O λαός της Λιβύης δοκιμάζεται από έναν τύραννο και από μια παγκόσμια συμμαχία, το ΝΑΤΟ, που ουδέποτε κατάλαβε ποιος είναι ο ρόλος του στον μοιραίο τούτο κόσμο. Ο λαός της Ιαπωνίας προσπαθεί να ζήσει με τα απομεινάρια του σεισμού και ν’ αποφύγει τον πυρηνικό όλεθρο. Ο λαός της Υεμένης εξεγείρεται για να διώξει τον επί είκοσι ένα χρόνια Πρόεδρό της και εκλεκτό των Αμερικανών, Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ. Αυτές τις στιγμές που ολόκληρος o κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό, ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά στην ώρα της κρίσης. Όχι της οικονομικής, αλλά των Wikileaks. Επιτέλους, άνοιξαν και τα «δικά» μας τηλεγραφήματα, κωδικοποιημένα από την «Καθημερινή» και τους «Νέους Φακέλους» (http://folders.skai.gr/main/wikicategories). Δεν είχαμε κάποια τρομερή αποκάλυψη, όπως ότι το Κρεμλίνο χρηματιζόταν από τη μαφία, αλλά μια πανοραμική ματιά των Ελλήνων πολιτικών από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, κ. Σπέκχαρντ.
«ΙΔΕΑΛΙΣΤΗΣ» ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ στο «παλιό και το νέο ΠΑΣΟΚ» ο Γιώργος Παπανδρέου, «βούδας» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, «μαοϊκός» ο Πάγκαλος, εριστικός και έξυπνος ο Βενιζέλος, «φίλη» η Ντόρα, «φίλος» και ο Αντώνης. Η νέα γενιά που ακούει στο όνομα Μπιρμπίλη, η αναξιόπιστη Κατσέλη. Το «αστέρι» που ακούει στο όνομα Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο «ανένταχτος» Μεϊμαράκης και ο «ελαφρός» Σπηλιωτόπουλος. Αυτά είναι μερικά από τα κοσμητικά επίθετα που χάρισε ο πρέσβης στα τηλεγραφήματά του προς το State Department. Η εικόνα της Αμερικής για την Ελλάδα έχει μεγάλη σημασία, αλλά πόσο σχέση μπορεί να έχει με την πραγματικότητα; Η δημοτικότητα των Ελλήνων πολιτικών έχει φτάσει στον πάτο και η προσπάθεια να τους αντιμετωπίσει κάποιος με πολιτικά κριτήρια ακούγεται στα ελληνικά αυτιά σαν κακόγουστο ανέκδοτο. Τόσο μαύρα κι άραχνα είναι τα πράγματα που ένας καλλιτέχνης στο επίπεδο τoυ Jerry Springer με το όνομα Δημήτρης Κολλάτος είναι πρωτεργάτης του μοναδικού κινήματος που ακούει στο «πόρτα πόρτα». Οι μιμητές της υπηρεσίας των ΕΛΤΑ έχουν επισκεφθεί ήδη τα σπίτια των δύο πρώην πρωθυπουργών, απαιτώντας να πάρουν πίσω τα «κλεμμένα». Απορώ πώς δεν επεστράφησαν αμέσως στον ελληνικό λαό.
ΑΡΑΓΕ, ΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ δακτυλογραφήσει ο τωρινός πρέσβης των ΉΠΑ, Ντάνιελ Μπένετ Σμιθ, για την απείρου κάλους, ήθους και ευθύνης διαμάχη μεταξύ του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θόδωρου Πάγκαλου και του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα; Ο πρώτος κατηγορεί τον δεύτερο πως θα ευθύνεται για τυχόν δολοφονία του, αφού τον στοχοποιεί με διάφορες επιθέσεις (Γαλλία, γιαούρτια στα Καλύβια), ο άλλος ισχυρίζεται πως οι συκοφαντικές δηλώσεις του Πάγκαλου αμφισβητούν τη νομιμότητα του πολιτεύματος και απομονώνουν την Αριστερά. Μετά ο Πάγκαλος κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για τις δολοφονικές επι- θέσεις στη Μαρφίν και άλλες βιαιοπραγίες και το γαϊτανάκι συνεχίστηκε. Στην ουσία ο ένας κατηγορεί τον έναν ποινικά και ο άλλος συνταγματικά και εμείς απορούμε: δεν υπάρχει Δικαιοσύνη για να επέμβει; Πώς μπορούν να εκτοξεύονται τέτοιες κατηγορίες εναντίον της ανθρώπινης ζωής και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και να μην υπάρχει ένας θεσμός ή ένα όργανο να πει στους δύο «κόκορες» ότι σε καιρούς που «κυβερνούν» τα χουλιγκάνια οφείλουν, σεβόμενοι μόνο και μόνο τη βουλευτική τους αποζημίωση, να ενισχύουν την κοινωνική ειρήνη; Αν ήμουν εγώ ο πρέσβης, θα τους χαρακτήριζα, πάντως, με μια λέξη: «επικίνδυνοι».
σχόλια