5χρονη με ανίατη ασθένεια, ζήτησε από τους γονείς της να την αφήσουν να πεθάνει

5χρονη με ανίατη ασθένεια, ζήτησε από τους γονείς της να την αφήσουν να πεθάνει Facebook Twitter
Το μικρό κορίτσι διαγνώστηκε με νωτιαία μυϊκή ατροφία, μια κληρονομική ασθένεια κατά την οποία οι νευρώνες στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό σταδιακά καταστρέφονται
3

H Julianna Snow είναι 5 χρονών και πάσχει από μια ανίατη ασθένεια. Αυτή τη στιγμή η κατάστασή της είναι σταθερή, αλλά κάθε μικρόβιο που εμφανίζεται στο δρόμο της, όπως το κοινό κρυολόγημα, θα μπορούσε να τη σκοτώσει.

Όπως μεταδίδει το CNN, η 5χρονη είπε στους γονείς της ότι την επόμενη φορά που θα αρρωστήσει, θέλει να πεθάνει στο σπίτι αντί να πάει στο νοσοκομείο για θεραπεία.

5χρονη με ανίατη ασθένεια, ζήτησε από τους γονείς της να την αφήσουν να πεθάνει Facebook Twitter
"Μισώ το νοσοκομείο", είπε η 5χρονη στη μητέρα της

Αν η Julianna ήταν ενήλικη, δεν θα υπήρχε καμία συζήτηση. Θα μπορούσε η ίδια να αποφασίσει ποιο θα ήθελε να είναι το μέλλον της. Αλλά η Julianna είναι μόλις 5 χρονών. 


Όταν ήταν 9 μηνών, οι γονείς της παρατήρησαν ότι δεν μπορούσε να καθίσει σταθερά, κάτι που τα περισσότερα μωρά μπορούν να κάνουν από τους 6 μήνες. Κατά την πρώτη ημέρα των γενεθλίων της, όταν τα παιδιά συνήθως αρχίζουν να περπατούν, η Julianna δεν μπορούσε ούτε να σταθεροποιηθεί.

5χρονη με ανίατη ασθένεια, ζήτησε από τους γονείς της να την αφήσουν να πεθάνει Facebook Twitter
Η 5χρονη είπε στους γονείς της ότι την επόμενη φορά που θα αρρωστήσει, θέλει να πεθάνει στο σπίτι αντί να πάει στο νοσοκομείο για θεραπεία


Αυτό ανησύχησε τη μητέρα της 5χρονης, Michelle η οποία είναι νευρολόγος. "Προσπάθησα πολύ σκληρά να μην αντιδράσω υπερβολικά και να μη φρικάρω".

Το μικρό κορίτσι διαγνώστηκε τελικά με νωτιαία μυϊκή ατροφία, μια κληρονομική ασθένεια κατά την οποία οι νευρώνες στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό σταδιακά καταστρέφονται. Πολλά παιδιά με τη νόσο δεν κατάφεραν να επιζήσουν μέχρι τα δεύτερα γενέθλιά τους.

5χρονη με ανίατη ασθένεια, ζήτησε από τους γονείς της να την αφήσουν να πεθάνει Facebook Twitter
Ο Art Caplan, βιοηθικολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης υποστηρίζει ότι η κατανόηση της έννοιας του θανάτου "δεν αναπτύσσεται μέχρι την ηλικία των 9 ή 10"

Οι γονείς της Julianne, ρώτησαν την κόρη τους, εάν την επόμενη φορά που θα αρρωστήσει θα ήθελε να πάει στο νοσοκομείο για θεραπεία ή αν θα προτιμούσε να μείνει στο σπίτι, για να πεθάνει. Η Julianne είπε ότι δεν θέλει να πάει στο νοσοκομείο επειδή θέλει να πάει στον παράδεισο.

"Μισώ το νοσοκομείο", είπε η 5χρονη στη μητέρα της. Οι γονείς της, οι οποίοι ανήκουν στην Αγία Εκκλησία του Πόρτλαντ, είχαν προγραμματίσει τη μεταφορά του παιδιού στο νοσοκομείο για την επόμενη φορά που θα αρρώσταινε, μέχρι που η Julianne τους είπε ότι θα προτιμούσε να πάει στον ουρανό.

5χρονη με ανίατη ασθένεια, ζήτησε από τους γονείς της να την αφήσουν να πεθάνει Facebook Twitter
Πολλά παιδιά με τη νόσο δεν κατάφεραν να επιζήσουν μέχρι τα δεύτερα γενέθλιά τους

Η απόφαση αυτή έχει προκαλέσει μια μεγάλη διαμάχη. Οι επικριτές αναρωτιούνται αν μπορεί η Julianne να πάρει μια τόσο καθοριστική απόφαση, όπως αυτή, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να θέλουν οι γονείς της.

 

Ο Art Caplan, βιοηθικολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, έχει πολλές ανησυχίες όσον αφορά την απόφαση της Julianne. "Με κάνει νευρικό" είπε απαντώντας στο blog της μητέρας της Julianne.

