Προάστια

 (κείμενα με αφορμή κομμάτια των Στέρεο Νόβα)

Το σαββατόβραδο κατάπινε τα πάντα. Ρουφούσε όλες τις ανασφάλειες και τις διαψεύσεις ολόκληρης της εβδομάδας. Θυμάσαι  την πρώτη φορά που άκουσες στο κλαμπ το No good start the dance ; 

Ήταν όλα τα σαββατόβραδα της ζωής σου σε ένα κομμάτι . Το κομμάτι δεν ήταν μόνο ήχος και στίχοι . Έμοιαζε με ανθρώπινο όν.  

Κάθε φορά που ο dj το έβαζε σαν να σε έσπρωχνε το ίδιο στην πίστα. Θυμάσαι που έκλεινες τα μάτια και σκεφτόσουν το βίντεο κλιπ ; Σαν να είχες εσύ την βαριοπούλα στα χέρια και γκρέμιζες τους τοίχους . 

Ήσουν τόσο τρελός όταν το χόρευες. Πραγματικά τρελός. Σήκωνες τα χέρια σου στον αέρα σαν να περίμενες κάτι. Σαν να ήθελες να λυτρωθείς από όλα τα κακά μέσα σε ένα σαββατόβραδο 

Στην πραγματικότητα αυτό που ήθελες ήταν μια αγκαλιά. Αν ήσουν τυχερός στο τέλος της βραδιάς την έβρισκες ή επέστρεφες σε αυτή που  ήδη είχες.  

Όταν έσκαγε η Κυριακή και εσύ μαζί της , κοιτούσες μέσα σου και έβλεπες το κενό σου.  

Υ.Γ 

«Η ψυχή μου είναι τόσο πεινασμένη σαν μια τίγρη στο κλουβί κλεισμένη»