Απρόθυμοι ηγέτες

Facebook Twitter
0

Να κάτι που δεν φανταζόμουν πως θα μας συνέβαινε. Στους Σκανδιναβούς ίσως, αλλά σ' εμάς; Τους ζωντανούς, δυναμικούς, υπερβολικούς, θορυβώδεις;

Κι όμως μας προέκυψε - και μάλιστα δύο φορές. Οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί, αρχηγοί και ηγέτες μας, βγήκαν ανόρεχτοι, απρόθυμοι, σχεδόν αδιάφοροι. Άλλους η ηγεσία τους πουσάρει, τους ενεργοποιεί τόσο που καμία φορά ξεπερνάνε τα όρια. Αλλά ετούτοι οι τελευταίοι θα έλεγες πως κυβερνάνε με το ζόρι. Αγγαρεία. Ο ένας δεν έβλεπε την ώρα να φύγει για Ραφήνα, ο άλλος να την κάνει για Σαν Ντομίνγκο (ή Πόρο - όπου συνεδρία με ανώδυνο μπλα μπλα).

Ο Θείος Καραμανλής τηλεφωνούσε αξημέρωτα στους υπουργούς για να τους υπενθυμίσει τις εκκρεμότητες. Ο Σημίτης τους κυνηγούσε με το μπλοκάκι. Ετούτοι εδώ αναθέτανε τα επείγοντα στον γάτο τους (κι εκείνος στην ουρά του). Ιδιαίτερα σήμερα όλος ο μηχανισμός σέρνεται - πράγμα που βολεύει όλους εκείνους τους υπουργούς που αποφεύγουν τα δύσκολα και τα δυσάρεστα.

Από δυναμισμό, ηγεσία, πυγμή - μηδέν. Δεν λέω να φτάσουμε στον ηγέτη όπως τον περιγράφει ο Κώστας Βάρναλης:

«Νάχαμ' ένα βασιλιά / για να μας θαμπώνει / με λειρί στο κούτελο / με φωνή τρομπόνι! // Νάχαμ' ένα βασιλιά / δράκο με χοντρόλαιμο / σέρτικο κι αράθυμο / για να κάνει πόλεμο!».

Εντάξει, πέρασαν οι εποχές των ηρώων και υπεράνθρωπων - που άλλωστε περισσότερα δεινά παρά καλά επισώρευσαν στην ανθρωπότητα. Αλλά από τη μία άκρη να πάμε στην άλλη; Η ηγεσία (είτε κράτους, είτε επιχείρησης) απαιτεί δυναμισμό, αποφασιστικότητα, ευρηματικότητα, φαντασία. Όχι παθητική σκέψη, όχι απλή δουλική εφαρμογή ενός μνημονίου χωρίς προβληματισμό για εναλλακτικές λύσεις.

Αλλά ακόμα κι από το μνημόνιο με χίλια ζόρια εφαρμόζονται τα εύκολα (περικοπές) και όχι τα δύσκολα και πιο δημιουργικά (μεταρρυθμίσεις).

Όμως η ηγεσία μας είτε αθλείται, είτε απουσιάζει. Απουσιάζει ακόμα κι όταν βρίσκεται εδώ. Κανείς δεν νιώθει την παρουσία της. Αντί να είναι δραστικός καταλύτης, επενεργεί σαν γενικό ηρεμιστικό.

Ήρθε τώρα και το καλοκαίρι, άρα χαλαρώνουμε κι εμείς (οι από πάνω έχουν αιώνιο καλοκαίρι με συνεχείς διακοπές). Να δούμε πώς θα μας βρει το φθινόπωρο...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