Το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή και εγώ πέρασα ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο γεμάτο προβολές στις αίθουσες του, ανάμεσα στη διαδρομή Αριστοτέλους-Λιμάνι, Ολύμπιον/ Ζάννα-Μαρκεττάκη/Λιάππα-Τορνέ/Κασσαβέτη και πάλι πίσω. Το Φεστιβάλ φέτος παρουσιάζει 150 ταινίες, 6 από τις οποίες παρακολούθησα το διήμερο που πέρασε. Ακολουθούν οι καλύτερες στιγμές από το σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη του φεστιβάλ.
Η φωτεινή πινακίδα που άναψε με την έναρξη του φεστιβάλ στην αριστερή άκρη της προβλήτας του Λιμανιού και γράφει 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου φαίνεται σε ολόκληρη την παραλία μέχρι το Μέγαρο Μουσικής. Τόσο τα φωτεινά γράμματα, όσο και τα έργα διαμόρφωσης του χώρου του Λιμανιού με καλύτερη πεζοδρόμηση και περισσότερα δέντρα κάνουν την διαδρομή προς τις αποθήκες εντελώς διαφορετική από περασμένες χρονιές.
Η προβολή το βράδυ του Σάββατου της καλτ ανεξάρτητης ελληνικής παραγωγής Σούπερ Δημήτριος στην αποθήκη Δ, που είχε γίνει sold out ήδη από το μεσημέρι της ίδιας μέρας, με το κοινό να μη σταματά να γελά και να χειροκροτεί στη διάρκεια όλης της ταινίας.
Τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του Σπύρου Στάβερη στο Μουσείο Φωτογραφίας ήταν το καλύτερο διάλειμμα μετά από δυο συνεχόμενες προβολές. Φωτογραφίες χωρισμένες σε έξι θεματικές ενότητες «Η αρχή», «Η αναζήτηση», «Το θέαμα», «Οι πρωταγωνιστές», «Τα παρασκήνια», «Η γιορτή» και ένα εξαιρετικό βίντεο που μιλά για τη δουλειά και την πορεία του φωτογράφου. Η έκθεση μέσα από το Mobile Diaries:
To επεισόδιο μεταξύ του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και του Αλέξανδρου Κακαβά που σημειώθηκε στην προβολή της ταινίας "Το σπίτι" στο Ολύμπιον. Λίγο νωρίτερα είχα παρακολούθησα το "Από την άκρη της πόλης" από το αφιέρωμα του φεστιβάλ στον Γιάνναρη, το οποίο και βρήκα εξαιρετικό.
Η προβολή του πολυσυζητημένου Michael του Markus Schleinzer που σόκαρε τις Κάννες και δίχασε το κοινό του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ταινία παρουσιάζει την καθημερινότητα ενός παιδόφιλου κρατώντας τις ισορροπίες χωρίς να γίνεται ούτε συναισθηματική ούτε ωμή.
Τα sold out των προβολών του μεσημεριού της Κυριακής των ταινιών Prag, The sky above, She monkeys και οι μεγάλες ουρές στα ταμεία λίγο πριν τις προβολές από όσους περίμεναν ακυρώσεις εισιτηρίων για να καταφέρουν να μπουν στην αίθουσα.
Η εικόνα των γερανών και του ήλιου που δύει στην δεξιά πλευρά του Λιμανιού μετά την έξοδο από την προβολή των 15:00 στον Κασσαβέτη, με ην εναλλαγή φωτός-σκοταδιού από την αίθουσα να σε τυφλώνει.
Το Mabul από το διεθνές διαγωνιστικό, η καλύτερη ταινία που είδα στο διήμερο, μια συγκινητική ιστορία μιας οικογένειας από το Ισραήλ που διαλύεται και καταφέρνει να έρθει και πάλι κοντά μέσα από την επιστροφή του αυτιστικού γιού στο σπίτι και την προετοιμασία για την εβραϊκή τελετή ενηλικίωσης του μικρότερου γιού.
*Πολλά ευχαριστώ την κυρία που μου έδωσε το εισιτήριό της για την προβολή She monkeys που ήταν sold out.
X.Π.
σχόλια