Όταν με ρωτάνε πόσα χρόνια είμαστε μαζί, ανοίγω παλάμες και μετράω δάκτυλα, ξανακλείνω παλάμες και μετράω πάλι δάκτυλα. Έχουν περάσει περίπου 17 χρόνια από τότε, ήμασταν μικρά, αν και τότε ένοιωθα μεγάλη. Περίεργο πράγμα αυτό βρε παιδάκι μου, στα 14 να νοιώθεις μεγάλη και στα 31 να νοιώθεις μικρή. Στα 14 να νοιώθεις αρκετά μεγάλη για να φορέσεις μάσκαρα και γόβα στην εκδήλωση του σχολείου και στα 31 αρκετά μικρή για να φορέσεις ταγιέρ στην δουλειά...
Τα συναισθήματά μου για σένα είναι δυνατά, πολύ δυνατά! Εντάξει, μπορεί να μην χτυπάει γρήγορα η καρδιά μου κάθε φορά που σε βλέπω, μπορεί οι πεταλούδες στο στομάχι να πέφτουν κατά καιρούς σε χειμερία νάρκη, μπορεί τα τελευταία γραπτά σου μηνύματα στο κινητό μου να είναι του τύπου ''αγάπη έτσι όπως έρχεσαι, πάρε μου ένα πακέτο φιλτράκια'', αλλά εδώ μιλάμε για ΑΓΑΠΗ. Αγάπη που για μένα είναι πάνω από κάθε άλλο συναίσθημα, πάνω από τον έρωτα, πάνω από την συμπάθεια, πάνω από την καψούρα. Για να αγαπήσει κάποιος, πρέπει να είναι γυμνός από όλα τα άλλα συναισθήματα, μόνο τότε βλέπει η καρδιά. Στην γύμνια. Τότε μπορεί η καρδιά να κρίνει αν αξίζει να παραδοθεί, αν αξίζει να αφιερωθεί σε έναν άνθρωπο. Και μιλάω για μια αγάπη ''ερωτική'' , μια αγάπη που θα προσπαθήσω όσο μπορώ να μη γίνει αδελφική, όπως εκείνη που χώρισε τόσους και τόσους φίλους και γνωστούς μας.
Μιλώντας για ''φίλους'' υπήρχαν κάποιοι που μας λέγανε...
Και εγώ έπεφτα στη λούμπα, να με θεωρώ παστίτσιο και να λέω στον εαυτό μου, "Αργά η γρήγορα θα δοκιμάσει και άλλα ''πιάτα'', άλλες ''κουζίνες''."
''Ααα οι σχέσεις από παιδική ηλικία δύσκολα κρατάνε... Θυμάσαι την Τούλα, την ξαδέρφη της Κούλας, που είχε αδερφή τη Ρούλα, που τα είχε από μικρή με τον Τάκη τον ξάδερφο του Λάκη; Ε, παντρευτήκαν την κεράτωσε και χωρίσανε'', και εγώ να λέω, "Μα και η Κλαίρη, που έχει ξάδερφη τη Μαίρη, που παντρεύτηκε το Σπύρο που καταγόταν απ' τη Σύρο, παντρευτήκαν και χώρισαν και η διάρκεια σχέσης – γάμου ήταν το πολύ 2,5 χρόνια". Και αυτοί να μου απαντάνε. "Ααα άλλο αυτό. Έτυχε!".
Και υπήρχαν και άλλοι ''φίλοι''' που με χαρακτήριζαν ''παστίτσιο''.
"Παστίτσιο - παστίτσιο κάθε μέρα παστίτσιο, δεν βαρέθηκες;", σου έλεγαν...
Και εγώ έπεφτα στη λούμπα, να με θεωρώ παστίτσιο και να λέω στον εαυτό μου, "Αργά η γρήγορα θα δοκιμάσει και άλλα ''πιάτα'', άλλες ''κουζίνες'' . Δεν μπορεί, τι καλύτερο έχω εγώ από την Ρούλα, για να μπορέσω να σε κρατήσω σε μονοφαγία;".
Ε, λοιπόν αγαπητοί μου, σας ευχαριστώ για τα παραπάνω. Γιατί έτσι με κάνατε ένα παστίτσιο, που συνεχώς προσπαθεί να τελειοποιήσει την σύσταση, την υφή, τη γεύση, τον τρόπο παρασκευής του, την θερμοκρασία και το πώς σερβίρεται στο πιάτο. Πολλοί θα πείτε, "καλά και εσύ τι πήρες από όλο αυτό;". Αυτό που πήρα είναι ακριβώς ό,τι έδωσα και θα παίρνω πάντα αυτό που θα δίνω και ναι, είμαι ένα ευτυχισμένο παστίτσιο!
Σε αγαπώ άπειρα και πάντα,
9/12/97
