Αποχαιρέτησατον Τούρκο του ισογείου, που δάκρυσεπου έφευγα, και τη σπιτονοικοκυρά, μιαηλικιωμένη Κυψελιώτισσα. Αυτό το ρετιρέτο έφτιαξε για να μείνουν με τον άντρατης μόλις κλέφτηκαν. Μετά έκαναν περιουσίακαι μετακόμισαν κι ύστερα πέθανε εκείνος.«Να σε προειδοποιήσω ότι το σπίτιαυτό έχει παράξενη ενέργεια» μουείχε πει. «Με το που μπαίνει εδώ μέσαγυναίκα, παντρεύεται». Όλες οινοικάρισσες που είχαν μπει πριν απόμένα στον δεύτερο χρόνο παντρεύτηκαν.Τότε γέλασα, θυμάμαι - να θυμηθώ να στείλωmail για αυτό το στοιχειωμένοσπίτι στον «Αθέατο Κόσμο» τουΧαρδαβέλλα.
Βγήκα γιατελευταία φορά στο μπαλκόνι, η Αθήναπιάτο, «πάντως προσπάθησα να σε κάνωνα με αγαπήσεις» της φώναξα. Πάνω στημελοδραματική σκηνή, με κυρίευσε μιααίσθηση σαν κάτι να είχα ξεχάσει. Ναπάρει, τα γατιά! Έτρεξα στο κομπιούτερκι έγραψα στη διεύθυνση του pamediakopesαπ' όπου έκλεισα τα εισιτήρια: «exokai dyo gatesmazi!». Με πληροφόρησανότι οι γάτες θα έμπαιναν στις αποσκευές,σε ειδικό χώρο για ζώα, οπότε να έπαιρνατις διαστάσεις τους μαζί με το βαλιτσάκι.Ο Ζαμπονοτυροπιτούλης ήταν έξι κιλάχωρίς το βαλιτσάκι του, και η Κοκαλίνατεσσεράμισι κιλά με το βαλιτσάκι της -επειδή ντρεπόμουν έγραψα πέντε, μηνομίζουν ότι δεν το τάιζα το γατί. Aλλάστις αποσκευές; Παναΐα μου. Έστειλαδακρύβρεχτο mail στοpamediakopes ότι για να μηνπάθουν πανικό τα γατιά στις αποσκευέςκαι τους πέσει το τρίχωμα από αλλωπεκίαση,θα πρέπει να τους δώσω εκείνο το χάπιπου τα κάνει σαν να έχουν καπνίσει δέκατζόιντς - μα να δώσω ναρκωτικά στα γατιάμου;
Μου ήρθεσύντομα η απάντηση: «Κυρία Χειρδάρη,συγνώμη, δεν καταλάβαμε ότι θα έχουμεστην πτήση τον διάσημο και συμπαθέστατοΖαμπονοτυροπιτούλη. Όλοι στο pamediakopesείμαστε fan. Φυσικά θακάνουμε τα πάντα για να ταξιδέψει στηνκαμπίνα, μεγάλη μας τιμή να έχουμε μαζίμας ένα σταρ». Έχει κάψει καρδιέςτελικά αυτός ο γάτος... Υποσχέθηκα στηνκυρία Ιουλία Οικονομοπούλου απ΄το σάιταυτόγραφο-πατούσα, αλλά παρακάλεσα ναμη το διαδώσουν γιατί ο Ζαμπονοτυροπιτούληςθα ταξίδευε ιγκόγνιτο. Δεν ήθελα ναπλακώσουν τίποτα φαν γάτες να του σκίσουντα ρούχα.
