ είμαι ο μόνος άνθρωπος που χαμογελάει ηλίθια, όλοι νομίζουν ότι έχω κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Εγώ απλά περιμένω για ακτινογραφία δίπλα σε κάτι χαριτωμένα αγόρια που χτύπησαν κάνοντας σνόου-μπορντ.
Σάββατο 21 Απριλίου
Μου μιλάει μικρό μικρό μικρό παιδάκι σε σάιτ γνωριμιών. Λέει ότι σπουδάζει ηλεκτρολόγος στον Πειραιά και τώρα κάνει την πτυχιακή του. Ρωτάω τι θέμα έχει. Λέει μελετά τα συστήματα κίνησης των τρόλεϊ. Λέω: "Γι' αυτό επικοινώνησες μαζί μου; Θες να με βάψεις κίτρινη, να μου βάλεις ρόδες και να με επισυνάψεις;"
Σάββατο 21 Απριλίου
Βλέπω τόσον καιρό που ένας-ένας ανέβαζε το Somebody That I Used To Know, πολύ καταπιεσμένη καψούρα ρε παιδιά, πολύ ταύτιση όλο το σύμπαν και, ΟΚ, έγνεφα κι εγώ, παρόλο που το έχω βαρεθεί και λίγο και δεν μπορώ την ημι-κλάψα. Χτες, σ' ένα απ' τα αγαπημένα μου site (Texts from Last Night) διαβάζω για γκόμενα που, μεθυσμένη, πετούσε πέτρες κάτω απ' το παράθυρο τύπου και τραγουδούσε ουρλιάζοντας: "Now you're just somebody that I used to blow".* Τώρα ταυτίζομαι περισσότερο.
*Για τους αθώους ανάμεσά μας, “to blow” = ρήμα που υποδηλώνει ενέργεια και προκύπτει από το “blowjob” που σημαίνει πίπα.
σχόλια