Το ιστορικό παιχνίδι που παίχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες θα επηρεάσει την πορεία της Ελλάδας για πολλά χρόνια: εδώ και λίγες μέρες η χώρα αποτελεί στην πραγματικότητα προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης - για την ακρίβεια των ισχυρότερων κρατών της.Όπως είναι γνωστό, η χώρα εκχώρησε κυριαρχικές αρμοδιοτήτες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που θα επιτηρούν την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας, συνδιαμορφώνοντας την οικονομική πολιτική της εγχώριας κυβέρνησης. Όπως συνέβαινε στα παλιά, καλά προτεκτοράτα, αντιμετωπίστηκε κάποια στιγμή και το ενδεχόμενο της αποστολής τοποτηρητή που θα προλάμβανε τις πιθανές παρασπονδίες των ντόπιων. Όμως, με την πρόοδο των επικοινωνιών -τους δορυφόρους, τις τηλεοράσεις και το ίντερνετ- πρέπει να αποφεύγονται άσκοπες κινήσεις που θίγουν το εθνικό φιλότιμο των ιθαγενών.
Το γιατί από τον Όθωνα και τους Βαυαρούς του 19ου αιώνα στην Άνγκελα Μέρκελ και τους Γερμανούς του 21ου έχουν αλλάξει τόσο λίγο τα πράγματα είναι μια μεγάλη ιστορία. Το βέβαιο είναι ότι το 1974, μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους, έναν αιματηρό εμφύλιο και μια καταστροφική στρατιωτική δικτατορία, η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά σε μια μοναδική ιστορική ευκαιρία. Αντί να χαράξουν μια νέα πορεία, τα δύο κόμματα που κυβερνούσαν τα τελευταία 35 χρόνια δημιούργησαν ένα παραμορφωμένο και διεφθαρμένο σύστημα στηριγμένο στις πελατειακές σχέσεις και την υφαρπαγή του κράτους από το κόμμα που κυβερνούσε κάθε φορά.
Τα συστατικά της αλυσιδωτής αντίδρασης -ένα σπάταλο, γραφειοκρατικό κράτος-τέρας που μισεί την αξιοκρατία και τους νέους, ο υπερδανεισμός μίας χώρας που παράγει όλο και λιγότερα αγαθά, η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος και ο ασφυκτικός έλεγχος της πολιτικής και κοινωνικής ζωής από μια χούφτα διαπλεκόμενες με τα ΜΜΕ οικογένειες- ήταν όλα μαζεμένα στο χημικό εργαστήρι της ιστορίας. Το πενταετές, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, νεοδημοκρατικό πλιάτσικο έπαιξε καταλυτικό ρόλο, επιταχύνοντας τις εξελίξεις και προκαλώντας την κατάρρευση τη χειρότερη στιγμή.
Δεν είναι μόνο ότι η παγκόσμια οικονομία κάθε άλλο παρά έχει συνέλθει από την έκρηξη της παγκόσμια φούσκας, ενάμιση χρόνο πριν. Ακόμη πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι, μετά και τη δραματική διάψευση των προσδοκιών που δημιούργησε η εκλογή Ομπάμα στις ΗΠΑ, στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις αλλά και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξακολουθούν να κυριαρχούν οι λάτρεις της «θαυματουργής» αγοράς - οι ίδιοι άνθρωποι που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία στη σημερινή της άθλια κατάσταση.
Στους κυρίαρχους του πλανήτη η εκλογή του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Οκτώβριο, και κυρίως η ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης ότι το έλλειμμα πλησίαζε το 13% αντί για το 3,7% ή το 6% που παραπλανητικά διατυμπάνιζε η προηγούμενη, δημιούργησε ανάλογα αισθήματα με αυτά των ανθρωποφάγων όταν βλέπουν έναν χαζοχαρούμενο λευκό να μπαίνει στη ζούγκλα. Το πρόγραμμα του κ. Παπανδρέου δεν προέβλεπε κανένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής οικονομίας. Πρότεινε ένα light σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο στηριγμένο στον Κέινς και στην απλή λογική ότι η οικονομία μπορεί να ανασάνει όταν ρίξεις κάποια χρήματα στην αγορά, αντί να τη στραγγαλίσεις.
Με αφορμή το πραγματικό και απαράδεκτο γεγονός ότι οι Έλληνες μαγείρευαν συχνά τα στατιστικά στοιχεία, κοροϊδεύοντας τους «κουτόφραγκους», ξεκίνησε ένα μοναδικό στη διεθνή σκηνή πείραμα με δύο στόχους. Ο πρώτος ήταν η δημιουργία ενός προτεκτοράτου μέσα στην Ε.Ε. προς γνώση και συμμόρφωση των υπόλοιπων «γουρουνιών» (PIGS), όπως αποκαλούνται με βάση τα αρχικά τους οι χώρες του Νότου (Portugal, Italy, Greece, Spain). Ο δεύτερος ήταν η μετατροπή μιας χώρας σε ένα είδος «πάμε στοίχημα», όπου ορισμένοι ποντάρουν δισεκατομμύρια ότι θα φαλιρίσει και κάνουν ό,τι τους περνάει από το χέρι για να το πετύχουν και να πλουτίσουν.
Η κυβέρνηση αρχικά υποτίμησε το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος και στη συνέχεια δεν πρόβλεψε ούτε το κερδοσκοπικό παιχνίδι ούτε ότι οι σύμμαχοι Ευρωπαίοι θα την άφηναν στα κρύα του λουτρού (μόλις προχθές ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς χαρακτήρισε «εγκληματική» τη δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ ότι δεν θα δέχεται πλέον τους ελληνικούς τίτλους ως εγγύηση).
Έτσι, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να δανείζεται με εξαιρετικά υψηλά επιτόκια και μπροστά στον κίνδυνο να μην έχει χρήματα να πληρώσει τους μισθούς, αποδέχθηκε τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο, με αντάλλαγμα την προφορική στήριξη των ισχυρών της Ευρώπης. Οι τελευταίοι θα ζητήσουν και άλλα σκληρά έως απάνθρωπα μέτρα, που θα φέρουν ακόμη μεγαλύτερο μαρασμό και στην οικονομία και στην κοινωνία. Αλλά το προτεκτοράτο είναι δύσκολο να αντιδράσει, έτσι που τα 'κανε θάλασσα.
σχόλια