Γιατί κλαις;

Σε είδα σήμερα. Περπατούσες στις γειτονιές εκείνες, που το καλοκαίρι μυρίζουν νεράτζι. Παλιά κάποιος πούλαγε ένα καθαριστικό που έκανε τα μάρμαρα κάτασπρα. Πέρναγες απο κει και ντρεπόσουν να πατήσεις πάνω. Ήξερες βέβαια πως προερχόταν το λευκό αυτό χρώμα.

Οξύ ήταν.

(Πως θα καθάριζε άραγε;)

"Δεν έχει παρατηρηθεί σοβαρή οφθαλμική τοξικότητα σε μελέτες με κουνέλια στις οποίες χορηγήθηκε διάλυμα της ουσίας τοπικά στον οφθαλμό ή με ένεση κάτω από τον επιπεφυκότα σε υγιείς οφθαλμούς και σε οφθαλμούς που είχαν προσβληθεί από κερατίτιδα."

(Πως θα έχουν προσβληθεί άραγε;)

ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ; 

Μία φορά είχες μπει και μέσα, είχες κάτσει και μερικές ημέρες. Τους είχες πει πως ήταν για το καλό σου. Από το παράθυρο έβλεπες μια διασταύρωση κάπου μακρυά και σκεφτόσουν πως κάποια στιγμή θα πληρώσεις την ύβρι της ψεύτικης αρρώστιας. Και μια μέρα πριν, πήγες να βρεις μια εκκλησία, για να παρακαλέσεις τον θεό που δεν πιστεύεις.

ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ;

Λίγο οξύ ήταν. Δε θα'πρεπε.