Του Πάνου Μιχαήλ 
Ο ουκρανός φωτογράφος Boris Mikhailov έχει εκδώσει ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τον τίτλο The Wedding το οποίο σε πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά προβοκατόρικο επειδή έχει ως κεντρικούς του πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι αστέγων.
Ο Mikhailov τους έβαλε (με τη συναινεσή τους) να αναπαραστήσουν ένα παντρεμένο ζευγάρι και τις καθημερινές του τελετουργίες φιλτραρισμένες με ένα σκοτεινά γκροτέσκο τρόπο.
Το αποτέλεσμα δεν σε αφήνει αδιάφορο και ίσως σε μερικές πλευρές του να είναι κάπως σοκαριστικό για τον θεατή που οι όψεις της αποσύνθεσης, της ασχήμιας και του άναρθρου πόνου του προκαλούν απέχθεια.
Η δικιά μου γνώμη είναι πως αν ξεπεράσουμε το αρχικό κύμα της αναμενόμενης δυσαρέσκειας που μπορεί να προκαλέσουν αυτές οι φωτογραφίες ίσως καταφέρουμε να καταλάβουμε κάπως το καθημερινό σύμπαν αυτών των ταλαίπωρων πλασμάτων που πολλές φορές χωρίς να ευθύνονται για αυτό που τους συνέβη καταλήγουν στο κοινωνικό περιθώριο.
Το να είσαι άστεγος είναι μια μορφή κοινωνικής εξορίας και μια μορφή αορατότητας. Πόσες φορές δεν αποστρέφουμε το βλέμμα μας στη καθημερινότητα όταν έρχομαστε σε επαφή μαζί τους;
Οι φωτογραφίες αυτές μέσα από τη διαδικασία της τέχνης μας τους κάνουν ορατούς βαζοντάς τους στο επίκεντρο του βλέμματος ξανά και χωρίς να καμουφλάρουν την αηδία, την ασχήμια, τη βρωμιά, την τρέλλα, την εγκατάλειψη και την απόγνωση που κουβαλούν μας αποδεικνύουν πως ακόμα και μέσα στην θανατερή κοινωνική εγκατάλειψη μπορεί να ανθίσει κάτι για αυτά τα πλάσματα.
Προτιμώ πάντως να τους "εκμεταλλεύεται" η τέχνη χωρίς να τους "καλλωπίζει" αναδεικνύοντας πλευρές της υπαρξής τους και των προβλημάτων τους παρά να τους θάβουμε χωρίς επιστροφή στον κοινωνικο καιάδα επειδή δεν θέλουμε ή δεν αντέχουμε να τους βλέπουμε.
bonustrack
Δες εδώ το θέμα για τους δικούς μας νεοάστεγους
που έγραψε η Μερόπη Κοκκίνη στο καινούριο τεύχος της lifo
σχόλια