ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Κακοδημοκρατίες

Κακοδημοκρατίες Facebook Twitter
0

Ηκούτρα μας μπορεί να κατεβάζει επιχειρήματαγια τα πάντα με μερικά «αν υποθέσουμε»,«λαμβάνοντας υπόψη τις δεδομένεςσυνθήκες», «λόγω των ιδιοτυπιών τηςχώρας», «όπως το μαρτυρεί η πρόσφατηιστορίας μας» και τα παρόμοια, όλαεξηγούνται και πολλώ μάλλον αιτιολογούνται.Ο δημοκρατικός χαυνοπολίτης ή δημοπίθηκοςκαταπίνει μεγάλες ποσότητες καζουιστικήςαπό τα χείλη θεσμισμένων προσώπων μεαποτέλεσμα να συγχέει τη ρητορική πειθώμε την καζούρα. Τον πολίτη πρέπει να τονταΐζουν το δημοκρατικό μάθημα με τοκουταλάκι από πρωίας μέχρι νυχτός, οπότεοι εμετοί έρχονται ως φυσικό επακόλουθο.

Σοβείκατά συνέπεια ένα σοβαρό πρόβλημα: πώςθα επιβιώσει το άτομο που έχει πάρειηθικό διαζύγιο από την κοινωνία του,που έχει ξορκίσει την αλληλεγγύη καιτην κοινότητα, αλλά παραταύτα παραμένειδέσμιο υποχρεώσεων και οφειλών; Ασφαλώςαπομένουν νησίδες ασφαλείας, η οικογένεια(αν υπάρχει), οι φίλοι και οι ομότιμοι,ένα είδος δικτύου τέλος πάντων πουλειτουργεί ως καθαρτικό. Ωστόσο, όταντο κατ' εξαίρεση αποβαίνει κανόνας,δεν έχουμε πια μονώτες που αυτοβασανίζονταιαλλά γενικευμένη επιδείνωση που λαμβάνειδιαστάσεις κοινωνικής επιδημίας.

Ξέρειβέβαια ο καθένας ότι κοινωνικά είναισυμβασιούχος δεμένος δι' ακαταλύτουσυμβολαίου με τους άλλους. Αποδέχεται-έστω και με σκοτεινές υστεροβουλίες-το νόμο, την ηθική, τα δικαιώματα, τηδικαιοσύνη, την υπακοή και την πειθαρχία.Πριν απ' όλα και μετά απ' όλα γνωρίζειότι «ανήκει» στο κοινωνικό σώμα· εκείεπιβιώνει και τσαλαβουτάει καθημερινά,το ανώνυμο πλήθος της πόλης είναι τοπλαγκτόν της παρουσίας του, η πίκλα πουσυντηρεί ζωντανή τη συνύπαρξη. Έχειταυτότητα αριθμημένη, ισότιμη θέση σταεπίσημα κατάστιχα, ΑΦΜ και ημερομηνίαγεννήσεως, επάγγελμα και υπηκοότητα.

Όσοκι αν το εγώ του κτίζεται από τα έξω, ηαίσθηση της ιδιωτικότητας, αυτό τοπροσωπικό και ανεπανάληπτο που τονσυνέχει αποδεικνύεται με τα χρόνιαανθεκτικό λημέρι το οποίο στα δύσκολαμετατρέπεται σε κρυψώνα και καταφυγή.Εκεί ξένο ποδάρι δεν πατάει. Οι στράτεςκαι οι αγορές δεν το αγγίζουν. Εκείάλλωστε παύει να ισχύει -προσωρινάτουλάχιστον- και η συμβολαιική τουυποχρέωση. Οφείλω να λέω αλήθεια; Κιόμως το ψέμα είναι ο πιστότερος φίλοςμου. Οφείλω να εκπληρώνω τις υποχρεώσειςμου; Κι όμως, η ανώδυνη απάτη σε βάροςτων άλλων ποτέ δεν με έβλαψε. Οφείλωτέλος πάντων να είμαι ηθική μονάδα; Κιόμως, η ηθική μου χρειάζεται μόνο γιαυποχρεώνω τους άλλους, όχι τον εαυτόμου. Το δέον αποτελεί ασπίδα απέναντισε τρίτους, όσο για μένα το μόνο πουλογαριάζεται είναι η άμεση ζωή - ακόμηκαι εκτός ηθικής.

