Γεια σας!
Με αφορμή τη φωτογραφία με το γράμμα της κοπέλας, σας στέλνω και εγώ. Όπως καταλάβατε είμαι και εγώ παιδί που δίνει πανελλήνιες και όπως και η κοπέλα που σας έστειλε, όπως και το παιδί που αυτοκτόνησε ξόδεψα 1,5 χρόνο σε σκληρό διάβασμα. Τα σχόλια κάτω από τη φωτογραφία έλεγαν "πρέπει να δουλέψεις σκληρά αν θες να πετύχεις το σκοπό σου", "όλοι μας τα περάσαμε αυτά" κλπ κλπ. Αλλά αυτό που με ενόχλησε σαν σχόλιο ήταν ένα που έλεγε ότι "το πανεπιστήμιο είναι ιερό πράγμα και δε γίνεται να μπαίνει ο καθένας απλά και μόνο επειδή το θέλει", εντάξει γνώμη είναι αυτή και συμφωνώ ότι το πανεπιστήμιο είναι ιερό αλλά γιατί να είμαστε από τις λίγες χώρες που λειτουργούν έτσι;
Γιατί τα περισσότερα "πολιτισμένα" κράτη που νοιάζονται για την παιδεία τους να αφήνουν ελεύθερα τα παιδιά να μπαίνουν στα πανεπιστήμια τους αφού πρώτα έχουν λάβει μια σφαιρική παιδεία και όταν κάποιος πραγματικά δεν αξίζει ή δεν το θέλει τόσο, να τον διώχνουν αφού δεν έχει αποδώσει; Γιατί εμείς εδώ να υποβάλλουμε τα παιδιά της τρίτης λυκείου να διαβάζουν συγκεκριμένα πράγματα και να εξετάζονται μόνο σε αυτά αφού με το που τελειώσουν το σχολείο μετά βίας θα θυμούνται το 1/3 από ότι διδάχθηκαν; Γιατί εμείς εδώ να υποβάλλουμε παιδιά 18 χρονών να περνούν τέτοια ψυχολογικά βασανιστήρια; Να φτάσουν να σκεφτούν μέχρι και το θάνατο; Να σκέφτονται ότι αν δε γράψουν καλά στις πανελλήνιες είναι αποτυχημένοι, άχρηστοι και δεν αξίζουν για τίποτα και δε θα κάνουν τίποτα στη ζωή τους; Γιατί σας διαβεβαιώ ότι αρκετοί -αν όχι οι περισσότεροι- βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα, σκέφτονται έτσι..
Το ξέρετε ότι από τους 100.000 μαθητές που θα δώσουν φέτος, οι 25.000 θα μείνουν εκτός πανεπιστημίου; Δεν λέω μέσα σε αυτούς θα είναι και παιδιά που δεν έχουν διαβάσει, αλλά και τα παιδιά που διάβασαν τι θα γίνουν; Αν εγώ είμαι μέσα σε αυτούς; Είναι σαν να μας λέει η κοινωνία "δεν ήσουν αρκετά καλός παπαγάλος, άρα είσαι άχρηστος και δε σου αξίζει (τουλάχιστον φέτος) να μπεις σε ένα πανεπιστήμιο". Το συγκεκριμένο σύστημα δε βοηθά τη σφαιρική γνώση που απαιτείται να έχει κάθε άνθρωπος στις μέρες μας. Με το να αποστηθίσεις 60 ή 120 σελίδες που μετά από λίγο δε θα θυμάσαι καν τι λένε δε μαθαίνεις κάτι.
Αλλά εκτός από τους μαθητές σκέφτηκε ποτέ κανείς τους γονείς; Είμαστε στο 2014, σε μια χώρα που έχει υπέρμετρους άνεργους. Σκέφτηκε κανείς τι θυσίες έχουν κάνει οι ίδιοι οι γονείς; Πώς ζητάς σε δύο - ή ακόμα και έναν - άνεργους γονείς, αν δεν πετύχεις στις πανελλήνιες να σε ξαναστηρίξουν οικονομικά; Είναι κι αυτοί άνθρωποι που περνάνε δύσκολα και προφανώς δε τους σκέφτονται πολλοί. Με το να υπονομεύει το ίδιο το κράτος την εκπαίδευση και με το να διώχνει τους νέους ανθρώπους δε νομίζω ότι η κατάσταση θα γίνει καλύτερη διότι βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη και ευημερία του κράτους είναι η παιδεία και οι νέοι άνθρωποι...
