Η ελληνική τηλεόραση ακολουθεί τη χώρα στον κατήφορο και μαζί μ' αυτήν κατρακυλά κι ο Έλληνας ηθοποιός. Δυστυχώς η ανάγκη των ηθοποιών να έχουν ένα πιάτο φαγητό (ότι είδους φαγητό προτιμά ο καθένας, άλλος για να μην πεθάνει από ασιτία και άλλος για το sushi) τους έχει κάνει να δουλεύουν σε κατωτάτου επιπέδου σεναριακές (και όχι μόνο) παραγωγές.
Γίνεται πολύς λόγος για τον Σάκη που ερμήνευσε Θεοδωράκη (που στο κάτω κάτω ο Ρουβάς μια με το θέατρο, μια με το Άξιον Εστί κάνει μια απόπειρα στροφής στην καριέρα του, η οποία μπορεί να του βγει, μπορεί και όχι) αλλά δεν βλέπω με τον ίδιο ζήλο να γίνεται κριτική όταν άλλοτε καταξιωμένοι καλλιτέχνες, στο βωμό του χρήματος ή της δόξας κάνουν ακριβώς το αντίθετο γίνονται από Θεοδωράκης, Σάκης. Υπάρχουν άνθρωποι που στο παρελθόν μας άφησαν άφωνους με τις δημιουργίες τους, τις ερμηνείες τους κ.λ.π. και τώρα τους βλέπεις να γράφουν, να σκηνοθετούν ή να παίζουν σε πράγματα που αγγίζουν τον πάτο και προσβάλουν τον θεατή.
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που εμφανίζεται όταν έχει κάτι να δώσει κι όχι όταν έχει κάτι να πάρει.
Όαση σ' αυτή τη θλιβερή πνευματική παρακμή του ελληνικού θεάματος είναι ο Γιώργος Καπουτζίδης. Πρώτα απ' όλα μιλάμε για έναν άνθρωπο που εμφανίζεται όταν έχει κάτι να δώσει κι όχι όταν έχει κάτι να πάρει. Δείγμα αυτού είναι ότι επανήλθε με σίριαλ σχεδόν 10 χρόνια μετά το Παρά πέντε όπου κάλλιστα θα μπορούσε να έχει εξαργυρώσει την επιτυχία του από τον επόμενο χρόνο κιόλας γράφοντας απλά για να γράψει όπως πολλοί συνάδελφοί του.
Δεν θα κρίνω εγώ αν είναι καλή ή όχι η "Εθνική Ελλάδος" αλλά σίγουρα είναι ένα σίριαλ που αγγίζει θέματα και καταστάσεις που όλοι μας συζητάμε και μας προβληματίζουν στις παρέες μας και το κάνει με έναν τρόπο πολύ ιδιαίτερο, ούτε επιφανειακό αλλά ούτε και κουραστικά αναλυτικό και βαθύ που να ξεφεύγει από το επίπεδο του σίριαλ και να καταλήγει σε ντοκιμαντέρ.
Πραγματικά ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ο πιο ταλαντούχος δημιουργός τηλεοπτικών σίριαλ (και όχι μόνο) και προσφέρει στο πιάτο του θεατή ποιότητα και όχι σκουπίδια.
σχόλια