Τι κρύβεται πίσω από την εικόνα της χθεσινής συνόδου; Οι αναπόφευκτες αντανακλάσεις του κοντινού μελλοντός μας διαμεσολαβημένες από την παγερή τεχνοκρατική καρδιά της ευρωπαϊκής ένωσης σε συνδυασμό με την εβερέστεια ανικανότητα του εγχώριου πολιτικού προσωπικού.

Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να αποδεσμευθούμε εύκολα από τον κακό εαυτό μας μεσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Η χάρη, η ανωτερότητα και η ψυχραιμία της σκέψης άλλωστε δε μας χαρακτήριζε ποτέ ως πολιτικά υποκείμενα. Θα δείξει, αν και αυτά που βιώσαμε τον τελευταίο 1 χρόνο δε σε κάνουν ακριβώς να αισιοδοξείς.

Αποδελτίωσα μερικά αυτά που γράφτηκαν με αφορμή την χθεσινή σύνοδο στις Βρυξέλλες και τα συνδύασα με εικόνες που η ποιητική μου δικαιοσύνη μου λέει  πως επικοινωνούν κατα βάθος. Νομίζω πως αυτό το λεξεικονικό curation κάπως θα σε βοηθήσει να σχηματίσεις την αντανάκλαση της μεγάλης εικόνας. Μέχρι την επόμενη;-)

Αποφάσεις-ορόσημο έλαβαν χθες στις Βρυξέλλες οι ηγέτες της Ευρωζώνης, πρωτίστως για την προστασία της Ελλάδας, η οποία ωστόσο θα τεθεί σύντομα σε καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας», κατά δεύτερο λόγο για την Ιρλανδία και Πορτογαλία.

Στα 158 δισ. ευρώ το νέο πακέτο για την Ελλάδα, εκ των οποίων 37 δισ. ευρώ θα προέλθουν από τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών.

Μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, μίνι συνόδους ηγετών και κοινοτικών αξιωματούχων, αλλά και αμοιβαίες υποχωρήσεις των πρωταγωνιστών των τελευταίων ημερών, η Σύνοδος Κορυφής κατέληξε σε μια δέσμη αποφάσεων.

Η σημαντικότερη απ' όλες είναι ότι δίνεται ανάσα στην Ελλάδα και δημιουργούνται οι προοπτικές για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι οι μεταρρυθμίσεις θα πετύχουν και η χώρα θα βγει από την ύφεση.

Το «λογαριασμό» της νέας διάσωσης της χώρας μας θα τον πληρώσουν οι εταίροι και για πρώτη φορά, οι ιδιώτες επενδυτές.

Η συμφωνία αποτελεί προϊόν αμοιβαίων υποχωρήσεων της Γερμανίας, της Γαλλίας και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ.

Το Βερολίνο αποδέχθηκε κάτι που μέχρι τώρα ήταν εντελώς αδιανόητο, δηλαδή τη δυνατότητα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να αγοράζει ομόλογα στη δευτερογενή αγορά σε τιμές χαμηλότερες της ονομαστικής τους αξίας. Αυτό θα λειτουργήσει ως «ασπίδα» έναντι των επιθέσεων των αγορών στα ομόλογα μιας χώρας. Επιπλέον, η υποχώρηση αυτή αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της μελλοντικής κοινής διαχείρισης του δημόσιου χρέους, μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων.

Η Γερμανία έκανε μια σημαντική υποχώρηση έναντι της Γαλλίας, αποδεχόμενη κάτι που μέχρι τώρα δεν ήθελε με τίποτα, δηλαδή την υποβάθμιση της Ελλάδας σε καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Αυτό αποτελεί προϊόν της σφοδρής επιθυμίας της γερμανικής κυβέρνησης για ουσιαστική συμβολή του ιδιωτικού τομέα στη νέα στήριξη της Ελλάδας.

Σημαντική υποχώρηση έκανε και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο οποίος είχε προειδοποιήσει ότι δεν πρόκειται να αποδέχεται ομόλογα από τις ελληνικές τράπεζες για παροχή ρευστότητας. Βέβαια, μπορεί να άλλαξε θέση και θα συνεχίσει να αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα και μετά την υποβάθμιση της Ελλάδας, αλλά απέσπασε την εγγύηση της ευρωζώνης για το ποσό που θα παράσχει η ΕΚΤ. Πέτυχε επίσης να απαλλαγεί η ΕΚΤ στο μέλλον από την παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, κάτι που θα αναλάβει πλέον το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Αναφορικά με τις επιμέρους αποφάσεις για την Ελλάδα, οι εταίροι συμφώνησαν να προχωρήσουν σε μείωση των επιτοκίων δανεισμού προς τη χώρα μας από την ευρωζώνη στο 3,5%, ενώ επιμηκύνεται η περίοδος του χρόνου αποπληρωμής από τα 7,5 στα τουλάχιστον 15 χρόνια που θα μπορούσε μαζί με την περίοδο χάριτος να φτάσει τα 30 χρόνια.

Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, δήλωσε ότι συμφωνήθηκε η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου, λέγοντας ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να λάβουν δυναμικά μέτρα για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.

Παράλληλα, είπε ότι θα υποβάλει κοινή πρόταση με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Ανγκελα Μέρκελ, για οικονομική διακυβέρνηση πριν από τα τέλη του καλοκαιριού.

Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα ισχύει μόνο για την Ελλάδα, ξεκαθάρισε η Γερμανίδα καγκελάριος, Ανγκελα Μέρκελ. Γνωστοποίησε ακόμη ότι η συμβολή του ιδιωτικού τομέα θα φτάσει τα 37 δισ. ευρώ έως το 2014, ενώ, συμπεριλαμβανομένης της επαναγοράς ομολόγων, θα ανέλθει στα 49,6 δισ. ευρώ.

Ιστορικής σημασίας χαρακτήρισε τις αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου Κορυφής ο Πρωθυπουργός κατά την εισήγησή του στο υπουργικό συμβούλιο, τονίζοντας ότι συνιστούν ένα «τεράστιο βήμα μπροστά» τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη.

Ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι οι τα αποτελέσματα της Συνόδου εγγυώνται τη βιώσιμη πορεία της χώρας, τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αλλά και ένα αναπτυξιακό πακέτο για την Ελλάδα, ένα «ευρωπαϊκό πακέτο Μάρσαλ», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Καταστήσαμε το πρόβλημα του χρέους διαχειρίσιμο, πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι χάρη στις σκληρές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός απαλλάχθηκε «από το βραχνά της χρεοκοπίας», ενώ καταρρίφθηκε ο μύθος «ότι είμαστε έρμαια των ξένων δυνάμεων, ότι οι Έλληνες δεν μπορούν και ότι σίγουρα θα χρεοκοπήσουμε».

Ομολογία αποτυχίας για την ασκούμενη πολιτική χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τις αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου Κορυφής, εξαπολύοντας δριμύτατη επίθεση στην κυβέρνηση, ενώ τόνισε ότι ο ελληνικός λαός απαιτεί σήμερα αλήθειες και όχι πανηγυρισμούς.

Σε σχετικές του δηλώσεις, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπενθύμισε ότι πριν από 14 μήνες η κυβέρνηση έλεγε ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα εκτός μνημονίου, ωστόσο όπως είπε, όχι μόνο πήρε «σκληρά και επώδυνα» μέτρα, αλλά ψήφισε και το μεσοπρόθεσμο, «το οποίο επιτείνει την ασφυξία της οικονομίας».

«Η μέχρι τώρα πολιτική απέτυχε γι αυτό χρειάζονται συνεχώς νέα μέτρα και νέες συμβάσεις και γι αυτό μετατίθενται διαρκώς προς τα πίσω ο χρόνος που θα βγει στις αγορές η Ελλάδα», πρόσθεσε.

Εξέφρασε ακόμη την εκτίμηση ότι με τις αποφάσεις της η Ευρώπη διαπίστωσε ένα μέρος μόνο του προβλήματος, αν και αναγνώρισε ότι «έκανε κάποιες σημαντικές διορθωτικές κινήσεις», όπως η βελτίωση των όρων δανεισμού για την Ελλάδα. Ωστόσο, συμπλήρωσε, «η λύση αυτή είναι ακόμα ασαφής, έχει ελλείψεις και δημιουργεί νέα προβλήματα»

Η επαναφορά της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης αποτελεί το κρίσιμο στοίχημα της Κυβέρνησης σύμφωνα με όσα δήλωσε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος.

Αναφερόμενος στις αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής ο κ. Βενιζέλος τόνισε πως οι ηγέτες της Ευρώπη «έβαλαν πάτο» στο βαρέλι του δημοσίου χρέους και παρείχαν χρηματοδοτική ανάσα και στήριξη στην διευθέτηση των δανειακών υποχρεώσεων μέσω μια μεγάλης επιμήκυνσης των λήξεων κατά 30 έτη και με περιορισμό των επιτοκίων στο 5%.

