Αθήνα

Είναι μια μαγική στιγμή / ένας μουσικός του δρόμου παίζει στο σινθεσάιζερ το «Strangers in the night» / ένα ζευγάρι ηλιοκαμένων μεσήλικων από τη βόρεια Ευρώπη ή την Αμερική ή τον Καναδά χορεύει αγκαλιαστά στη μέση της πλατείας / στο Μοναστηράκι / ο κόσμος τούς κοιτάει λιγάκι αποσβολωμένος / μαζί κι εγώ / δείχνουν τόσο ευτυχισμένοι, δεν τους ενοχλεί τίποτα / φυσάει ένα ανεπαίσθητο βοριαδάκι και στο βάθος λαμποκοπάει μέσα στη νύχτα ο Ιερός Βράχος / από πάνω τους το γωνιακό κτίριο της Ερμού / αυτό που έγινε φωτιά και μπούρμπερη στα γεγονότα του Δεκεμβρίου και προχωράει πολύ γρήγορα αλλά ακόμα δεν έχουμε δει την πολλά υποσχόμενη πρόσοψή του / λίγο πιο κάτω, στην Ερμού πάντα, αλλά στα δεξιά όπως την κατεβαίνουμε, πέφτω πάνω σ' ένα περίεργο μεγαλοπρεπές μέγαρο βουτηγμένο στις ώχρες και στις αποχρώσεις του ροζ / έχει πλάκα, κάτι ανελέητα αυτοσαρκαστικό, και παίρνω απόφαση ότι μου αρέσει / εν τω μεταξύ, ανοίκιαστα παραμένουν τα απέναντι έγχρωμα σπιτάκια της φωτογραφίας που φτιάχτηκαν πρόσφατα / ειδήσεις και στο Σύνταγμα / το κτίριο στη συμβολή της Σταδίου με την Καραγεώργη Σερβίας άλλαξε χέρια κι ετοιμάζεται για σούπερ ντούπερ ανακαίνιση / «καθάρισε» η πλατεία Θεάτρου ακούω δεξιά κι αριστερά / έπρεπε να κλείσει το Guru και να πάρει 7% το ΛΑΟΣ για να ξυπνήσουν μερικοί / η λέξη «καθάρισε» είναι φυσικά πολύ σχετική στην Αθήνα και η ισχύς της κυμαίνεται από λίγα λεπτά της ώρας μέχρι μερικές μέρες / στο Μεταξουργείο κόβω βόλτες με την ευκαιρία του ReMap και κάποια στιγμή σουλατσάρουμε μαζί με τον Χριστόφορο και τον Αντρέα στην οδό Λεωνίδου / ξαφνικά, μας παίρνουν τα αυτιά κάτι χαρούμενες μελωδίες σαν κι αυτές που βλέπεις σε κανένα βιντεάκι στο YouTube από κάτι «ξαναγεννημένους» χριστιανούς / πλησιάζουμε τη βαριά μεταλλική πόρτα που τελικά είναι ανοιχτή / σπρώχνουμε και δεν πιστεύουμε στα μάτια μας / μια τεράστια αίθουσα που, ναι, θυμίζει λίγο ευαγγελική εκκλησία, και σκόρπιοι πιστοί με υψωμένα χέρια προς τον ουρανό να σιγοντάρουν έναν τύπο που πρέπει να παίζει σινθεσάιζερ / πότε στα αγγλικά, πότε στα ελληνικά / οι μελωδίες είναι πολύ όμορφες και θα μπορούσαν να γίνουν θαυμάσια τραγούδια για το Σαν Ρέμο / δεν το λέω κοροϊδευτικά, γιατί μου αρέσει το Σαν Ρέμο / πού να το πω όμως στους άλλους / τα μαζεύουμε και φεύγουμε / στον άλλο δρόμο ένα ωραίο νεοκλασικό έχει αναμορφωθεί για να στεγάσει κάτι του Γιάννη Τσεκλένη / πολύ καλή δουλειά / λίγο πιο κάτω τρία τσιγκανάκια παίζουν στο δρόμο / σε λίγο θα είμαστε στη ταράτσα του Bios.