Παρασκευή 3/10
Πηγαίνω στη λαϊκή. Αυτήείναι μια από τις χειρότερες εποχές τουχρόνου όσον αφορά τα προϊόντα που μπορείνα πάρει κανείς από τη λαϊκή. Δεν είναιακόμα φθινόπωρο, αλλά ούτε και καλοκαίρι.Έτσι είναι λίγο μπερδεμένα τα υλικά πουβρίσκει κανείς στους πάγκους. Αγοράζωκάτι πανάκριβα ντοματίνια Σικελίας πουμυρίζουν μοναδικά, κάτι γιαπωνέζικαμήλα (ο πωλητής δεν ξέρει το όνομα τηςποικιλίας και πάνω στο πινακάκι γράφει«αχλαδόμηλα»), σταφύλια, ρόδια καικαταλήγω στον πάγκο με τις πρασινάδες.Αυτός ο πάγκος είναι ο ωραιότερος τηςλαϊκής και εδώ βρίσκεις πάντα τα καλύτεραζαρζαβατικά. Ο φίλος μου λέει να μηνπάρω λάχανα, δεν είναι καλά. Τα αφήνωπίσω στο κουτί τους...
Σάββατο 4/10
Χαλαρώνουμε στουςκαναπέδες μετά από μια κουραστική, αλλάαποδοτική εβδομάδα. Δουλέψαμε πολύ,φιλοξενήσαμε κάποιον στις σελίδες μαςπου μας άλλαξε τους ρυθμούς και μαςέδειξε λίγο από το δικό του τρόπο. Ήτανυπέροχα και κάναμε καινούργιους φίλους.Στην κουζίνα μου υπάρχουν μύδια. Αυτόθα είναι το φαγητό σήμερα. Ένα πολύμεγάλο μπολ με μύδια αχνιστά, πατάτεςτηγανητές και σπιτική μαγιονέζα. Πρώταη μαγιονέζα. Δύο κρόκοι αυγών, μισόκουταλάκι μουστάρδα ντιζόν, λεμόνι,αλάτι, πιπέρι και αρχίζει το χτύπημα.Ομολογώ πως δεν είχα το κουράγιο να τοκάνω στο χέρι. Χρησιμοποίησα μίξερχεριού και το αποτέλεσμα ήταν ακριβώςτο ίδιο. Σταγόνα σταγόνα προσθέτω τοελαιόλαδο και μετά περισσότερο. Τομείγμα μου μετατρέπεται σε μια γυαλιστερή,αφράτη αλοιφή με τέλεια γεύση. Μόλιςετοιμαστεί, τη φυλάω στο ψυγείο. Σεμεγάλη βαθιά κατσαρόλα σοτάρω άπειρεςποσότητες σκόρδου, ρίχνω τα καθαρισμέναμύδια και σβήνω με άφθονο καλό λευκόκρασί. Σκεπάζω την κατσαρόλα και αφήνωτους ατμούς να κάνουν τη δουλειά τους.Σερβίρω τα μύδια σε ένα μεγάλο μπολ μεψιλοκομμένο μαϊντανό. Τρώμε στο μπαλκόνι,βουτώντας τις πατάτες στη μαγιονέζα.Μετά, μήλα.
Κυριακή 5/10
Διαβάζω το αφιέρωματου «Gourmet» στο Παρίσι. Το φτηνόΠαρίσι συγκεκριμένα. Η συντακτική ομάδατου εντύπου μαζί με τη διευθύντρια-θρύλοεπισκέπτονται τη γαλλική πρωτεύουσακαι επιλέγουν να φάνε σε φτηνά εστιατόρια,στα οποία μαγειρεύουν νέοι και ταλαντούχοισεφ. Απίστευτο αφιέρωμα, φρέσκο, γεμάτοπραγματικές εικόνες φαγητού μέσα απόαληθινά σπουδαία γραφή. Ένα εστιατόριοπου ειδικεύεται στα εντόσθια («ησαλάτα με τα θρυμματισμένα αυτιάγουρουνιού ήταν ένας ύμνος στο τραγανιστόλίπος»), το οικονομικό μενού τουRobuchon («το γεύμα ξεκίνησε με μιαονειρεμένη μους από φουά γκρά, έναμοναδικό συνδυασμό της πλούσιας υφήςτου φουά γκρά και της εφήμερης ελαφράδαςτης μους»), ακόμα και η επίσκεψη σεένα παλιό κλασικό εστιατόριο τους άφησεάφωνους με τις μοναδικές γαστριμαργικέςπροτάσεις του. Σύμφωνα με το «Gourmet»,το Παρίσι ξαναγίνεται (αν υποθέσεικανείς πως για κάποια περίοδο δεν ήταν)η γαστρονομική πρωτεύουσα του κόσμου.Εγώ δεν έχω πάει ποτέ, γιατί δεν έτυχε.Αλλά, ας είναι αυτό το μοναδικό ταξίδιπου θα κάνω φέτος, με το «Gourmet»παραμάσχαλα.
σχόλια