Τi συμβαίνει όταν η λογοτεχνική υπερβολή μετατρέπεται σε καθημερινή εκφραστική συνήθεια!
Πρελούδιο!
Υπάρχει ένα ζευγάρι, εδώ και χρόνια, υπάρχει ένα ζευγάρι. Ένα ζευγάρι που κάθε μέρα μάχεται να μείνει ζευγάρι μαχόμενο επάνω στο βωμό της αντικειμενικής αλήθειας.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως υπάρχει μια αγία, καθολική και αποστολική αλήθεια (ας με συγχωρήσουν οι θρησκολάγνοι, αλλά πιο πολύ μ' αρέσει έτσι παρά με τη λέξη εκκλησία - περισσότερο νόημα βγάζει). Κι ας αναρωτηθούμε, συμβαίνει το ίδιο με το ψέμα;
Ας σκεφτούμε... λευκό ψέμα... κατά συνθήκη ψεύδος... γλυκό ψέμα... αθώο ψέμα... Ορίστε. λοιπόν! Το ψέμα δεν είναι μόνο ένα!
Υπάρχει ένα ζευγάρι, εδώ και χρόνια, υπάρχει ένα ζευγάρι. Ένα ζευγάρι που κάθε μέρα μάχεται... Και όλο λέει ο ένας... το να κρύβεις την αλήθεια είναι ψέμα! Και πάντα απαντάει ο άλλος...ψέμα είναι η υπερβολή!
Μουσακάς!
Δεν έχει τραγουδηθεί η αλήθεια όσο το ψέμα, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί η αλήθεια είναι βαρετή. Καθόλου σασπένς! Η αλήθεια είναι μία... η αντικειμενική αλήθεια, δηλαδή. Ω, ναι! Οι ψυχολόγοι θα επαναστατήσουν στα λεγόμενά μου και θα πουν... μα η αλήθεια είναι υποκειμενική. Όπως τη βιώνει ο καθένας! Εντάξει... μαζί τους είμαι! Μα υπάρχει μια φυσική αλήθεια που είναι αντικειμενική. Ανεξαρτήτως παρατηρητή. Ε, αυτή η αλήθεια είναι μία! Και μάλιστα, πολύ βαρετή.
Το ψέμα, όμως... Ω! Το ψέμα! Το ψέμα, είναι τόσο γλυκό! Και γι' αυτόν που το λέει, αλλά και γι' αυτόν που το ακούει (όσο νομίζει πως είναι αλήθεια)! Καμιά φορά, το ψέμα μπορεί να είναι και καλό! Κακά τα ψέματα, αλλά τα λευκά ψέματα είναι καλά! Το ψέμα, είναι ποίηση... είναι λογοτεχνία!
Αλλά, μακριά από μένα! Όσο κι αν το ψέμα είναι τραγουδισμένο, κανείς δεν θέλει την ετικέτα του ψεύτη!
Κι όλοι αγωνίζονται για την τιμή της αλήθειας...
Λογοτεχνική υπερβολή; Για να δούμε!
Υπάρχει ένα ζευγάρι... Εντάξει, το μάθατε! Με έβαλαν σε σκέψεις! Ποιος λέει αλήθεια; Ή καλύτερα, ποιος δεν τη λέει;
Η απόκρυψη της αλήθειας είναι ψέμα, λέει ο ένας.
Για να δούμε... για να δούμε!
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανοιχτά βιβλία, διάφανοι. Και άλλοι, κλεισμένοι στον εαυτό τους και κρυψίνοι!
Όμως, αυτό το χαρακτηριστικό, ας μη το μπερδέψουμε με το μιλώ πολύ, ή όχι. Άλλο πράγμα αυτό. Εδώ έχουμε τον άνθρωπο τον φαφλατά και τον άνθρωπο που λακωνίζει! Μπορεί κάποιος να είναι φαφλατάς, αλλά και κρυψίνους! Το πρόβλημα με τους φαφλατάδες, βέβαια, είναι πως επειδή μιλούν πολύ, πάντα μιλούν πολύ, όταν θέλουν να τονίσουν κάτι στο λόγο τους, τότε πρέπει να προσφύγουν στην υπερβολή!
Κάπως έτσι: Σ' αγαπώ άπειρα! Πάντα σ' αγαπούσα! Και δεν λέω ποτέ ψέματα!
Οι λιγομίλητοι αρκούνται να πουν «σ' αγαπώ» και να είναι αυτό μια πολύ σπουδαία και βαρύγδουπη δήλωση!
Εντάξει; Το λύσαμε;
Όχι ακόμα!
Θυμάμαι μια πρώην σχέση μου! Όταν χωρίσαμε μου είπε: Είχες πει πως μαζί θα σαπίσουμε! Ήταν ψέμα! Ωπ! Ακόμη μια κατηγοριοποίηση! Ή καλύτερα δυο...
Οι άνθρωποι που έχουν καλές προθέσεις, αλλά μένουν στα λόγια. Κι αυτοί που έχουν καλές προθέσεις και κάνουν κάτι γι' αυτό!
Αλλά, ακόμα κι αυτοί που κάνουν κάτι, δεν μπορούν πάντα να τα καταφέρουν. Δηλαδή, κάποιοι τα καταφέρνουν πάντα, και κάποιοι ποτέ... Εξαρτάται από το resourcefulness, που λένε και στο χωριό μου! Τα εφόδια που έχει ο καθένας!
Εκεί κατέληξα! Σ' αυτές τις κατηγορίες.
Για να τις δούμε!
Α αν κάποιος είναι εξωστρεφής στη σκέψη και Β αν είναι κρυψίνος.
0 αν κάποιος είναι λακωνικός και 1 αν είναι φαφλατάς.
Χ αν κάποιος είναι άνθρωπος της πράξης και Υ αν μένει στην καλή πρόθεση.
0 αν αυτός ο κάποιος δεν έχει εφόδια στη ζωή και 1 αν τα έχει μπόλικα και μπορεί να πραγματοποιήσει οποιοδήποτε χειροπιαστό του όνειρο.
Εγώ είμαι Α1Χ1! Εσύ τι είσαι;
Όλο αυτό το «οικοδόμημα», λοιπόν για να εξηγήσω γιατί υπάρχει ένα ζευγάρι που εδώ και χρόνια τρώγεται!
Και για να καταλάβω πως υπάρχουν συνδυασμοί ταιριαστοί και άλλοι αταίριαστοι - κι ακόμα συνδυασμοί που κρύβουν πάθος... κι ή πετυχαίνουν πανηγυρικά ή αποτυγχάνουν παταγωδώς...
Η λίστα βέβαια με τα χαρακτηριστικά δεν τελειώνει εδώ - ως εδώ χρειάστηκε να πάω εγώ για τις ανάγκες τις δικής μου έρευνας - εσείς μπορείτε να προσθέσετε κι άλλα! Ονειροπόλος ή προσγειωμένος, ας πούμε;
σχόλια