Προσπερνάω αυτη την πινακίδα εδω και τρια χρόνια. Από τα 4 τηλέφωνα ισχύουν τα τρια πρωτα- το 199 ειναι νεκρός αριθμός πια που δεν αντιττοιχεί σε κάποια γραμμή (το ξέρω γιατί το πήρα). To περίεργο βέβαια δεν είναι το πόσο παλιά είναι η πινακίδα αλλά οτι κάποιος κάποτε πολλά χρονια πριν θεώρησε πως σε μια στιγμή ανάγκης θα βγει κανείς στο διαδρομο για να θυμηθει τον αριθμό "100".

Ασανσέρ

Το παλαιομοδίτικο μοτίβο συνεχίζεται και στο ασανσέρ. Έχω την ίδια απορία για σχεδόν όλα τα ασανσέρ της Αθήνας-γιατί ακόμα και όταν ειναι ολοκαίνουργια εχουν πινακίδες γραμμένες στην Καθαρευουσα;Θέλω να πω τι στο καλό είναι το "κόμβιον στάσις"; Γιατι με συμβουλεύει να απομακρυνθώ "από τον τοίχο του φρέατος";

Πενταήμερη time

Αυτή πρέπει να ήταν η μοναδική στιγμή αρμονίας μεταξύ του Στάθη και της Μαρκέλλας σε μια μακριά μερα που ξεκίνησε νωρίς.Πρώτα ήρθε ένας καραμπινάτος καυγάς για τη μουσική, μετά για το ποιος θα φάει τα περισσότερα φιστίκια,και η διαμάχη συνεχίστηκε ακάθεκτη. Αναρωτιέμαι αν όλοι σε όλα τα γραφεία έχουν τέτοιες στιγμές-υποθέτω πως ναι.

Platonos 7

Σήμερα που έχουμε κλεισιμο και όλα τρεχουν κάπως τρελά με μακέτες απο δω, μακέτες από κει και μπόλικη δουλειά αυτό ειναι το μόνο τραγούδι που μπορούσα να σκεφτώ.Ρο άκουσα καμιά δεκαριά φορές μέχρι που κόντεψα να τρελαθώ. Είναι από το ΅Σαμποτάζ΅και κρατάει μόλις 1.57."Ειμαστε δυο κινούμενα σκίτσα που τώρα τρωμε πίτσα στη μέση του αλαλούμ"