Η γειτονιά

Οι φωνές των παιδιών που ξενυχτάνε στην Πλατεία Δεξαμενής το καλοκαίρι / οι παιώνιες στο Δρίζο, σαν ροζ μπάλες αισιοδιοξίας / το σημείο τέρμα Aναγνωστοπούλου, αρχές Διδότου, πνιγμένο στους κισσούς, πάντα δροσερό / το αυγοτάραχο στη Ράτκα, σερβιρισμένο σε ένα λευκό στρογγυλό μάρμαρο, με μόνο στολίδι ένα λεμόνι τυλιγμένο σε τούλι / η βιτρίνα της Οδού Πανός, πάντα ένα μυθιστόρημα / Σάββατο μεσημέρι στον Παπαδάκη, χταπόδι με μέλι, γαριδάκι Συμιακό, ποίημα / ο πεζόδρομος της Πινδάρου, κάτω από το κυκλαδίτικο σπίτι, κρυμμένοι μέσα σε πρασινάδες / Χίτσκοκ στην Αθηναία, να βλέπουν και οι γείτονες από το μπαλκόνι με τα νεγκλιζέ / ένας γάτος που κάθεται στη βιτρίνα ενός μαγαζιού στη Γλύκωνος, πάνω σε κάτι ονειρικά μπατίκ / η μυρωδιά από καφέ που σκεπάζει όλη την περιοχή, κάθε που ο Μισεγιάννης ψήνει καφέ / οι μυστήριες μαύρες κουρτίνες του Kiku / τα δημοτικά που ακούγονται κάθε Σάββατο μεσημέρι από το Λύκειο Ελληνίδων / ένα μεσημέρι του Αυγούστου, μόνοι στην πλατεία παρέα με τους υπόλοιπους φρουρούς της περιοχής / ο Κωνσταντίνος Τζούμας σαν αεράκι που ανηφορίζει τους δρόμους, να χαιρετά με βικτοριανή ευγένεια / τα βιολετί κουτιά του Αux delicieux / o γάτος της Φωκυλίδου / η Bettina που ξανανοίγει / οι παρέες του Κολωνακίου, σταθερές στα στέκια τους για δεκαετίες, αυτό θα πει γειτονιά / οι κυρίες στα μπακάλικα και στα deli που είναι ιδιότροπες, πάει να πει τρώνε καλά / μια ταπετσαρία με Ινδούς αυτοκράτορες στη Μαρίνα Σφακιανάκη / ο πάγκος με τα ζαρζαβατικά (όχι ο νέος, ο παλιός) στη λαϊκή της Ξενοκράτους / η φιλαρμονική που ακούγεται το πρωί των Θεοφανείων, πάει στη δεξαμενή... / το Sotris, που δέκα χρόνια στο Κολωνάκι, φέτος μπήκα μέσα για πρώτη φορά / τυρόπιτα ταψιού στο Φίλιον / οι κάλτσες στο De Tout Facon / το Scala / η ομάδα της γκαλερί Καλφαγιάν / καπουτσίνο για έξω από το Da Capo (όχι, δεν περιμένω στην ουρά για να κάτσω) / σολομός Petrosian από το Le Petit Gourmand στην Αναγνωστοπούλου / σαμπλεδάκια από το Ελληνικόν / κάτω από τους πλάτανους στον Άγιο Διονύση / η νέα πλατεία Κολωνακίου, κάθε χρόνο και περισσότερο / ο πανικός κάθε φορά που πρέπει να κατηφορίσεις το Κολωνάκι και τα πεζοδρόμια της Πινδάρου είναι βρεγμένα / κάτω από τις μουριές του L' abreuvoir / αυτή η μαύρη πολυθρόνα στο Interni / τα δέντρα της Ομήρου, η μόνη απάντηση στις νερατζιές της υπόλοιπης περιοχής / οι πάνω γειτονιές, ελεύθερες από μαγαζιά και εστιατόρια, μόνο ωραία σπίτια / ντελίβερι από Φιλίπου αλλά και μεσημέρι Σαββάτου στη μικρή αυλή, αν βρεις τραπέζι / μια φορά κάθε τρία χρόνια στο Freud Oriental / το Cake! / περιήγηση στις σταθερές συλλογές του μουσείου Μπενάκη της Κουμπάρη / το περίπτερο που σήκωσαν εν μια νυκτί από τη Βουκουρεστίου ήταν πανέμορφο και δικαίως έκρυβε μια μέτρια βιτρίνα / η Μηλιώνη κι ας τη φοβάμαι / τα Kiehls στο Hondos / όλα στο Free Shop / κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές στην Πλατεία Δεξαμενής / το pomegranate τραπέζι και καρέκλες έξω από τη βιτρίνα της Εύχαρις, κάθε μέρα λέω να κάτσω εκεί, κάτω από τις νερατζιές και να μην έρθω δουλειά / ο ένας και μοναδικός γείτονας που κατάφερα στα τόσα χρόνια να λέω καλημέρα / μια γιγαντιαία αρμπαρόριζα που κρέμεται από ένα μπαλκόνι / ακόμα και τα έπιπλα που βρίσκεις στα σκουπίδια είναι ωραία εδώ / η καλύτερη περιοχή στο κέντρο. Σας φιλώ.