Δεν οραματίζομαι,μετράω.Θεωρώ αδύνατο να προβλέψω το μέλλον της πολιτικής, της οικονομίας, του πολιτισμού. Μόνον εκτιμώντας τα τελευταία χρόνια των αιώνων που πέρασαν,μπορώ να υποθέσω ότι θα υπάρξει δραστική και κυρίαρχη μετονομασία αξιών.

 

Το πρώτο πράγμα που θα πεθάνει στον επόμενο αιώνα είναι η ζωή μας.Θα αποδειχτεί ακόμη μιά φορά ότι ο προσωπικός μας βίος και οι εμπειρίες δεν θα μεταφερθούν συσσωρευτικά σε καμιά μελλοντική συλλογική εμπειρία.Η κάθε γενιά, στενόκαρδα, θα διαφημίζει τις δικές της αξίες, ώσπου να κηδευτεί.Οι επόμενοι, τα ίδια.

 

Τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα προβλέπω ότι  θα ανήκουν σαφέστατα σε μιά ιδιότυπη δεξιά αντίληψη(άν συμφωνούμε ότι ο εικοστός αιώνας διήγειρε κυρίως αριστερές ρητορικές).Το ένα δέκατο του πληθυσμού της γής, που διαχειρίζεται τα εννέα δέκατα του παγκοσμίου πλούτου, δεν θα αισθάνεται πλέον ενοχές επειδή υπάρχει πείνα, αρρώστεια και κακό ριζικό.Θα γιγαντωθεί η οικολογική, χορηγική  και «φιλανθρωπική» συνείδηση, αλλά χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρυσμα.

 

Η ανθρωπότητα πέρασε ατέρμονες εποχές διάγοντας βίο δημοκρατικό, θρησκευτικό, εναλλακτικό. Θα συνεχίσει απτόητη την ίδια τακτική.Απλώς η καταπίεση, ο πόλεμος, η βία, η κοινωνική ασυνέχεια,οι διακρίσεις θα βαφτιστούν, υπό γενική συναίνεση ελευθερία,ειρήνη, φιλική επαφή, κοινωνική συνοχή, ομογένεια. Αυτοί που γνώριζαν την πραγματική σημασία των λέξεων θα έχουν πεθάνει. Αυτοί που δεν την γνώριζαν, θα εκπαιδευτούν στη νέα σημασία. Ποτέ δεν ήταν διαφορετικά, μήτε τώρα θα είναι.

 

Ποτέ δεν βρέθηκε το ελιξήριο κατά της χολέρας και της πανούκλας, αλλά οι αρρώστειες αυτές έπαψαν να μας απασχολούν, μέσα από ένα δίκτυο συσσώρευσης άλλων αγαθοποιών συντελεστών. Παρομοίως μήτε ο καρκίνος, μήτε η στεφανιαία νόσος, μήτε το έιτζ θα αποκτήσουν  ποτέ το εμβόλιό τους: οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από άλλες αιτίες, μέσα σε σώματα που δεν θα παράγουν όγκους,με αρτηρίες σε συνεχή διάταση, με σέξ μέσω φίλτρων.

 

Η τυπογραφία δεν ξεπέρασε ποτέ την μορφή του χειρόγραφου κώδικα, το αυτοκίνητο δεν ξεπέρασε ποτέ την προεικόνα της ιππήλατης άμαξας. Παρομοίως  ο υπολογιστής,ακόμη κι΄αν  ενσωματωθεί στο δέρμα μας,δεν θα ξεφύγει ποτέ από  την ηδονοβλεπτική αυταρέσκεια, από την ματιά της κλειδαρότρυπας.

 

Νομίζω επίσης ότι θα εξαφανιστούν, ως μή εργονομικές,όλες οι ψευδαισθήσεις περί γνώσεων και πληροφοριών. Μιά θύρα αιγυπτιακού ναού που άνοιγε αυτόματα,ένας υπολογιστής που τον χρησιμοποιείς αλλά δεν ξέρεις τί έχει μέσα, επιβεβαιώνουν ότι και στον επόμενο αιώνα, οι έχοντες την γνώση θα την κρατούν σε στενό κύκλο και θα ρίχνουν με το φτυάρι πληροφορίες, εκπαίδευση, παιδεία και καριέρες στους  τελεσιδίκως αμαθείς.

 

Ευτυχία, έρωτας,συγκίνηση,αγάπη; θα υπάρχουν με τη σέσουλα, επίσης.Κι άν οι περασμένοι αιώνες δημιούργησαν έναν Κολόμβο, έναν Μιχαήλ Άγγελο, έναν Καρτέσιο, έναν Βολταίρο, έναν Μάρξ και έναν Αινστάιν,παρομοίως ο εικοστός πρώτος αιώνας θα γεννήσει  κάποιον Αχμέτ, κάποιον Ικαμούρι, κάποιον Τζάκ και κάποιον Νεοτάκη,χρυσόσκονη στην άμμο της Σαχάρας.

 

Ο επίλογος σε όλα αυτά ας μη θεωρηθεί αποκαρδιωτικός. Στην ουσία ξέρουμε γιά το μέλλον πολλά περισσότερα απ΄ότι γιά το παρελθόν. Δυστυχώς η ευτυχώς ,  μπορούμε να ξεχάσουμε το μέλλον.

 

 

 

Πάντοτε μπορεί και να το θυμηθούμε.