Δεν είχαμευπολογίσει όμως την Ολυμπιακή. Που είχεβάλει μικρό αεροσκάφος. Από εκεί έλεγανότι ο ένας γάτος θα ταξίδευε στην καμπίνακαι ο άλλος στις αποσκευές. Ποιον ναδιάλεγα; Την Κοκαλίνα ή τον Ζαμπονάκη;Ένιωθα σαν τη μάνα που της έλεγαν οιΓερμανοί να διαλέξει το ένα της παιδίγια να ζήσει, αλλιώς θα εκτελούνταν καιτα δύο. «Ο Ζαμπονοτυροπιτούλης θαπρέπει να πάει με τις αποσκευές»αποφάσισε τελικά για μένα η Ολυμπιακήκαι μου το ανακοίνωνε η κυρία από τοpamediakopes, «αλλά τηνΚοκαλίνα θα την έχετε μαζί σας. Αυτό όχιλόγω βάρους, μη νιώσει ενοχές ογατούλης...». Δηλαδή έλεγαν το γάτομου χοντρό! Ενώ την Κοκαλίνα την είχεσώσει η ανορεξία της! «Λυπάμαι πουθα χάσω το αυτόγραφο-πατούσα το οποίοκαι θα πάσαρα στη γατούλα μου Μαριλούπου έκανε στείρωση κι έχει μελαγχολήσει...»συνέχιζε η κυρία Οικονομοπούλου. ΤηνΟλυμπιακή τους! Ούτε την κατάθλιψη τηςΜαριλούς δεν σέβονται;
Οι μέρες πουακολούθησαν ήταν γεμάτες τηλεφωνήματαστην Ολυμπιακή, όπως με είχε συμβουλεύσειη Ιουλία. «Ζαμπονοτυροπιτούλης!»έλεγα στο τηλέφωνο. Μου το έκλειναν.Όλες οι ελπίδες είχαν πια χαθεί. Ξύπνησαξημερώματα κι έδωσα ένα απ' τα τρίαχάπια του κουτιού που μου έδωσε ηκτηνίατρος στον Ζαμπονοτυροπιτούληκαι ένα τέταρτο χαπιού στο φαγητό τηςΚοκαλίνας, για να μη ζαλιστεί. Ούτε πουκατάλαβα πώς ο γάτος χλαπάκιασε τοφαγητό της Κοκαλίνας, κι ύστερα ανέβηκεστο νιπτήρα και χλαπάκιασε τα χάπια πουείχαν απομείνει! Σύντομα ήταν λιώμα καιτρέκλιζε με διεσταλμένες κόρες. Καιήρθαν και τα χειρότερα. Αντί για τογκλάμορους πάνινο λεοπάρ βαλιτσάκιτου, με το παράθυρο στην οροφή και τοπαράθυρο στο πλάι, τον έβαλα σε ένα απόαυτά τα άθλια φτηνά πλαστικά βαλιτσάκιαγια γάτες (αν ήταν στο πάνινο λεοπάρ καιτου έπεφτε καμιά βαλίτσα στο κεφάλι στοαεροπλάνο, θα έμενε σέκος). Είχε κι έναμαντήλι στο κεφάλι, γιατί είχε μεταμφιεστείσε γιαγιά. (Το κόλπο το έχω πάρει απ' τηΜαντόνα. Όταν είχε έρθει ιγκόγνιτο στηνΚέρκυρα και οι δημοσιογράφοι το έμαθανκαι περίμεναν στη μαρίνα, βγήκεμεταμφιεσμένη σε γιαγιά, με μια άλληγυναίκα δίπλα να τη βοηθά να περπατήσει.Μόλις απομακρύνθηκε, πέταξε το μαντήλι,την καμπούρα και το ραβδί κι άρχισε νατρέχει). Δεν ήθελα να τον αγαγνωρίσεικάποιος στο αεροδρόμιο, να δει ότι ήτανένας ακόμη σταρ on drugs,να πλάκωνε η «Espresso»και, το χειρότερο, να έγραφαν ότι δενταξίδευε business class,ούτε καν οικονομική θέση, ταξίδευε στιςαποσκευές με πλαστικό βαλιτσάκι - οαπόλυτος ξεπεσμός...
(συνεχίζεται)
σχόλια