Πιστεύει ότι η Julianna μπορεί να είναι «σε θέση να αποφασίσει τι μουσική θα ακούσει" ή "τι βιβλίο θέλει να διαβάσει" τονίζει ο Art που υποστηρίζει ότι η κατανόηση της έννοιας του θανάτου "δεν αναπτύσσεται μέχρι την ηλικία των 9 ή 10".

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αγγλία: Άνδρας σκότωσε το βρέφος της συντρόφου του - Έκαναν βόλτα με τη σορό του στο καροτσάκι

Διεθνή / Αγγλία: Άνδρας σκότωσε το βρέφος της συντρόφου του - Έκαναν βόλτα με τη σορό του στο καροτσάκι

Έναν εφιάλτη έζησε η μόλις 2 ετών Ισαμπέλα στα χέρια του συντρόφου της μητέρας της, ο οποίος την κακοποιούσε συστηματικά, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο της από τραύματα σε όλο της το σώμα
LIFO NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
Εγώ είμαι γονιός. Σκίζεται η σάρκα μου κάθε φορα που ένα παιδί μου πονάει ή υποφέρει αλλά ξέρω πως είναι για το καλό του. Όταν κλαίνε στον οδοντίατρο όταν τσιρίζουν στο εμβόλιο ακόμα και οταν γκρινιάζουν στο κομμωτήριο. Αλλά τα παιδιά μου είναι υγιή και όσα κάνω είναι για να τα διατηρήσω έτσι, αν αρρωστήσουν η θεραπεία μπορεί να μην είναι ευχάριστη αλλα είναι ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Αν όλες οι προσπάθειές μου κατέληγαν απλώς στο να υποφέρουν, αν δεν βελτιωνόταν η υγεία τους και απλώς υπέφεραν και μάλιστα διαρκώς, χωρίς καμμία πιθανότητα να συνέλθουν νομίζω πως θα εφθανα στο σημείο που θα τα άφηνα να "φύγουν". Θα αρρώσταινα και θα πέθαινα στη θέση τους κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά αντίστοιχα δεν αντέχω την ιδέα να τα κραταω στη ζωή και να βασανίζονται μόνο και μόνο για να έχω "άλλη μια μέρα" μαζί τους. Δεν πιστεύω στη μετα θάνατο ζωή, αλλά δεν θέλω και να βλέπω ότι πολυτιμότερο υπάρχει στη ζωή μου να υποφερει φρικτά χωρίς πιθανοτητα βελτίωσης.
δεν ξέρω αν σε αυτή την περίπτωση είναι καλύτερο να αφήσεις το παιδάκι να ησυχάσει ή να το κρατάς με φάρμακα και νοσοκομεία σε μια επώδυνη κατάσταση με έτσι και αλλιώς ημερομηνία λήξης (σοβαρή ανίατη ασθένεια). Πιστεύω όμως πως ένα τόσο μικρό παιδί δεν κατανοεί πλήρως την έννοια του θανάτου και κάθε διάλογος μαζί του είναι μόνο για να απαλυνθούν οι τυχών τύψεις των γονέων για την όποια απόφασή τους (να το αφήσουν να πεθάνει ή να το τυραννούν με νοσοκομεία μέχρι να πεθάνει). Ίσως θα πρέπει να είμαστε λίγο ποιο ανεκτικοί σε τέτοιες περιπτώσεις μιας και πρακτικά το να μην την πάνε στο νοσοκομείο θα θεωρηθεί από τον νόμο ως άρνηση βοήθειας, έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο κλπ (με τα όποια ελαφρυντικά) αν και σε κάποιες περιπτώσεις και το να τυραννάς έναν άνθρωπο μη αφήνοντας να βγει η ψυχή του πεισματικά ίσως να είναι βασανιστήριο. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει ως κοινωνίες να θέσουμε αυστηρούς και κατά περίπτωση κανόνες ώστε να μην γίνει κατάχρηση της "ευθανασίας" (υποβοηθούμενης και μη). Η πρότασή μου θα ήταν ένας δικαστής με γνώσεις ιατρικής να εμπλέκεται σε τέτοιες αποφάσεις μετά από έρευνα και να δίδεται ειδική άδεια - πρόταση για το πως θα πρέπει να κινηθεί η εκάστοτε οικογένεια. Σημειώνω πως δεν είμαι γονιός και ίσως να μην μπορώ να καταλάβω ακριβώς το τι σημαίνει για έναν γονιό αυτή η κατάσταση και συνεπακόλουθη απόφαση, παρόλα αυτά δυστυχώς βρεθήκαμε οικογενειακώς σε παρόμοιο δίλημμα για υπερήλικο μέλος της οικογένειάς μας και η πρόταση των γιατρών αλλά και του ίδιου του ασθενή ήταν μετά από αποτυχημένες προσπάθειες φαρμακευτικής θεραπείας και σειρά χειρουργείων να μην τον ταλαιπωρήσουμε άλλο. Αν και ο θάνατος δεν έχει "σειρά", δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως άλλο ο 84χρονος ασθενής και άλλο ο 4χρονος, έστω και για συναισθηματικούς καθαρά λόγους.