1Είσαι μια ιδιαίτερα αγαπητή παρουσία στον χώρο της τηλεόρασης και της δημοσιογραφίας γενικότερα. Παλιότερα, όταν είχες μια πολύ ωραία νυχτερινή τηλεοπτική εκπομπή, σε παρακολουθούσα ανελλιπώς. Μου αρέσουν η οπτική σου, ο λόγος σου και το χιούμορ σου. Τώρα διαβάζω τη στήλη σου κάθε εβδομάδα στη LifO. Θα ήθελα, λοιπόν, να ρωτήσω αν θα δεχόσουν να πιούμε έναν καφέ, έστω για δεκαπέντε λεπτά που λέει ο λόγος, για να σε γνωρίσω κι από κοντά. Με εκτίμηση, Γιώργος
Γιώργο, Γιώργο, εσύ ήσουν λοιπόν! Ο τηλεθεατής, ο αναγνώστης, ο άνθρωπος, ο Γιώργος. Εχω πάθει πλάκα που μου έγραψες. Ηξερα ότι κάπου υπήρχες, αλλά δεν με πίστευε κανείς. Τώρα, κάθε φορά που κάποιος θα ρωτάει «ποιος την ξέρει, μωρέ, αυτήν τη βλαμμένη και ποιος της δίνει σημασία », θα απαντάω «ο Γιώργος».
Για καφέ, δεν ξέρω. Ο μάνατζέρ μου ισχυρίζεται ότι πρέπει να κρατήσω μια απόσταση από το κοινό μου, για να διατηρήσω τον μύθο μου. «Είσαι σοβαρός; Δηλαδή, να κρατήσω απόσταση από τον Γιώργο;», τον ρώτησα; « Φυσικά. Όλα τα μεγάλα είδωλα, οι Μπιτλς, ο Βούδας, ο Κούδας, ξεκίνησαν από έναν Γιώργο. Οι υπόλοιποι πιστοί απλώς ακολούθησαν», μου απάντησε. Είναι πολύ σκληρός μάνατζερ.
Τι να κάνω, θέλω καφέ, αλλά δεν μπορώ, είμαι δέσμια της Αυλής που με περιβάλλει. Ζω τη μοναξιά του ειδώλου. Μια μέρα θα ξυρίσω την κουρούπα μου σαν την Μπρίτνεϊ Σπίαρς, θα σπάσω τα δεσμά της διασημότητάς μου και θα έρθω να πιούμε καφέ. Μια μέρα, σύντομα. Το υπόσχομαι.
2H ερώτησή μου είναι η εξής: για ποιον λόγο οι αριθμοί 11 και 12 λέγονται έντεκα (ή ένδεκα) και δώδεκα και όχι δέκα-ένα, δέκα-δύο, και μάλιστα το ίδιο ισχύει και στις περισσότερες γλώσσες; Θυμάμαι, μικρή πολύ με μπέρδευε αυτό και τώρα το θυμήθηκα και δεν μπορώ να βρω μια προφανή εξήγηση.
Δεν ξέρω για τις «περισσότερες» γλώσσες που λες, αλλά στα ελληνικά, όπως και στα αγγλικά, τα ιταλικά και τα γαλλικά, το έντεκα και το δώδεκα δεν λέγονται δεκαένα και δεκαδύο, έχουν δικά τους ονόματα, π.χ. οnze, undici, douze) (Ήταν πολύ σημαντικοί αριθμοί, καθώς η ανθρωπότητα δεν έκανε πάντα τους υπολογισμούς της με το δεκαδικό σύστημα.)
3Είμαι «καφετζής». Πώς σου φαίνεται, σε συνεργασία με τη LifO ή τη στήλη σου, να γίνει εβδομάδα σπουδαστή/φοιτητή με έκπτωση 50%; Ενδεικτικά, μετά την έκπτωση: ποτό 2,50, καφές 1,50, κανάτα ρακόμελο, ρακή/ούζο καραφάκι 3, ποτήρι κρασί, μπίρα, 1,50. Νίκος Κράββαρης
Πολύ γλυκό να προτείνεις φοιτητική έκπτωση στην πελατεία σου, αλλά βάλε και κανέναν μεζέ, κανένα σαντουιτσάκι, θα τους ξεκάνεις στο ξεροσφύρι, φοιτητές ανθρώπους! Λοιπόν, κοίτα καφετζή τι θα κάνουμε: στείλε διορθωμένο το μενού, ρίξε και μισό ευρώ ακόμα τις τιμές, πρόσθεσε (ανυπερθέτως) και κάτι μασουλίξ και θα κάνουμε μαζί φοιτητική εβδομάδα: εγώ θα συμπεριλάβω στην ύλη της μεθεπόμενης στήλης τον τιμοκατάλογο, που θα γράφει ακριβώς ποιες μέρες ισχύει η προσφορά. Εσύ θα κόψεις μόνο το κομματάκι που σε αφορά και θα το κολλήσεις στη βιτρίνα του μαγαζιού. Μόνο για μια εβδομάδα, όμως, γιατί μετά θα μπλέξουμε και θα μας μαλώσουν και τους δύο. Να βάλεις τη φωτογραφία μου την καλή, αυτή που δεν μοιάζω με τη Γεωργία Βασιλειάδου, να μην τρομάζει ο κόσμος και πίνει για να ξεχάσει. Είσαι; Περιμένω.
4Πού τους βρίσκεις τους γαμπρούς; Sanguini
Στο μπαρ Στοά, Κοδριγκτώνοςκαι Πατησίων. Εχουν τρομερό πρόγραμμα ανακύκλωσης γαμπρών: μπορείς να αφήσεις εκεί τον πρηγoύμενο, ελαφρώς μεταχειρισμένο, αλλά σε άριστη κατάσταση, για να ταιριάξει με κάποια καλή κοπέλα που ενδιαφέρεται, και να φύγεις με τον επόμενο. Ναι, σωστά μάντεψες, δεν πάω πολύ στη Στοά αυτές τις μέρες, εξού και το γεγονός ότι είμαι αισίως επτά χρόνια παντρεμένη.
5Παλιά είχες πει ότι βαριόσουν πολύ να βγαίνεις με φίλες που ήταν μανούλες γιατί μιλάνε μόνο για τα μούλικα. Ισχύει το ίδιο τώρα που έγινες κι εσύ μάνα; (Αυτό το είχα δει σε μια συνένετυξη πριν πολλά χρόνια, σε μια εκπομπή σε κρατική, νομίζω, τηλεόραση, που έμοιαζε με σπίτι και πρέπει να ήταν μαζί και η Ευρυδίκη! Είμαι η καλύτερη;) Πάλι Sanguini
Σανγκουίνι, είσαι και μαρτυριάρα, είσαι και ζαβολιάρα, αφού με υποχρεώνεις να παραβώ τις αρχές μου και να απαντήσω και στις δύο ερωτήσεις σου στο ίδιο τεύχος. Η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση είναι: δεν βαριέμαι απλώς, θέλω να πέσω στα σκληρά με τις «μαμαδοσυζητήσεις». Το μόνο που με γλιτώνει από τον βούρκο είναι ότι τώρα που έχω μπέμπη πριβέ βγαίνω με τις κολλητές μου που έχουν τα δικά τους βλαστάρια και γελάμε με τα χάλια μας, την κατάντια και το ξεπεσμό μας («μου δανείζεις μια πάνα νούμερο τέσσερα,την ανταλλάσσω με θήλαστρο»). Ακολουθούν μούντζες, κατάρες και τρελά γέλια.
σχόλια