«Η χθεσινή συμφωνία των ηγετών της Ευρωζώνης αποτελεί μεγάλη ανακούφιση για την ελληνική οικονομία», τόνισε

Ο πρώτος Οίκος αποφάσισε

Είμαστε “περιορισμένα χρεοκοπημένοι”

Σε ανακοίνωση του ο οίκος Fitch τονίζει ότι θα υποβαθμίσει την Ελλάδα σε καθεστώς «περιορισμένης χρεοκοπίας», σταθμίζοντας τα δεδομένα μετά τις αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου στις Βρυξέλλες. Αυτές οι αποφάσεις αποτελούν πάντως κατά τον οίκο, «σημαντικό και θετικό βήμα» για τη διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας στην ευρωζώνη.

Το καθεστώς “περιορισμένης χρεοκοπίας” είναι κάτι νέο και τους οίκους, που προσπαθούν να το εντάξουν στην αξιολόγηση τους. Εντάσσεται στην κατηγορία κερδοσκοπικού βαθμού αλλά όπως ανακοίνωσε ο οίκος, θα συστήσει νέες βαθμίδες στις οποίες θα αναβαθμιστεί η Ελλάδα, όταν “ξεπεράσει” τη χρεοκοπία.

Αναμένεται και οι τρεις γνωστοί οίκοι αξιολόγησης, να αναβαθμίσουν την αξιολόγηση της χώρας μας σε τριπλό C όταν ολοκληρωθεί η ανταλλαγή, η μετακύλιση ή η επαναγορά από μέρους των ιδιωτών επενδυτών και δοθεί το κίνητρο για μια άλλη αντιμετώπιση, με μειωμένο πλέον δανειακό βάρος.

Εχουμε λοιπόν οικονομίες σε ύφεση. Τι προτίθενται να κάνουν γι' αυτό οι πολιτικοί; Λιγότερο από τίποτα. Αξιοσημείωτη είναι η εξαφάνιση της ανεργίας από την κορυφή της ατζέντας των κέντρων λήψης αποφάσεων και η αντικατάστασή της από τον πανικό για το έλλειμμα. Δεν πρόκειται για απάντηση σε απαίτηση της κοινής γνώμης. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση των CBS News/New York Times, το 53% ανέφερε την οικονομία και τις θέσεις εργασίας ως το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ενώ μόνο το 7% ανέφερε το έλλειμμα. Ούτε πρόκειται για απάντηση στην πίεση της αγοράς. Τα επιτόκια των αμερικανικών ομολόγων παραμένουν κοντά στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Ομως η συζήτηση στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες περιστρέφεται μόνο γύρω από τις περικοπές των δαπανών (και ίσως αύξηση της φορολογίας).

Την Πέμπτη, οι «επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί» υπέγραψαν την μεγάλη τους συμφωνία. Δεν ήταν καθησυχαστική. Κατά πρώτον, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι το περίπλοκο οικονομικό σχέδιο που προτείνουν μπορεί πραγματικά να δώσει λύση στην ελληνική κρίση, πόσο μάλλον στην ευρωπαϊκή.

(ο Πώλ Κρούγκμαν στους σημερινούς ΝΥΤ για την ολιγωρία στην ουσιαστική αντιμετώπιση του παγκόσμιου χρέους)

