Έχω ένα πικάπ κρυμμένο στη ντουλάπα. Όταν με πιάνουν οι μοναξιές μου, όταν μου συμβαίνει κάτι καλό, όταν είμαι κουρασμένη, όταν θέλω να πω τα νέα μου, ανοίγω τις πόρτες της ντουλάπας και κοιτάζω το πικάπ. Το βγάζω από το κουτί του, του μιλάω και το ξαναβάζω στη θέση του. Χτες, του εξομολογήθηκα ότι αγόρασα πιάτα για μακαρονάδες. Εντάξει χαίρομαι πολύ όταν αγοράζω κάτι για την κουζίνα και επειδή αυτό συμβαίνει σπάνια, το ευχαριστιέμαι ακόμα πιο πολύ. Του είπα ακόμη, ότι αποφάσισα να κάνω μαθήματα καταδύσεων το Σεπτέμβριο. Χαμένη ανάμεσα στα πιάτα και τις καταδύσεις αναφέρθηκα στο νέο κατόρθωμα μου. Έμαθα να φτιάχνω Croque Monsieur. Τραγανός κύριος σε ελληνική μετάφραση. Μια νότα μαγειρικής κολλάει παντού.
Πάντα είχα την τάση να μεταπηδώ από το ένα θέμα στο άλλο. Ποτέ δεν έμενα συγκεντρωμένη σε μια σκέψη.
Το πικάπ είναι ξύλινο. Με ωραίες καμπύλες. Βγαλμένο από μια άλλη εποχή και ταυτόχρονα τόσο νέο. Όταν το κοιτάζω, νομίζω ότι αποπνέει μια συστολή και ένα βαθύ συντηρητισμό. Πριν λίγες μέρες, μου ζήτησες πίσω το πικάπ. Γύρισα και σου είπα ότι είναι πιο πιθανό να με δεις νεκρή, παρά να πάρεις το πικάπ. Αυτό που δεν σου είπα είναι ότι το πικάπ είσαι εσύ βλάκα. Από εσένα επέλεξα να κρατήσω το πιο καλό σου κομμάτι. Το πιο κρυφό σου, το πιο ακριβό σου, το πιο αληθινό σου. Το ονόμασα πικάπ και κανένας, ακόμη και εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να μου το πάρεις. Το φυλάω στην καρδιά μου. Αυτή είναι η ντουλάπα μου. Δεν μπορώ να σου δώσω πίσω το πικάπ. Το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι μια μακαρονάδα σε ένα πολύ ωραίο λευκό πιάτο που γράφει PASTA, το οποίο μπορείς να απολαύσεις ακούγοντας μουσική από το πικάπ που ξέρω ότι σου λείπει. Ίσως αυτό που σου λείπει περισσότερο όμως, είναι η καλή πλευρά του εαυτού σου. Κάπου ξεχάστηκε, αλλά έχω πίστη ότι δεν χάθηκε.
σχόλια