Ταχααλλαταχαλασα

To κακό με το να είσαι Νέα Υόρκη είναι ότι χάνεις τις εξελίξεις από Αθήνα. Έτσι έμαθα πολύ αργότερα τι συνέβη με τον Νίκο. Αυτό το ναυάγιο της ζωής, που κάποτε βρήκε τον έρωτα της ζωής του και δεν ήξερε τι να κάνει απ' τη χαρά του, οπότε άρχισε να τον απατάει. Αλλά έκανε σχέση και με την επόμενη, οπότε άρχισε να την απατά με μια τρίτη, γιατί η πρώτη φορά που απατάς λειτουργεί κάπως όπως την πρώτη φορά που κάνεις σεξ. Ενώ το κάνεις μόνο και μόνο για να χάσεις την παρθενιά σου, μετά το «ποπ» δεν έχει «στοπ» κι όλο με το σεξ θα ασχολείσαι πλέον σε όλη την υπόλοιπη ζωή σου.

Έτσι, όταν ο Νίκος έκανε σχέση και με την τρίτη, άρχισε να τις απατά όλες με άλλες κι όλα ήταν τέλεια, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι έμοιαζε πάντα άυπνος και κομμένος.

Ήταν σε ένα κλαμπ με λαϊκά στο Μπουρνάζι - πού αλλού θα φτάσει ο άνθρωπος για να μην τον δει μάτι γνωστού με παράνομο date; Σε αυτό το κλαμπ δεν υπήρχε και καμία περίπτωση να εμφανιστεί ποτέ κανείς γνωστός της Άννας. Έλα όμως που κατά διαβολική σύμπτωση και μετά από μια σειρά από ατυχή περιστατικά εμφανίστηκε εκείνη αυτοπροσώπως με κάτι φίλους απ' τη δουλειά. Κοιτούσε και ξανακοιτούσε τον Νίκο που φιλούσε στο μπαρ την ξανθιά και της πήρε αρκετές ώρες για να το χωνέψει. Τα πόδια της είχαν μουδιάσει και δεν ήξερε τι να κάνει. Μάζεψε το κουράγιο της και χτύπησε τρεις φορές την πλάτη του Νίκου. Είναι πραγματικά πολύ λεπτό το σημείο στη ζωή κάθε ανθρώπου όταν τον τσακώνουν να απατά.

Στους περισσότερους αναγνώστες μου, που μετά την απιστία τους ήθελαν να πάνε ντουγρού να τα ξεράσουν όλα στη φίλη τους, έλεγα πάντα ότι αυτή η αντίδραση είναι εγωιστική. Κάνεις που κάνεις την απιστία, μην πετάς και το μπαλάκι στον άλλον πληγώνοντάς τον. Αφού, αν σε πάμε και σε ένα μέτριο ψυχαναλυτή, θα δεις ότι κατά βάθος δεν προσπαθείς να είσαι ειλικρινής αλλά να πετάξεις τις ενοχές από πάνω σου, και, τέλος πάντων, οι μαλακίες πρέπει να έχουν κι ένα όριο. «Όχι μόνο κινητά να ψάξει η άλλη αλλά και μπροστά στα μάτια της να σε δει να την απατάς οφείλεις να μην το παραδεχτείς, να τη βγάλεις τρελή και να της δώσεις υποσχέσεις αγάπης» συμβούλευα, αλλά το έλεγα ως σχήμα λόγου και κρίμα που δεν το κατάλαβαν όλοι. Έτσι, όταν η Άννα τού χτύπησε την πλάτη ρωτώντας «Νίκο;» εκείνος της είπε «Δεν είμαι ο Νίκος» και της ξαναγύρισε το κεφάλι. «Μα τι λες τώρα, ο Νίκος είσαι» είπε εκείνη, «έχεις τατού το όνομά σου στο δεξί σου μπράτσο, σε περίπτωση που καθώς περπατάς στο δρόμο πέσεις με το κεφάλι σε καμιά ταμπέλα και πάθεις αμνησία», οπότε ο Νίκος προχώρησε στο δεύτερο βήμα, να τη βγάλει τρελή, και τηλεφώνησε επιτόπου τα επείγοντα του ψυχιατρείου. Μόλις ήρθαν οι κύριοι με τις άσπρες μπλούζες να τη μαζέψουν, προχώρησε στο τρίτο βήμα: «Μόνο εσένα αγαπώ, τ' ορκίζομαι» της ψιθύρισε. Στο ψυχιατρείο τής έκαναν ηλεκτροσόκ ρωτώντας την «επιμένεις ότι αυτός ο άγνωστος ήταν ο γκόμενός σου;» κι εκείνη δεν έβαζε μυαλό κι έλεγε «ναι, αυτός ήταν», οπότε προχώρησαν και στη λοβοτομή. Όταν την άφησαν ελεύθερη, σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα όπου τρελοί και λογικοί συνυπάρχουν στους αθηναϊκούς δρόμους εφόσον δεν έχουν καμιά απολύτως διαφορά στη συμπεριφορά, έφτασε στο σπίτι heartbrοken για να αυτοκτονήσει καταπίνοντας χάπια. Όμως η Άννα ήταν χαρακτηριστικό κορίτσι της εποχής της. Μεγάλωσε με ασπιρίνη κι Amoxil, έπαιρνε Ladose κάθε φορά που την άφηνε γκόμενος, Mesulid όταν είχε περίοδο, Χanax όταν είχε στρες, Champix τελευταία για να κόψει το κάπνισμα, άσε κάτι άλλα χάπια με τα οποία έκοβες τα χάπια. Έτσι, έρχεται εκείνη η πραγματικά σημαντική μέρα στη ζωή σου που θες σαν άνθρωπος κι εσύ να αυτοκτονήσεις και δεν μπορείς, γιατί δεν σε πιάνει χάπι πια. Από τα νεύρα της έμπηξε καρφίτσες σε όλες τις φωτογραφίες του Νίκου.

Δεν ξέρουμε αν έφταιξαν τα βουντού ή το ότι οι άπιστοι άντρες παίρνουν ενέργεια από την επίσημη ερωμένη τους για να μπορούν να κοιμούνται ακούραστα με όλες αυτές τις τσούλες κι έτσι κι η επίσημη τους αφήσει, δεν έχουν όρεξη να πηδήξουν απολύτως καμία. Πάντως, ο Νίκος έχασε και τις άλλες δυο μόνιμες κι όλες τις περιστασιακές, οπότε τον έχασα κι εγώ από αναγνώστη της στήλης. Μου στοίχισε λίγο, μπορώ να πω, γιατί οι φήμες έλεγαν ότι τώρα, με την κρίση, με το τσιγκέλι θα τους μαζεύουμε τους πελάτες. «Τι είχε συμβεί μεταξύ σου και της Άννας;» τον ρωτούσαν γνωστοί. «Ε, μωρέ, ξέρεις, τα ‘χαμε, αλλά τα χαλάσαμε» απαντούσε κι έπαιρνε κι εκείνος τον πολύ της μόδας δρόμο του μεγάλου Α. «Ασέξουαλ» ως στάση και φιλοσοφία ζωής.

(συνεχίζεται)