Ηταν μια μπερδεμένη ιστορία. Οικονομικά ήταν επικίνδυνη. Πολιτικά ήταν σχεδόν γοητευτική. Και από κάθε άποψη ήταν διδακτική. Να τα δέκα πράγματα που έμαθα.1) Για πολλές εβδομάδες μας πιπίλιζαν το μυαλό με τον μπαμπούλα των οίκων αξιολόγησης και του «πιστωτικού επεισοδίου». Αποδεικνύεται ότι είναι αρκετή μια διαβεβαίωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να σταματήσουν οι εκβιασμοί. Οπως είχε πει ο «αριστερός τραπεζίτης» Ματιέ Πιγκάς, επιτέλους, οι κυβερνήσεις διοικούν, όχι οι οίκοι.2) Η «επιλεκτική χρεοκοπία» δεν είναι τελικά τίποτα περισσότερο από ένας όρος, μια σύμβαση. Είχε δίκιο ο Βενιζέλος και άδικο ο Σαμαράς: απαγορευμένες λέξεις δεν υπάρχουν.3) Η πρόταση για τη φορολόγηση των τραπεζών αποσύρθηκε μόλις άρχισε να έχει απήχηση. Προφανώς την έριξε στο τραπέζι ο Σαρκοζί ως δόλωμα για να αποσύρει η Μέρκελ τις αντιρρήσεις της για τον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας - ο οποίος αποκτά πλέον μεγάλες εξουσίες.4) Η πολιτική Ευρώπη αντιμετωπίζει κρίση - και ο λόγος είναι η απουσία μεγάλων ηγετών. Η ευρωζώνη όμως είναι πιο σταθερή απ' ο, τι φαίνεται - και ο λόγος είναι ότι για την επιβίωσή της ενδιαφέρονται πρώτα απ' όλα οι γερμανοί εξαγωγείς.5) Η Ανγκελα Μέρκελ δεν είναι ανίκανη ούτε χαζή. Ισορροπεί όμως σε ένα τεντωμένο σχοινί, καθώς πιέζεται από τους ψηφοφόρους της και το Συνταγματικό Δικαστήριο.6) Ο «γαλλογερμανικός άξονας» εξακολουθεί να έχει κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μπορεί κάθε τόσο να τρίζει, μπορεί να προαναγγέλλεται ο θάνατός του, αλλά επανέρχεται πάντα δυναμικά.7) Η Αριστερά είναι ανύπαρκτη. Η χρηματοπιστωτική κρίση ήταν ένα προνομιακό πεδίο δράσης και παρέμβασης. Αλλά έχασε κι αυτή την ευκαιρία.8) Παραμένει αδιευκρίνιστο τι ρόλο έπαιξε ο πρόεδρος Ομπάμα. Η Μέρκελ μαλάκωσε μετά το τηλεφώνημά του, αλλά μπορεί να ήταν σύμπτωση. Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη βρίσκει μια λύση στο πρόβλημά της, ενώ η Αμερική εξακολουθεί να κινδυνεύει με στάση πληρωμών.9) Οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι μια συνταγή που αποτελείται από λιτότητα στο εσωτερικό και υψηλά επιτόκια στο εξωτερικό είναι καταστροφική. Μπορεί να είμαστε κακομαθημένοι, αλλά δεν θα αλλάξουμε με χαστούκια.10) Το μπαλάκι είναι τώρα στο δικό μας γήπεδο. Αυτή η κοινωνία πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και να προχωρήσει μπροστά μ' ένα μίνιμουμ συναίνεσης. Αν κάθε κοινωνική ομάδα διεκδικεί τα συντεχνιακά της δικαιώματα αδιαφορώντας για το γενικό καλό, ή και καταπατώντας το, η χρεοκοπία δεν θα αργήσει. Θα είναι ουσιαστική. Θα εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό. Και θα φταίμε αποκλειστικά εμείς.

(ο Μιχάλης Μητσός γράφει στα ΝΕΑ 10 σημεία για τη χθεσινή σύνοδο)

Ως γνωστόν ήμασταν στο χείλος ακόμα χειρότερης καταστροφής. Κόσμος απέσυρε τα λεφτά απ’ τις τράπεζες και τα έστελνε στην Κύπρο πιστεύοντας ότι θα τα χάσει, υποτιμημένες δραχμές τυπώνονταν στο μυαλό μας, η στάση πληρωμών (και το κλείσιμο όλων των σχολείων, νοσοκομείων κλπ) τριβέλιζε γύρω μας σα κουνούπι.

Οι ελπίδες (αυτών που ήθελαν να βελτιωθούν τα πράγματα, όχι των μηδενιστών που ήθελαν να χρεοκοπήσουμε χοντρά και να διαλυθεί το σύμπαν) είχαν εναποτεθεί στη χτεσινή Σύνοδο. Να αποφύγουμε τα ακόμα χειρότερα. Οι χτεσινές αποφάσεις της Ευρώπης δεν μας έκαναν ξαφνικά πάμπλουτους, δε μας έλυσαν τα μεγάλα προβλήματά μας, όμως όπως και να το δούμε αποφάσισαν μερικά σημαντικά πράγματα:

Δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές για δανεισμό; Θα μας δανείσουν με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο αυτοί. Ήταν τεράστιο το χρέος μας; Θα μας το μειώσουν! Δεν μπορούμε να το πληρώσουμε σύντομα; Δε χρειάζεται, το μετακυλούμε έως και το 2040 είπαν αυτοί. Θέλουμε το ευρώ; Το κρατάμε. Οι καταθέσεις στις τράπεζες; Εγγυημένες. Θέλουμε ανάπτυξη και επενδύσεις; Θα κάνουν ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ.

