Νυχτερινοί απολογισμοί
Δύο φίλοι κάθονται και τα λένε στο συνηθισμένο στέκι που φιλοξενεί τις μεσοβδόμαδες συναντήσεις τους. Η κουβέντα είναι γρήγορη και όπως πάντα επί της ουσίας και ενώ μόλις έχει σουρωπώσει, βρίσκονται ήδη στο δεύτερο ποτήρι. Νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον και ότι η συνάντηση αυτή είναι μια από τις πολλές που απλώς επαναλαμβάνουν όσο ήδη ξέρουν αλλά τους περιμένει μια έκπληξη. Και η κουβέντα τους είχε πάνω κάτω ως εξής :
Αυθόρμητος φίλος (εφεξής Α.Φ.) : Ωραία είναι εδώ.
Σκεπτικός φίλος (Σ.Φ. στο εξής) : Έτσι είναι κάθε φορά, για πες κάνα νέο.
Αφ: Πώς πάει η δουλειά;
Σφ : Δεν αλλάζεις θέμα καλύτερα, δεν μπορώ να μιλάω πάλι για ευθύνες.
ΑΦ : Τι να πω, σκέφτομαι τις χθεσινές τύπισσες που γνωρίσαμε.
ΣΦ : Αναμενόμενο για εσένα. Προς απογοήτευση σου δε νομίζω να γίνει κάτι, ήταν αλλού αυτές.
ΑΦ: Όχι απλώς θέλουν τον τρόπο τους. Έτσι δεν έγινε και με τις άλλες στο νησί. Πάλι έλεγες δεν θα γίνει τίποτε και τελικά εσύ ήσουν που έσπασες την «κλειδαριά» τους με αυτά τα έξυπνα που λες ανά φορές και αρέσουν τόσο στις γυναίκες από ότι φαίνεται και θα ήθελα να μπορώ να τα λέω και εγώ προς τέρψιν και γοητεία των θυληκών που ξέρω και θα γνωρίσω.
ΣΧ: Δεν χρειάζεται, έχεις άλλα ταλέντα εσύ αλλά αυτή τη φορά νομίζω είναι διαφορετικά, δεν νιώθω τη δυναμική μέσα μας. Εξάλλου κάθε μέρα δεν είναι Κυριακή.
ΑΦ: Απαισιόδοξος όπως πάντα. Με το που βγούμε θα έρθεις στα συγκαλά σου και στα φυσικά σου.
ΣΦ: ......δε ξέρω, θα δούμε. Απάντησαν;
ΑΦ: Όχι ακόμα αλλά θα απαντήσουν, που θα πάει, έχει συμβεί να στείλουμε ποτέ και να μην μας απαντήσουν;
ΣΦ: Ναι!
ΑΦ : Μπούρδες λες, πότε έγινε αυτό, εγώ δεν θυμάμαι κάτι σχετικό!
ΣΦ: Γιατί είσαι από τους τύπους που πάντα ξεχνάνε ότι δε τους συμφέρει. Τελος πάντων πολύ μιλάμε για αυτές και δεν ξέρω, αν έχει νόημα. Προσωπικά περιμένω να με πάρει η ξέρεις ποιά.
ΑΦ : Ποιά η δικιά μου;
ΣΦ: Από πότε έγινε δικιά σου, εσύ δεν έλεγες ότι δεν σε νοιάζει από τότε που χωρίσατε, εδώ και δύο χρόνια τώρα;
ΑΦ: Εντάξει ....τώρα!!
ΣΦ: Είδες που σου λέω ότι ξεχνάς πάντα ότι δε σε συμφέρει;
ΑΦ : Όχι ή μάλλον έχεις δίκιο αλλά δεν κατάλαβες ότι δεν το εννοούσα;
Σφ: Όχι δεν κατάλαβα τίποτα και γιατί θα έπρεπε να καταλάβω τέτοιο πράγμα, ότι είναι το λέμε μεταξύ μας.
ΑΦ : Εντάξει ρε φίλε, έχεις δίκιο αλλά ξέρεις….
ΣΦ : Για δική σου τύχη έχω στείλει κάμποσα μηνύματα εδώ και τόσες μέρες αλλά ουδεμίαν απάντηση, μάλλον εφαρμόζει κλειστού τύπου οικονομικά μοντέλα που μαθαίνει στη σχολή και στα συναισθηματικα της ή απλά της έκανες ασφαλιστικά μέτρα στα κρυφά για να μη με πλησιάζει.
ΑΦ : ..... τι είναι αυτά που λες, εγώ να κάνω τέτοιο πράγμα, να λεω άλλα σε εσένα και άλλα σε αυτή;
ΣΦ : Έχεις δίκιο, υπερβάλλω άρα είσαι οκ και δεν έχεις πρόβλημα
ΑΦ: Να το συζητήσουμε άλλη στιγμή, μου βάζεις δύσκολα…
ΣΦ : Καλά πάρε τις φυτοκαμμένες και αν είσαι τυχερός δεν θα είναι τόσο καμμένες και θα ξεχάσω την δικιά σου αλλά κόψε με τα «δε ξέρω και δεν κάνω», ελεύθερο ανταγωνισμό έχουμε στον κόσμο αυτό, αυτό πάντα δεν έλεγες; Αν είχες πρόβλημα να το φανέρωνες και όχι να το παίζες άνετος!
ΑΦ: Με ρε φίλε δεν έχω πρόβλημα!! Γιατί τις λες φυτοκαμμένες;
ΣΦ : Είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις! Θα σου εξηγήσω αυτόν τον ορισμό «των παλιών» άλλη φορά.
ΑΦ : Ωραίος φίλος είσαι!
ΣΦ : Και εσύ εντελώς συνεννοήσιμος, ούτε γυναίκα να ήσουν να πρέπει να μπω στο μυαλό σου! Άντε κάνε κάτι χρήσιμο και πάρε τηλέφωνο, μου τελείωσαν οι μονάδες και βαριέμαι να τρέχω στο περίπτερο!
Αφ : Μα δυό βήματα είναι…
Σφ : Κάντα εσύ και αν θες πλήρωσε κιόλας!
Αφ: Ωραίος φίλος ...
~*~
