Ιούλιος 2013, Ευρώπη, πλανήτης Γη.
Την ίδια ώρα που η ζέστη γαμιέται, η Καγκελάριος Μέρκελ επιβάλει τον νόμο της αρένας.
“Fight until you die motherfuckers”
Μια συμμορία από τσογλάνια την συνεπικουρεί και σπέρνει τον πανικό και τον φόβο. Ανεργία, λιτότητα, διάλυση κοινωνικού ιστού, ένα μάτσο χάλια.
Όλοι εναντίον όλων, σε μια ζούγκλα που τα κοράκια σπεύδουν να κατασπαράξουν όποιον δείξει αδύναμος. Ο μόνος κανόνας, είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
Όλη η Ευρώπη ζει υπό την βαριά σκιά της κρίσης.
Όλη;
Όχι ακριβώς όλη.
Στην άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, μια χούφτα άνθρωποι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Οι έλληνες, γνήσιοι απόγονοι ενός πολιτισμού που πρεσβεύει τα ιδανικά του μέτρου και της αρμονίας, της καλλιέργειας και της αντίστασης, παραμένουν αδούλωτοι στις επιταγές του κανιβαλικού καπιταλισμού και προτείνουν ένα άλλο πρότυπο ζωής.
Δεν μένουν σε θεωρίες, πράττουν όλα όσα πρεσβεύουν.
Ένα κράτος που λειτουργεί εύρυθμα, ελεύθερα, αποδοτικά, υπέροχα. Ένα κράτος που δεν απαιτεί ηρωισμούς αλλά την εφαρμογή του αυτονόητου στην καθημερινότητα.
Νιάου!
Μην δίνετε σημασία μου αρέσει, που και που, να κάνω τη γάτα!
Πίσω στο θέμα μας.
Με μπροστάρηδες τους -δεν έχω επίθετα να περιγράψω το μεγαλείο τους- πολιτικούς τους, οι έλληνες διεκδίκησαν ένα καλύτερο μέλλον για την παραπΕουσα Ευρώπη.
Μετά από εκλογές που διεξήχθησαν, όπως πάντα, σε κλίμα υψηλού πολιτικού πολιτισμού, εξέλεξαν για εκπρόσωπό τους τον Αντώνη Σαμαρίξ, ο οποίος συνεπικουρούμενος από τον Οβελίξ, συγγνώμη, Βενιζελίξ έπρεπε να πω αλλά και τον Κουβελιξ, υποσχέθηκαν ότι θα καταφέρουν καίριο πλήγμα σε αυτή την ντεμέκ ευρωπαϊκή λογική.
Η ελληνική πολιτική τριανδρία, το λοιπόν, συστάθηκε σαν απάντηση των ευρώ-κανιβάλων. Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη στις Βρυξέλλες, τη νέα Ρώμη, οι έλληνες έδειξαν με πρωτοφανή αποφασιστικότητα τις προθέσεις τους να συντρίψουν:
Α) την τραπεζοκρατία,
Β)τον παραλογισμό της άνευ όρων λιτότητας,
Γ) τους παραβάτες του ευρωπαϊκού ονείρου,
Δ) την φοροδιαφυγή.
Διεκδίκησαν μέχρι τέλους ότι είχαν υποσχεθεί στον λαό τους ότι θα απαιτήσουν.
Χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι (και όχι το μικρό δάκτυλο του ποδιού, όπως συνήθως συμβαίνει όταν πας τουαλέτα το βράδυ χωρίς να ανάψεις φως) και απαίτησαν επαναδιαπραγμάτευση του ευρωπαϊκού οράματος, όχι μόνο για τους ίδιους αλλά για όλες τις χώρες που έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Eurovision.
Ο τυφλός, ο χοντρός και ο μυστακοφόρος δεν περιορίστηκαν σε διεθνείς επιτυχίες, τα πήγαν υπέροχα και εντός των τειχών.
Τι να πρωτοαναφέρει κανείς!
Έριξαν τις τιμές των ενοικίων, των εισιτηρίων των ΜΜΜ, έφεραν το αιώνιο καλοκαίρι για να μην πληρώνουμε πετρέλαιο, βάλανε όλους τους καργιόληδες φυλακή, συνέχισαν να παρέχουν αξιόλογες προνοιακές υπηρεσίες, εκτόξευσαν τον ελληνικό τουρισμό στα ύψη, ρίξαν την ανεργία στο μείον 30%. Στην Ελλάδα όσο και αν προσπαθούσες να μείνεις άνεργος δεν τα κατάφερνες.
Επίσης, γκρέμισαν τις κακές τράπεζες και τις έκαναν Luna Park, ενώ είχαν την πρόνοια να μας μοιράσουν από ένα καταπληκτικό φίλτρο με το οποίο μάθαμε να τα βλέπουμε όλα ωραία, ήμασταν μια κοινωνία Λωτοφάγων.
Είπα ότι γαμιέται η ζέστη;
Το πα ε;
