Η Ειρήνη Χειρδάρη έκανε τρία λάθη. Από αυτά φαίνεται ότι δεν ξέρει καθόλου από αντρική ψυχολογία. Αυτό που αδυνατεί να καταλάβει είναι πώς λειτουργεί η αντρική ανασφάλεια. Λάθος πρώτο: έγραψε στην προηγούμενη στήλη ότι είμαι αυτός που κάθεται στον λαιμό των γυναικών. Στην πραγματικότητα, είμαι αυτός που κάθεται στο λαιμό των φίλων των γυναικών, επειδή δεν συμπεριφέρομαι σωστά. Στον δικό της λαιμό δεν έχω καθίσει ακόμη. Συμπέρασμα: οι γενικότητες είναι ξεπερασμένες, οι ανθρώπινες σχέσεις δεν τυποποιούνται. Λάθος δεύτερο: εμπιστεύτηκε να μου παραχωρήσει το μισό της στήλης. Μα, ρε φιλενάδα, δεν εμπιστεύεσαι ποτέ έναν άντρα που το μυαλό του έχει ρίχτερ ανασφάλειας απλά και μόνο γιατί νιώθει επιτέλους ότι η καρδιά του άρχισε να χτυπάει κανονικά κι όχι από συνήθεια.
Η δική μου λογική ήταν η εξής: αφού δεν είχα χρήματα να πάω σε ψυχολόγο (ένα κινητό μπουρδέλο ήμουν από τον χωρισμό, απροστάτευτος, έμπαινε μέσα όποιος ήθελε) θα χρησιμοποιούσα τη στήλη ως ένα είδος αυτοψυχανάλυσης. Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν να εκθέσω δημόσια τα όσα έχω κάνει για να τα ξορκίσω, να τα πετάξω από μέσα μου, γιατί εκτίμησα ότι μόνο έτσι θα αποφύγω τη συναισθηματική χρεοκοπία στην οποία έπεσα. Το μετάνιωσα όμως. Δεν θα γράψω τη στήλη. Αποφάσισα να σταματήσω να είμαι guest στη ζωή των γυναικών επειδή φοβάμαι ότι δεν είμαι άξιος να με αγαπήσουν. Βρήκα κάποια που με αγάπησε για όσα κουβαλάω. Άλλωστε, είναι και η μοναδική που με γνώρισε. Έτσι, η στήλη αποτελεί μια δημόσια συγγνώμη σε εκείνη. Όχι για εντυπωσιασμό. Για την ουσία της αυτοταπείνωσης.
Tρίτο λάθος. Και το μεγαλύτερο. Η Χειρδάρη έγραψε ότι αν έχεις πολλές γκόμενες και βρεις τη μία, τη μοναδική, τότε παίρνεις δύναμη να κόψεις δεσμούς με το παρελθόν και να συνεχίσεις με τον άνθρωπό σου. Έτσι είσαι άντρας και φοράς παντελόνια. Και τι το κάνεις το παρελθόν; Τα αλέκιαστα παντελόνια είναι ψεύτικα. Άντρας είσαι όταν παραδέχεσαι τα λάθη σου και κάνεις ό,τι χρειαστεί για να κερδίσεις ξανά την εμπιστοσύνη του ανθρώπου που σε κάνει να αισθάνεσαι παντοδύναμος. Και επειδή εμένα μου έβαλαν χέρι για τη στήλη, αποσύρομαι ως guest. Και θα πάω στον άνθρωπό μου να μου σιδερώσει τα παντελόνια. Γιατί η αγάπη νικάει και τις χειρότερες αμαρτίες.
Δημήτρης Δαλαγκλής
Α-πα-πα-πα... Το δράμα στους άντρες δεν το αντέχω. Το πρόβλημα του Δημήτρη Δαλαγκλή όταν τον γνώρισα ήταν το εξής: τα είχε με μια γκόμενα κι έκανε παράλληλη σχέση με άλλη. «Γιατί, πιστεύεις;» με ρώτησε. «Γιατί είσαι μπαγλαμάς» είπα, αλλά πίστευε ότι ήταν κάτι άλλο, σκοτεινότερο. «Ανασφαλής». Δηλαδή: Έπεσε έρωτας, έπαιξε ανασφάλεια, θ' ανοίξουνε κεφάλια (Κραουνάκης). Η αλήθεια είναι ότι είχε πάρει πέντε κιλάκια - άρα αντί να σουρθείς στα γυμναστήρια, κρατάς δυο σχέσεις. Και δεν πήγαινε καλά η δουλειά του - όταν δεν τρέχουν τα φράγκα, ξενοπηδάς και μπλέκεις, γι' αυτό έχει γίνει μπουρδέλο η χώρα.
Βέβαια, ένας άνθρωπος είσαι. Δεν γίνεται να βρίσκεσαι σε δύο σημεία και να δίνεις σε δυο διαφορετικούς ανθρώπους τα ίδια πράγματα. Στην ουσία δεν έχεις καμία σχέση. Για μένα τα παράλληλα είναι ο φόβος δέσμευσης, που σύμφωνα με τον Γκάλεν και τον Κήπο του Επίκουρου είναι ο φόβος του θανάτου. «Εάν κάποιος μπορέσει να τον ξορκίσει και να αντιμετωπίσει το μέλλον με την πεποίθηση ότι οι επιθυμίες του θα ικανοποιηθούν, τότε μπορεί να επιτύχει την αταραξία!». Θέλει όμως την αταραξία; Πολλοί άνθρωποι θέλουν να αισθάνονται ότι συμβαίνει κάτι, εκεί που δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Τα κάνουν μπάχαλο για να νιώσουν - κι έχουν έκτοτε νέο μοτίβο σχέσεων. Χτύπαγαν τηλέφωνα ξημερώματα, ήταν ο Δημήτρης σε στρες ή σε δράμα. Του έλεγα «άσε την καινούργια». Πήγαινε να χωρίσει, να το κλάμα. Ουσιαστικά, με εκείνη ήταν ερωτευμένος από ένα σημείο και μετά. Άρα, γιατί δεν χώριζε την παλιά; Με νευρίαζε τόσο, που σπατάλησα τρία χρόνια της ζωής μου να τον ψυχαναλύω - έτσι γίναμε φίλοι. Ώσπου, σε μια κρίση του τα αποκάλυψε όλα. Στον διπλό χωρισμό του, ήταν χάλια. Για τη δεύτερη, όταν την έχασε κατανόησε τι είναι ο γκόμενος-μπαγλαμάς. Θα έπαιρνε τη μισή στήλη, αλλά ξαφνικά εκείνη αποφάσισε να μην ακούσει τους φίλους της, να προσπαθήσει να τον συγχωρέσει και να συνεχίσουν. Σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να ανασκαλεύετε το παρελθόν. Συγγνώμη για το απρόοπτο, αγαπητοί αναγνώστες, συμβαίνουν αυτά στο non fiction. Πάρτε το όπως τoυς θυελλώδεις έρωτες που τερματίζουν άδοξα πάνω στο χάι τους και μας στοιχειώνουν χρόνια γιατί δεν δώσαμε τουλάχιστον ένα αξιοπρεπές τέλος. Αλλά some business must remain unfinished.
Ειρήνη Χειρδάρη
σχόλια