ΕΚΛΟΓΟΡΑΜΑ: Ιστορίες απ’ το βαθύ λαρύγγι #4: Μαφία 70 ετών...

 

 

Στον όροφο μεταξύ 3^ου και 5^ου γειτονεύουν τα «άκρα»: η «γερουσία» και η «νεολαία» έχουν πιάσει αντιστοίχως τα δυτικά και ανατολικά γραφεία και παριστάνουν τον δυναμίτη που απειλεί τα θεμέλια του κόμματος.

 

Στα δυτικά του 4^ου δεν επιβιώνεις ούτε ως μύγα ούτε ως άνθρωπος. Εκτός κι αν η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως (σου) φέρει σφραγίδα της κυβέρνησης Μεταξά. Παντού μυρίζει Dettol, χλωρίνη και au de parfum Arpège, αγαπημένη αρχαία μυρωδιά των Κυριών των τοπικών οργανώσεων της «αναγεννημένης» δεξιάς παράταξης.

Όποιος θέλει το πιστεύει, αλλά η στρατολόγηση ΔΕΝ γίνεται στη «Νεολαία». Γίνεται εδώ, στην καρδιά της Τρίτης Ηλικίας Φιλοθέσης, Ψυχικού, Εκάλης και Κολωνακίου που συνασπισμένη δυο μήνες τώρα, εγκαταστάθηκε στην αμαρτωλή Λεωφόρο για το καλό του κόμματος.

Πουρνό πουρνό, περίπου 10 ζευγάρια πόδια, πακεταρισμένα σε ανατομικά παπούτσια της Parex, που συνδυάζονται με μουσειακές καπιτονέ της Channel, αναστατώνουν το σύμπαν και με δυο σειρές κιτρινισμένα μαργαριτάρια στον λαιμό, υποδέχονται με ύφος φιλοπτώχου τους αναγκεμένους ψηφοφόρους.

 

Οι ηλικιωμένοι «άγγελοι» της ελπίδας και της ανανέωσης δεν είναι οι γιαγιάδες με τη Φιλιππινέζα της Τσακάλωφ και της Σκουφά. Πίσω από το μαλλί – λάχανο και το ρουζ «κινέζικο θρίλερ» στα τσαλακωμένα μάγουλα, κρύβονται Άρπυιες (σαν αυτή του έργου του Ulisse Aldrovandi, στην αρχή του ποστ) με μολύβι και χαρτί.

 

Άρπυιες που μαζεύουν ψηφαλάκια, «απ’αυτά που δεν μπορούν να μαζέψουν οι οκνοί νέοι μας στον μαχαλά, Τέτη μου!».

 

«- Να κεράσω ένα τοστ;

«- Όχι, προς Θεού. Να κάνετε κάτι για την κόρη μου τη μεγάλη. Τέλειωσε και το ταμείο ανεργίας και θέλει να βοηθήσει το κορίτσι, καταλαβαίνετε... Ε, κι αν με το καλό μπει στη Βουλή ο Πρόεδρος...»

«- Τι λόγια!»

«-... που θα μπει - δεν το συζητώ! –ε, να, μια ευκαιρία, οπουδήποτε, σ’ ένα κυλικείο, καθαρίστρια, οτιδήποτε, σας παρακαλώ, υπάρχει ανάγκη...»

«- Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες, αλλά να μας βοηθήσει κι εκείνη! Την Παρασκευή το βράδυ τι κάνει; Θέλω να πω, να μαζέψει 10 – 15 φίλους, δικούς σας ανθρώπους, να περάσει η υποψήφια μας στη Β’ Αθηνών, να τους πει δυο λόγια...»

«- Μα... το σπίτι είναι μικρό..!»

«- Δεν πειράζει! Είναι καταδεχτικό κορίτσι η υποψήφια μας, δεν θα πάρει πολύ. Κανά δυο ωρίτσες μόνο. Να σας γνωρίσει!».

 

 

Δυο γραφεία και τρεις Ferragamo παρακάτω, η θεία Κολασία αυτοπροσώπως, σε spindoctorίστικο σόλο, εξηγεί στο τηλέφωνο τα βασικά.

 

«Μην είσαι ανόητος! Μην ξαναπετάξεις φυλλάδια κάτω από πόρτες! Δεν δειγματίζεις κραγιόν! Να μπαίνεις στα μαγαζιά, να δίνεις το χέρι σου, να συστήνεσαι! Τι θα πει «ντρέπεσαι»; Να φορέσεις σίτα! Τι είσαι; ΚΚΕ είσαι για να χτυπάς κουδούνια;».

 

Στις 11 το Αρσάκειο της τάξης του ’40, με αληθινές ή ξένες οδοντοστοιχίες – αδιάφορο – τεμαχίζει το δεκατιανό της και σπρώχνει τα πιεσόχαπα στον καταπιώνα με λίγο τσάι. Δεν είναι Earl Grey, αλλά τι να γίνει, τώρα. Δεν κάθονται στου Zonar’s, αλλά προέχει ο αγών.

