Το άδειασμα...

Οι αναμνήσεις που θα μείνουν είναι φυλαγμένες καλά σε κουτιά και ντουλάπες.

Ο σκελετός του καινούριου κρεβατιού με κοιτά με προσμονή. Ανυπομονεί να λάβει το περιεχόμενό του. Εμένα. Θέλει να μου χαρίσει στιγμές γαλήνιου ύπνου και καινούριων ονείρων, πιο όμορφων.

Οι τοίχοι περιμένουν να βαφτούν. Δύο άσπροι και ένας κόκκινος. Όχι της φωτιάς, ένα τόνο πιο σκούρο. Χρώμα που φέρνει δυναμισμό με κανονικό φως και ανατολίτικα όνειρα όταν το φως χαμηλώνει.

Τα κεριά με άρωμα βανίλια περιμένουν να μπουν ξανα στη θέση τους και να ανάψουν.

Το άδειασα επιτέλους!

Το δωμάτιο είναι άδειο και περιμένει να γεμίσει πάλι...

Έκανα ένα μπάνιο και έφαγα.

Έκανα ένα τσιγάρο και άνοιξα τη lifoland...

Σας ευχαριστώ. Δεν το ξέρετε αλλά με βοηθήσατε να ανασκουμπωθώ τις τελευταίες μέρες μετά απο σχεδόν δύο μήνες. Ευχαριστώ!