Περνάει η λατέρνα μετά από πόσα χρόνια και θυμάμαι. Θυμάμαι πριν είκοσι χρόνια, όταν έπαιζα με την μπάλα στο μπαλκόνι μου, και πέρναγε ο λατερνατζής και τραγουδούσε «Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ».
Και τώρα, μετά από χρόνια, ακούγεται και πάλι από τον δρόμο, αυτό το σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ.
Και γεμίζεις τα πνευμόνια σου αέρα και τραγουδάς κι εσύ με φωνή βραχνή αλλά δυνατή.
Σε αγαπώ γιατί είσαι ωραία. Σε αγαπώ γιατί στα μάτια μου είσαι ό,τι πιο όμορφο έχει σχηματίσει η ζωή.
Σε αγαπώ γιατί είσαι εσύ. Σε αγαπώ για αυτό που είσαι και ας διαφέρει από αυτό ακριβώς που είμαι εγώ, σε αγαπώ λοιπόν γιατί είσαι εσύ και εσύ είσαι η μορφή της αγάπης μου.
Και αγαπώ όλον τον κόσμο γιατί ζεις και συ μαζί. Αγαπώ όλο τον κόσμο, τους δισεκατομμύρια ανθρώπους γιατί μοιράζεστε τους ίδιους κόκκους αέρα, σας ζεσταίνει ο ίδιος ήλιος, τα ίδια σύννεφα ταξιδεύουν τις σκέψεις σας, κοιτάτε το ίδιο φεγγάρι, τα μάτια σου στρέφονται στον ίδιο ουρανό, και αγαπώ όλον τον κόσμο γιατί ζεις και συ μαζί, και αγαπώ ό,τι αγαπάς, ό,τι αγγίζεις, ό,τι μυρίζεις, ό,τι γεύεσαι, ό,τι σε συναρπάζει, αγαπώ όλα τα μάτια που σε κοιτάζουν και τα χέρια που σε αγγίζουν.
Το παράθυρο κλεισμένο, το παράθυρο κλεισμένο, το παράθυρο κλειστό, έχεις το παράθυρο κλεισμένο, το έχεις και δεν μπορώ να το δεχτώ, το παράθυρο κλειστό, το δέχομαι, το έχεις κλειστό.
Άνοιξε το ένα φύλλο, άνοιξε το ένα φύλλο τουλάχιστον να σε δω, για μια στιγμή να δω το πρόσωπό σου, άνοιξε το ένα φύλλο την εικόνα σου να δω, την ακριβή, πολύτιμη, σεπτή σου εικόνα γιατί εσύ είσαι ο Θεός μου και εσένα αγαπώ.
Εσύ είσαι η ανάσταση που προσδοκώ.
σχόλια