Κι ενώ, έτσι όπως είχαν τα πράγματα, δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσαμε να ελπίσουμε -όχι για να πανηγυρίσουμε, αλλά για να βγάλουμε έστω έναν μικρό αναστεναγμό προσωρινής ανακούφισης- πάρα πολύς κόσμος είναι τρομακτικά δυσαρεστημένος!

Ίσως και από κεκτημένη ταχύτητα. Είχαμε συνηθίσει να αγανακτούμε (δικαίως) για το οτιδήποτε, οπότε γιατί να μην πάρει τη μπάλα και τη χτεσινή απόφαση;

(ο Άρης Δημοκίδης για τους ελάχιστους ψύχραιμους αναλύει με χιουμοριστικό τρόπο τι είναι αυτό που είχαν να φοβηθούν αν δεν ήταν ψύχραιμοι;-)

Η χώρα χρεωκοπεί, καταστράφηκε, σώθηκε: η εθνική μας κυκλοθυμία αδυνατεί για άλλη μια φορά να συλλάβει την πλήρη εικόνα. Μας τροφοδοτεί όμως με πλήθος ρόλους: από τη μανιάτισα μοιρολογίστρα μέχρι τον ευκαιριακό πανηγυριτζή. Μικρό το κακό. Αρκεί το θέατρο των ημερών να εξακολουθήσει "να πουλάει". Κι εμείς να σκεπάζουμε με "γιούχα" και με "μπράβο" το τέλος κάθε παράστασης.

(ο Χρήστος Αγγελάκος για τον εθνικό μας dramaqueenισμό που δεν έχει αφήσει καμιά ιδεολογική όχθη απρόσβλητη)

Ο αόριστος είναι ένας γοητευτικός χρόνος. Υπονοεί το τετελεσμένο, επιβεβαιωμένο γεγονός, την εξακρίβωση και την τοποθέτησή του σε ευρύτερο πλαίσιο, την επάνοδο στη σταθερότητα των πραγμάτων. Είναι χρόνος αποτίμησης και συμπερασμάτων, ο χρόνος της ιστορίας. Γι’ αυτό άλλωστε και σήμερα, στο αντίστοιχο ενός συλλογικού ευρωζωνικού exhale, πολλοί θα μπουν στον πειρασμό να τον χρησιμοποιήσουν – όπως ο οξύς κατά τα άλλα παρατηρητής των τεκταινομένων Μιχάλης Μητσός. Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι αποτελεί την προσήκουσα γραμματική επιλογή σε σχέση με τον ιστορικό ενεστώτα, για παράδειγμα.

Οίκοι, φρίκοι και λοιπές ανεξέλεγκτες δομές του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που μας φόρτωσε ο Milton Friedman και η σχολή του Σικάγου είναι ακόμη εδώ. Οι ευρωπαίοι μικροπολιτικοί θα συνεχίσουν να μικροπολιτεύονται με βάση τα κατακερματισμένα τους μικροσυμφέροντα. Το εσωτερικό τζίνι που απελευθέρωσαν οι ετερόκλιτες κοινότητες των αγανακτισμένων δεν θα εμφιαλωθεί, ας υπερισχύσουν τουλάχιστον οι θετικές του πτυχές. Τέλος, και κυριότερο ίσως, η ανυπαρξία της Αριστεράς δεν θα θεραπευθεί.

Όχι λόγω ομφαλοσκοπικής ή καιροσκοπικής προσέγγισης της πραγματικότητας, αλλά επειδή ενδέχεται να βρισκόμαστε στο τέλος ενός πολύ μεγαλύτερου πολιτικού/ιστορικού κύκλου, όπου οι πολιτικές εκφράσεις της νεωτερικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης σε «αριστερά» και «δεξιά» έχουν ακυρωθεί από την εγκαθίδρυση των μετανεωτερικών δομών.

Τα νέα μορφώματα που βλέπουμε γύρω μας, «ζόμπι δεξιές» και «botox αριστερές», αριστεροδέξιοι εκλεκτικισμοί, triangulations λαϊκισμοί, θρησκευτικά αποκόμματα, απηχούν ενδεχομένως ένα πιθανό μέλλον περιορισμένων ιδεολογιών, θρυμματισμένων κοινωνικών ομάδων, πολυποίκιλων συμμαχιών, the flotsam and jetsam της πάλαι ποτέ φιλόδοξης πλημμυρίδας της νεωτερικότητας.

(ο πάντα καίριος blogger Rakasha για το τέλος

της "μικρής μας πόλης" έτσι όπως την ξέραμε)