Τηνπροηγούμενη εβδομάδα στην Αμερική, έναςεκπρόσωπος της Χαμάς, του «ΙσλαμικούΑντιστασιακού Κινήματος» που διατηρείτην πλειοψηφία των εδρών στο ΝομοθετικόΣυμβούλιο (Βουλή) της ΠαλαιστινιακήςΑρχής, ο Αχμέντ Γιουσέφ, δήλωσε στονραδιοφωνικό σταθμό WABC: «Μας αρέσειο Ομπάμα. Ελπίζουμε να κερδίσειτις εκλογές, και πιστεύω πως είναι σαντον Τζον Κένεντι, σπουδαίος άνδρας μεσπουδαίες αρχές».
Αυτή καιμόνο η αναφορά του εκπροσώπου τηςοργάνωσης που, στα μάτια του λεγόμενου«μέσου Αμερικανού», είναι συνώνυμημε την τρομοκρατία ήταν αρκετή για ναφουντώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες ησυζήτηση περί εξωτερικής πολιτικής,τώρα που μάλλον ξέρουμε τους δύουποψηφίους στις επόμενες προεδρικέςεκλογές. Και τα πρώτα δείγματα είναιπως η συζήτηση αυτή, όσο πλησιάζουμεπρος το Νοέμβριο, θα αγριέψει πιο πολύ.
Ήδη,το στρατόπεδο του Ρεπουμπλικανούυποψηφίου, του γερουσιαστή Τζον ΜακΚέιν,προσπαθεί, όπως ακούσαμε σε μια ανάλυσηστο BBC World,να εμφανίσει τον Μπάρακ Ομπάμα ως «μαλακόμε την τρομοκρατία», ως «αγαπημένοτης Χαμάς» και επίσης ως «ένανάνδρα που δεν θα υπερασπιστεί τηνασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών».Εννοείται δε πως μόλις έγιναν γνωστέςοι δηλώσεις του εκπροσώπου της Χαμάςστο σταθμό WABC, οι επιτελάρχεςτου ΜακΚέιν άρπαξαν την ευκαιρία καιβγήκαν στην επίθεση.
«Χρειαζόμαστεαλλαγή στην Αμερική», είπαν, κάνονταςκαι... πονηρή αναφορά στο κεντρικό σύνθηματου Ομπάμα περί αλλαγής, «αλλά όχιαλλαγή που κερδίζει ευγενικά λόγια απότη Χαμάς, που παραδίδεται στο Ιράκ, καιπου θα διεξαγάγει χωρίς όρους συνομιλίεςμε τον Πρόεδρο του Ιράν Αχματινετζάντ».
Έτσιλοιπόν, όπως σχολίασε και το BBC,μέσα σε μία μόνο πρόταση ο ΜακΚέιν άγγιξεκαι συνέδεσε τρεις πολύ μεγάλους φόβουςτης αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής:τη Χαμάς, το Ιράκ και το Ιράν.
Ο υποψήφιοςτων Ρεπουμπλικανών θα φοράει το σκληρότου προσωπείο όποτε η κουβέντα θα έρχεταιστην εξωτερική πολιτική. Δεν βιάζεταινα ανακοινώσει, όπως ο αντίπαλός του,ότι θα αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματααπό το Ιράκ. Αντίθετα, μιλάειγια «νίκη μέχρι το 2013», προτάσσονταςτη δική του θεωρία που λέει ότι «θαφύγουμε από εκεί, αλλά θα φύγουμε νικητές,με ψηλά το κεφάλι».
Με αυτήν τηρητορική, ο ΜακΚέιν από την μία πλευράπροσπαθεί να εμφανίσει τον Ομπάμα ως«άπειρο και επικίνδυνο» και απότην άλλη ασκεί και έμμεση κριτική στονΤζορτζ Μπους, εννοώντας πως «ανφύγουμε τώρα, θα φύγουμε ως ηττημένοι»,άρα τίποτα δεν επετεύχθη επί τόσα χρόνιαεκεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως σεδυσκολότερη θέση, όσον αφορά την προώθησηκαι υπεράσπιση των θέσεών του στηνεξωτερική πολιτική, είναι ο ΜπάρακΟμπάμα.
Εκεί δενπαίζει πια στο γήπεδο τηςεσωτερικής πολιτικής, όπου πράγματι τοσύνθημά του που λέει «εμείς μπορούμενα αλλάξουμε πράγματα», φαίνεται πωςέχει κερδίσει κόσμο ακόμα και από τονσυντηρητικό χώρο, που όντως δεν αισθάνεταιάνετα με τη στασιμότητα.
Στην εξωτερικήπολιτική, ο Ομπάμα δεν μπορεί καν ναφανερώσει το «ανθρώπινο πρόσωπο»που επέδειξαν κάποτε ο Κένεντι, ο Κάρτερ,ακόμα και ο Κλίντον, διότι απλούστατα,από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και μετάοι Αμερικανοί δεν είναι πια «το ίδιοπράγμα».
Φοβισμένοιείναι. Ανασφαλείς αισθάνονται. Και,ακόμα και εάν κάποιοι από αυτούςσιχαίνονται τον Μπους, ξέρουν, αισθάνονταιότι επί των ημερών του, με αυτόν, ναι,τον τσαμπουκά και την άκρατη«εθνικο-χριστιανική» παραφροσύνηπου τον διακατέχει, πέρασαν 8 χρόνιαησυχίας στο εσωτερικό μέτωπο.
Οι σοβαρέςαπώλειες των στρατιωτών που υπηρετούνστο Ιράκ δεν είναι ακόμα τόσοσοβαρές ώστε να δημιουργηθεί κύμααντιδράσεων στις ΗΠΑ, με σύνθημα, όπωςτότε στο Βιετνάμ, «φέρτε πίσω τααγόρια μας». Σήμερα, κυριαρχείακόμα το «let's fight terrorism» - «εμπρόςνα αγωνιστούμε εναντίον της τρομοκρατίας»,οι πληγές της οποίας ακόμα πονάνε κάθεΑμερικανό.
Στόχος, απότην άλλη, του Μπάρακ Ομπάμα είναι νασυνδέσει άκριτα τον ΜακΚέιν με την«εποχή Μπους». Να μην τον αφήσεινα διαφοροποιηθεί ούτε κατ' ελάχιστον.Κρίνει πως η πλειοψηφία των ψηφοφόρων,ακόμα και εκείνοι που ψήφισαν τον Μπουςγια δύο τετραετίες, «έχουν μπουχτίσειαπό αυτόν και τις πολιτικές του».
Θέλει, επίσης,να δείξει ότι ένας μετριοπαθής πολιτικός,που θα ανοίγει την πόρτα της συζήτησηςακόμα και με τη Χαμάς και τον Αχματινετζάντ,χωρίς, εννοείται, να προσχωρεί στιςθέσεις τους, θα είναι πολύ πιοαποτελεσματικός «από ένα σκληροπυρηνικόγεράκι», όπως συνηθίζει να ονομάζειεκείνους της τωρινής κυβέρνησης, μετους οποίους προσπαθεί να ταυτίσει τώρακαι τον αντίπαλό του. Όπως και να ‘χει,αυτή η και επί εξωτερικών θεμάτωνσύγκρουση θα έχει και ψωμί και ενδιαφέρον.
σχόλια