Και η καταμέτρηση! Τόσες Κυρίες από την οργάνωση Κυψέλης, τόσες από τα Λιόσια, - «Ρομίνα, μην ξεχάσεις τον Καρέα, παιδί μου!» - και μέχρι το απόγευμα, τα «Χρυσά Κορίτσια» του Κόμματος θα έχουν ξεπαστρέψει έναν Ψηλορείτη εκλογικούς καταλόγους και δύο «Χρυσούς Οδηγούς», όξω οι πεθαμένοι.

 

Τον 4^ο που μυρίζει σαπουναρισμένη παπουδίλα και χαπούκλες σκόρδου “Kwai” τον τρέμουν όλοι. Όλοι εκτός από το «Λογιστήριο». Γιατί μόνο ο Λογιστής – που θέλει να τα ‘χει καλά με τις υποψήφιες συνομιλήτριες του Υψίστου – δύναται να γνωρίζει. Να ξέρει από πρώτο χέρι, πόσες δωρεές είναι ικανές να κλείσουν σ’ ένα μόνο απόγευμα 10 Κυρίες, 70 Μαΐων. Όχι με λεπτότητες και δεξιές αβροφροσύνες. Αλλά με διαθέσεις βάνδαλες και από κάπου ν’ ακούγεται «κουνήσου μάγκα και ρίχ’ τα φράγκα», «διότι, χρυσή μου, θα εξηγήσω στον θείο Αγησίλαο για το παραθαλάσσιο στον Άγιο Αιμιλιανό που «έσπρωξες» στο Καζίνο. Και δεν θα σου αφήσει φράγκο; Dacore, mon petit?”.

 

Ταμείο και κάλπες «γεμίζουν» στον 4^ο. Εδώ που δεν ακούγονται ποτέ «βρωμοκουβέντες». Εδώ που πάνω από κάθε γραφείο υπάρχει ένα μασίφ εικόνισμα των Αγίων Θεοδώρων με ασημένια επένδυση και δίπλα σε κάθε συσκευή τηλεφώνου μια χαμογελαστή φωτό του Προέδρου («Γιε μου! Με τη νίκη!»).

 

Ο διάβολος φορά Prada (εποχής), για τους χρυσούς σταυρούς του έχει μπιζουτιέ τον Cartie τον ίδιο και άμα τον συγχύσεις, χάνεται εκλογική περιφέρεια μέχρι να πεις... Συγγρού.

 

Στα ξεκούδουνα – και για να σφίγγουν τα γάλατα – πέφτει και κανά τηλεφώνημα στον 3^ο, στο Γραφείο Τύπου:

 

«Αγαπημένη μου, κουνηθείτε λίγο, όμως! Βγάλτε μια ανακοίνωση για την ανάγκη υποστήριξης του θεσμού του γάμου, τώρα που ο vulgaires κύριος Λοβέρδος έχει πρόσωπο να λέει τον κόσμο γάιδαρο! Τώρα που καταλύονται τα ήθη, του φταίνε οι φτωχές ιερόδουλες και οι κακοί σύζυγοι! Χήρα είμαι και ξέρω!».

 

Και στα καπάκια δεύτερο τηλεφώνημα συριγμού στον «Πολιτικό Σχεδιασμό»: «Κύριε διευθυντά, έχετε τον δέκτη σας ανοικτό; Τον βλέπετε τον Πρόεδρο στη Θεσσαλονίκη; Μα καλά, δεν βρίσκεται ένας άνθρωπος του ενεχειρίσει ένα μανδήλι; Κάθιδρος βγαίνει! Αόμματος είναι ο σκηνοθέτης; Μα για το Θεό, πια!».

 

Τετάρτη απόγευμα, συνήθως το πρόγραμμα έχει κουμ-καν στης Λέλας. Απόψε όμως, η Κόλαση του 4^ου θα αποσυρθεί στα ιδιαίτερα της νωρίς. Τα μακριά βαμβακερά νυχτικά θα σκεπάσουν το παγωμένο αίμα και τα λουλακί πομπέ κεφάλια θα γείρουν ήσυχα στα υπερυψωμένα μαξιλάρια.

 

Το ήμιση και πλέον του αγώνος, δόθηκε (και) σήμερα, 2^α Μαΐου του Σωτηρίου έτους 2012.

 

Η Πατρίδα, το Έθνος, το Κόμμα, τέσσερα 24ωρα πριν από τις εκλογές μπορεί να κοιμάται με σιγουριά, αφού ακουμπάρει σε γερά πιεσόμετρα και ατσάλινους μετρητές ζαχάρου.

 

Ζέστανε κι ο καιρός απότομα και μαζί με τις χλωρίνες, οι θείες της Κολάσεως ενεργοποίησαν και τις μυγοσκοτώστρες. Ώρα να φεύγω προς τα ανατολικά (γραφεία)...