Σε μια εταιρία με ονόματα τίγκα στην τεστοστερόνη και ανάμεσα στους αρσενικούς ράπερ, η Abra ήταν η πρώτη γυναίκα που κυκλοφόρησε δίσκο (και η πρώτη που υπόγραψαν). Και μάλιστα μια γυναίκα που δεν κάνει ραπ αλλά τραγουδάει, θυμίζοντας αρκετά την Aaliyah και έχει περισσότερες επιρροές από το electro house των ’80s, την ποπ των ’90s και τα τραγούδια της Janet Jackson παρά το χιπ χοπ της Awful Records (την οποία μόλις ανακήρυξε το Fact εταιρία της χρονιάς).
H Abra που χαρακτηρίζει τον εαυτό της «tha darkwave duchess» στο προφίλ της στο Facebook γράφει μόνη της τα τραγούδια και έχει κάνει και την παραγωγή του πρώτου δίσκου της που έχει ονομάσει απλά Rose.
«Ένα τριαντάφυλλο» λέει με μια νεανική αφέλεια που την κάνει υπερβολικά συμπαθή «ανθίζει, γίνεται κάτι πανέμορφο και έπειτα πεθαίνει πραγματικά γρήγορα όπως όλα τα όμορφα πράγματα. Τα πάντα πεθαίνουν. Όλα έχουν τον καιρό τους. Άντε τσακίσου και προχώρα. Θα υπάρχουν κι άλλα τριαντάφυλλα του χρόνου». Ο τίτλος του δίσκου που αναφέρεται «στην χαμένη αθωότητα» έχει σχέση με τη δικιά της αθωότητα, την οποία την έχασε πολύ πριν φτιάξει τον πρώτο της δίσκο. Η Abra ξεκίνησε από πολύ μικρή να κάνει με την κιθάρα της διασκευές άγριων ραπ κομματιών με πρόστυχους στίχους και να τα ανεβάζει στο YouTube. Ένα από αυτά τράβηξε την προσοχή του Father, ο οποίος ήταν ήδη από τα γνωστά ονόματα της Awful Records και μέσα με μερικούς μήνες την υπόγραψαν και έκανε συνεργασίες με πολλά από τα ονόματα της εταιρίας.
Η Abra φτιάχνει τα δικά της beat, γράφει το δικό της ραπ και τραγουδάει και τα τραγούδια της έχουν κλασική δομή, με drums και συνθεσάιζερ που θυμίζουν τις επιτυχίες των ’80s. «Είμαι ο Phil Collins με synth 808» λέει αστειευόμενη.
Τα κομμάτια που γράφει αναφέρονται σε όλες τις απογοητεύσεις που σε στέλνουν στον σκουπιδοτενεκέ (σαν το γερασμένο τριαντάφυλλο του τίτλου) αλλά και τις χαρές της ζωής που σε κάνουν να ανθίσεις. «Είναι σαν την ανθρώπινη ζωή» λέει. «Άσχημη και απαίσια, αλλά μετά ανθίζεις και είσαι όμορφος – όμως δεν διαρκεί για πάντα. Όπως και όλα τα ωραία. Τίποτα δεν ζει για πάντα. Μερικές φορές, όμως και αυτή η προσωρινή ομορφιά αρκεί».
Η Abra μεγάλωσε στο Λονδίνο. «Στα οχτώ μου μετακομίσαμε στον αμερικάνικο νότο κι εγώ είχα βρετανική προφορά. Τα παιδιά ήταν πραγματικά κακά, μου έλεγαν ‘δεν μπορείς να είσαι μαύρη και να ακούγεσαι σαν Βρετανίδα’. Ήταν κάτι σκληρό που με οδήγησε να γίνω αλλόκοτη. Άρχισα να μαθαίνω κιθάρα και να γράφω νουβέλες φαντασίας. Ήθελα να γίνω δημιουργική και αποφάσισα ότι δεν χρειάζομαι φίλους. Άρχισα να ξημεροβραδιάζομαι στο ίντερνετ, να μπαίνω σε chat rooms. Εκεί βρήκα τους φίλους μου και κάπου να ανήκω. Πριν τελειώσω το σχολείο άρχισα να κάνω διασκευές ραπ κομματιών με την κιθάρα μου και η φίλη του Father του έδειξε τι έκανα. Γνωριστήκαμε και όταν έγραψα το Need Somebody έκανε το ρεμίξ. Οι μουσικές μας ταίριαζαν πολύ καλά.
Το άλμπουμ της είναι ένα σύγχρονο DIY διαμαντάκι φτιαγμένο αποκλειστικά στο δωμάτιό της, με τη μουσική να συνοδεύει τη φωνή της, όπως στα παλιά R&B κομμάτια, χωρίς επεξεργασία και autotune. Και δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί στο είδος με ζηλευτές παραγωγές και μαγικά των στούντιο. Είναι απλά όμορφη μουσική από μία νέα μουσικό που καταθέτει την ψυχή της.
Κι αυτά είναι μερικά από τα πολύ ωραία τραγούδια της από το Rose.
Εδώ μπορείς να ακούσεις ολόκληρο το άλμπουμ της
Κι αυτό είναι ολόκληρο το υπέροχο BLQ VELVET EP που έβγαλε πριν το άλμπουμ.
σχόλια