Ζηλεύω τα ηλικιωμένα ζευγάρια, που ο χρόνος τους θέλει ακόμα να κρατιούνται από το χέρι, κάθε φορά που τους ανταμώνω σε μια μικρή βόλτα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι τελικά αυτό που δένει δυο ανθρώπους. Η αγάπη θα πουν κάποιοι, ο σεβασμός, ο θαυμασμός, ο έρωτας τελικά. Το καθένα χωριστά και όλα μαζί. Κατά καιρούς βρίσκω τη λύση ή έστω έτσι νομίζω, στις θεωρητικές προσεγγίσεις των βιβλίων της ζωής, στα συμπεράσματα των λόγων των ανθρώπων που η ζωή τους ενώνεται 20, 30 , 40 χρόνια ή ακόμα και περισσότερα.
Τι μας γοητεύει σε έναν άνθρωπο; Τι μας κάνει να θέλουμε να είμαστε μαζί του;
Όλα και τίποτα; Μερικά; Κάποια;
Ποια;
Οι λεπτομέρειες του χρόνου, οι λεπτομέρειες που κυλούν ανάμεσά μας σαν τους λεπτοδείκτες.
Λατρεύω λοιπόν.
Τον ήχο της φωνής σου στο κινητό μου, μόνο και μόνο γιατί είσαι κάπου και γω δεν είμαι εκεί. Και μου λείπεις.
Τον τρόπο που περπατάς με τα μικρά σχεδόν νευρικά βήματα για να διασχίσεις τους δρόμους.
Τα δάκτυλά σου, γιατί ανάλογα με αυτό που αγγίζουν, ενώνονται ή χωρίζουν μεταξύ τους.
Τα χέρια σου κάθε φορά που μπλέκονται στα μαλλιά σου, προσπαθώντας να τα τραβήξουν προς τα πίσω.
Το πρόσωπό σου στον καθρέπτη, γιατί αλλάζει μορφή, ανάλογα με τη διάθεση. Πρόσωπα διαφορετικά, που τα ζωγραφίζουν οι στιγμές. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, άλλες στιγμές.
Τα νεύρα σου, ακόμα και αυτά που ξεσπάνε πάνω μου, γιατί ακόμα και αυτά, τα έχω προκαλέσει εγώ.
Την απογοήτευσή σου, όταν σου λέω πως έχω δουλειά και πρέπει να αργήσω.
Τη λάμψη στα μάτια σου, όταν κάτι σε εκπλήσσει ευχάριστα ή δυσάρεστα.
Την κούρασή σου στο τελείωμα της ημέρας, πόδια και χέρια γερμένα στον καναπέ, κεφάλι ακουμπισμένο στο μεγάλο και αναπαυτικό μαξιλάρι.
Την ατελείωτη στοίβα των πιάτων στο νεροχύτη, γιατί σου κάνω ό,τι θέλω δίχως να μπορείς να αντιδράσεις.
Τη μουσική που επιλέγεις στον υπολογιστή γνωρίζοντας πως με εκνευρίζουν συγκεκριμένα είδη. Αλήθεια γιατί επιλέγεις μόνο αυτά;
Τις διαφωνίες μας ακόμα και σε αυτά που συμφωνούμε.
Το βλέμμα σου που πέφτει πάνω ή κάτω σε εικόνες, ανθρώπους, πράγματα.
Το ρολόι στον καρπό σου. Σου δείχνει πόσο μακριά ή κοντά μου βρίσκεσαι.
Το χαμόγελό σου. Ακόμα και όταν τα έχω όλα, αυτό είναι κάτι περισσότερο.
Τι μας γοητεύει σε έναν άνθρωπο; Τι μας κάνει να θέλουμε να είμαστε μαζί του;
Δε ξέρω. Απλά δε ξέρω.
Και δε θέλω να μάθω.
σχόλια