Τα παιδικά οικογενειακά βίντεο μου προκαλούνε δύο σοκ. Το πρώτο είναι ότι η μαμά με έβγαζε βόλτα με λουρί «γιατί ήμουν εντελώς παρτσακλό και δεν μπορούσε να τραβολογάει εμένα και την αδερφή μου ταυτόχρονα». Αυτό θα μας απασχολήσει σε επερχόμενο ποστ πάνω στην παιδική κακοποίηση. Προς το παρόν θα ήθελα να εστιάσω στο δεύτερο σοκ που είναι το εξής: η τηλεόραση παίζει MAD, έχουμε ακόμα εκείνο το τηλέφωνο που είχα απογειώσει αισθητικά κόβοντας του την κεραία και –για κάτσε- θυμάμαι εκείνο το λούτρινο, χρωματιστό, nu-rave κακέκτυπο αρκούδας που η Lady Gaga θα πλήρωνε όσο όσο για να αποκτήσει.
Εν ολίγοις, ενώ φαίνεται σαν χθες όταν η μαμά με βόλταρε ζωσμένο με το S&M προστατευτικό της μέσο, έχει περάσει από τότε σχεδόν μια εικοσαετία = το πρώτο στάδιο της πορείας μου σε αυτό τον κόσμο= καλώς εχόντων το πραγμάτων το ¼ της ζωής μου.
Ουάου!
Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβω, θα φτάσω 80 (μακάρι δηλαδής) να περιμένω το θάνατο σε μια κουνιστή πολυθρόνα (έστω ιπτάμενη). Αυτό που με απασχολεί περισσότερο όμως είναι το τι θα σκέφτομαι σε αυτή την κουνιστή πολυθρόνα. Θα νιώθω ευχαρίστηση για όσα έκανα στη ζωή μου και θα περιμένω γαλήνια να ξεκουραστώ στα καζάνια της κόλασης ή θα αναπολώ τα χαμένα χρόνια και θα εύχομαι να είχα περισσότερα για να πραγματοποιήσω όσα ονειρεύτηκα;
Όλα αυτά βέβαια, αν δεν ισχύει η βρώμα για το τέλος του κόσμου. [Παρεπιπτόντως έχω ενθουσιαστεί με την ιδέα ενός Εντ οφ δε Ουόρλντ Πάρτυ στην ταράτσα του σπιτιού μου στις 21-12-2012 στο οποίο θα σερβίρονται κόλυβα και κονιάκ]. Αν τώρα οι Μάγια έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους, θα καταφέρω να ζήσω τη χρυσή δεκαετία των 20.
Η περίοδος 20-30 είναι για μένα μια έκρηξη δημιουργικότητας/παραγωγικότητας ή αλλιώς, αν θες να κάνεις κάτι σπουδαίο –να βγάλεις CD, να ανοίξεις ψησταριά, να πουλήσεις το κορμί σου- κάντο τότες. Θέλω να μπω λοιπόν σε αυτή την δεκαετία απόλυτα έτοιμος και ικανός να –
Για να κλείσω κάπως αυτό το παραλήρημα την επόμενη εβδομάδα γίνομαι (όχι όχι όχι!) 19 και σκέφτομαι μήπως πρέπει να κόψω τα λιπαρά. Αλλά τι να το κάνεις,
No escaping gravity!
Ούτε καν για τον Νικόλα Γανόπουλο
=
σχόλια