Συγκρίνονταςτημουτσούνα που του έχει φορέσει ηδημοκρατία με το μύχιο εαυτό του, οπολίτης -εντός νόμου για τους άλλους,άνευ νόμου για τον εαυτό του- δεν αργείνα πάθει κρίση θαυμασμού και να αναμετρήσειτην ασύμμετρη σχέση που του υπαγορεύουν.Διακρίνει το θλιβερό θέατρο των μασκαράδωνκαι το θεωρεί κατώτερο από τη δική τουιδιωτικότητα όπου μουτσούνα δεν ισχύει.Η θετική στάση που υπαγορεύεται έξωθεντελικά αποδεικνύεται σκέτο μύθευμα· ονόμος αποδυναμώνει τον άνθρωπο, τουκλέβει το αίμα, μετατρέπει τη βούλησήτου σε ξεδοντιασμένο στόμα. Έτσι δεναποκλείεται και το δίλημμα: ανίσχυροςμε τους άλλους ή ισχυρός μόνο με τονεαυτό μου!

Αναυτή η κατάσταση ιδιάζει σε νοσηρέςεξαιρέσεις, τότε ο νόμος μπορεί νααμυνθεί και να αποκαταστήσει την τάξη.Στην περίπτωση όμως που διαποτίζει όλεςτις ατομικότητες και εξαπλούται ενείδει λέπρας, το κοινωνικό σώμαεκφαυλίζεται, καθίσταται επικίνδυνογια τον εαυτό του μέχρι σημείου να μηνξέρει πια αν η φύση του είναι αντινομικήή αν η αντινομία είναι απλώς φυσική.Γιατί όμως να καταφεύγουμε πάντα σεαπόλυτες λύσεις και να μην αναλογιστούμετις σωτήριες ποσοστώσεις; Λίγη απάτηβοηθάει τις επιχειρήσεις, λίγο ψέμακανέναν δεν έβλαψε, λίγη ανεντιμότητασε σώζει από τα χειρότερα· όπως άλλωστεκαι λίγη ειλικρίνεια ευνοεί τα αισθήματα,λίγη αλήθεια φέρνει κοντά τους ανθρώπους,λίγη γενναιοδωρία δεν κάνει κακό.Χονδρικής πάντως μόνο η διαφθοράπαρέχεται.

Άλλωστεη δημοκρατία, επειδή γνωρίζει απ' έξωκι ανακατωτά το κακό, είναι και μανούλαστη διαίρεση. Την αδικία δεν τη φορτώνεισε μια κεντρική, αυταρχική εξουσία·απεναντίας έχει την κομψότητα να μοιράζειτην ευθύνη σε όλους. Ο τρόπος; Με τοιδιοφυές τέχνασμα της ψήφου που ισούταιευθέως με συνενοχή. Ό,τικάναμε, μαζί το κάναμε,όπως λέει και το άσμα. Κατά συνέπεια οαναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.Ως εκ τούτου, ο δημοκρατικός βίοςεξελίσσεται δυναμικά, υπόγεια, καταθλιπτικάσε μέγα φροντιστήριο αδικίας.

Ενώστο πρόσωπο του άλλου πρέπει να αναγνωρίζωτον καλό εαυτό μου και να εμπνέομαι τηνεπιθυμία να του μοιάσω, τα πράγματαρέπουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οάλλος μου θυμίζει τα αποθέματα οργήςκαι καταστροφικότητας που κεφαλοποιώμέσα μου. Αντί για την παντομίμα τηςαρετής που αγγίζει άμεσα την καρδιά, μεκάνει θεατή εχθροπραξιών σημαίνονταςμέσα μου συναγερμό. Τι «χαλάει» τουςανθρώπους; Ότι μονίμως βρίσκονται επίξηρού ακμής. Ο άλλος υποσκάπτει τη θέσημου, μειώνει την υπόστασή μου, με μηδενίζειδωρίζοντάς μου το δημοκρατικό τουλοίδορο χαμόγελο· κι όλα τούτα επειδήη καθολική διαβούλευση και αντιπροσώπευσηεπινόησε τη μόνη δυνατή πολιτική λύση:όλοι ξεκινούν τύποις ισότιμοι και τομόνο πού επιδιώκουν είναι η κατάφωρηαδικία και ανισότητα.

Ακόμημια προσπάθεια για να γίνουμε δημοκρατικοί!

0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