Έχεις μιλήσει αρκετές φορές για την παιδική σου ηλικία και για τα πράγματα από τα οποία ήθελες να ξεφύγεις. Πώς είναι όταν σήμερα κοιτάζεις πίσω σε αυτή την εποχή;
Όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε έβλεπα τη ζωή ως θεατής και μόνο. Σε αυτή την ηλικία δεν έχεις δική σου ζωή. Από την ηλικία των οχτώ ή εννιά κατάλαβα ποιος και τι ακριβώς ήμουν. Από τότε άρχισα να καταγράφω τις ζωές των άλλων, αλλά μόνο μέσα στο κεφάλι μου. Στη διάρκεια της εφηβείας ζούσα σε ένα μικρό χωριό και απλά περίμενα - περίμενα να μετακομίσω στη Μαδρίτη, την πόλη των ονείρων μου.
Λες ότι ήξερες ποιος ήσουν από οχτώ χρόνων. Ποιος ήσουν;
Ας πούμε καλύτερα από τα εννιά, για να είναι πιο σίγουρο! Ήμουν βέβαιος, για παράδειγμα, ότι έβρισκα ελκυστικά τα αγόρια. Και τα κορίτσια, επίσης. Απλά, είχα την αίσθηση ότι τα αγόρια με έκαναν να αισθάνομαι κάπως διαφορετικά. Ενδιαφερόμουν για το σινεμά και τα βιβλία. Επειδή ζούσαμε σε τόσο απομονωμένη περιοχή, οι αδερφές μου παράγγελναν συγκεκριμένα πράγματα για το σπίτι από πολυκαταστήματα κι εγώ παράγγελνα βιβλία στην τύχη. Έγινα πολύ φανατικός αναγνώστης.
Πώς αντέδρασες στον θρησκευτικό τρόπο που μεγάλωσες;
Μελετούσα με τους αδελφούς μοναχούς και φυσικά ήμουν περιτριγυρισμένος από τον Θεό όλη την ώρα. Σκεφτόμουν ότι ο Θεός είναι μια πολύ καλή ιδέα, αλλά δεν αισθανόμουν έντονη την αίσθηση της πίστης. Δεν θέλω να υπονοήσω ότι ήμουν εξυπνότερος από τους άλλους, αλλά με απασχολούσαν αυτά τα «μεγάλα» ερωτήματα πραγματικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Νομίζω ότι η πίστη είναι δώρο, αλλά εμένα αυτό το δώρο δεν μου δόθηκε.
Απαρνήθηκες τον Θεό;
Όχι. Αλλά, όταν ήμουν 9, έκανα με τον Θεό μια συμφωνία. Θα μπορούσες να πεις ότι ήταν μια προσευχή, επειδή την έκανα στον επίσημο χώρο της εκκλησίας. Είπα τα εξής: «Δεν σε βλέπω τριγύρω, έτσι θα σου δώσω ένα χρόνο για να φανερώσεις την ύπαρξή σου. Αν μετά από έναν χρόνο δεν το έχεις κάνει, φοβάμαι ότι θα είμαι καταδικασμένος να γίνω αγνωστικιστής». Και σε έναν χρόνο δεν είχα καμία ένδειξη ότι υπάρχει.
Αισθανόσουν καταπίεση που ζούσες σε ένα συντηρητικό περιβάλλον κάτω από τον φόβο του Θεού και έχοντας καταλάβει από πολύ νωρίς ότι είσαι γκέι;
Όχι, επειδή είχα μια ολοκληρωτικά ετεροφυλόφιλη εφηβεία. Και όχι επειδή προσπαθούσα να κρύψω τίποτα, αλλά επειδή ήταν αυτό που ήθελα. Υπήρχε μια έλξη για τα αγόρια και έπειτα τους άντρες, αλλά δεν αισθανόμουν την ανάγκη να την αναπτύξω. Σίγουρα δεν αισθανόμουν καταπίεση κατά τον ίδιο τρόπο που οι δυο αδερφές μου αισθάνονταν καταπιεσμένες. Μιλάω για τα πρώτα χρόνια των '60s, όταν στον υπόλοιπο κόσμο άφηναν τα μαλλιά τους να μακρύνουν, και, παρ' όλα αυτά, στην Ισπανία ζούσαμε λες και ήμασταν ακόμα στα '40s. Και στη La Mancha ακόμα πιο πολύ από οπουδήποτε αλλού στην Ισπανία.
Οι άνθρωποι μερικές φορές νομίζουν ότι καταλαβαίνεις τις γυναίκες τόσο επειδή είσαι γκέι.
Το ξέρω! Για να καταλάβεις τις γυναίκες πρέπει μόνο να τους δίνεις προσοχή. Δεν είναι δύσκολο!
σχόλια