Λένε πως η χειρότερη μορφή μοναξιάς είναι αυτή που νιώθεις όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους , όταν είσαι μέσα στο πλήθος αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά από αυτό..... Εγώ πιστεύω πως η μοναξιά σε οποιαδήποτε μορφή είναι σκληρή, είτε βρίσκεσαι ανάμεσα στον κόσμο είτε είσαι μόνος σου , η διαφορά είναι πως στην πρώτη περίπτωση αναγκάζεσαι να υποκριθείς ενώ στη δεύτερη όχι.....
Δεν πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά θέλουν να μείνουν μόνοι, πιστεύω πως απλά φοβούνται να δεθούν , να νιώσουν , δεν θέλουν να δώσουν κάτι από τον εαυτό τους ........ Δεν υπάρχει κάποια συνταγή που μπορείς να ακολουθήσεις για να μη πληγωθείς , ούτε είναι λύση να αποστασιοποιείσαι από την αγάπη, από τον έρωτα....... Μένουμε με τα απωθημένα γιατί δεν τολμήσαμε να πούμε αυτά που νιώθαμε και προσπαθούμε μέσα από υλικά πράγματα και επιφανειακές σχέσεις να κάνουμε τους εαυτούς μας να νιώσουν καλά.....
Και κάποιοι το καταφέρνουν... την ημέρα.... γιατί τα βράδια μόλις ξαπλώσεις όλα επιστρέφουν... όλες εκείνες οι σκέψεις που αποφεύγεις τη μέρα έρχονται τα βράδια και σε κυριεύουν γιατί εκείνη τη στιγμή είσαι πραγματικά ο εαυτός σου, χωρίς μάσκα......... Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να έβγαζαν αυτή τη μάσκα , πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά...... Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος στον έρωτα, πρέπει ή δεν πρέπει , το συναίσθημα είναι συναίσθημα και δεν φυλακίζεται , δεν περιορίζεται... Δεν μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο πώς να νιώσει ούτε μπορείς να του υποδείξεις πως αυτό που νιώθει δεν είναι σωστό.....
σχόλια