Στο σπίτι της Κούλας

Στο σπίτι της Κούλας Facebook Twitter
0

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/10

Έχω γεμίσει το σπίτι με καινούργιες βιβλιοθήκες και ξεθάβω βιβλία απ’ τις ντουλάπες, αρχειοθετώ κι επιτέλους ανακαλύπτω πράγματα που νόμιζα πως είχα χάσει από καιρό. Παράλληλα, ξεδιαλέγω πράγματα που δεν χρειάζομαι, για να τα χαρίσω. Πολλές ελληνικές μαγειρικές που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, βιβλία πυροτεχνήματα - ούτε ένα τσάι δεν μπορείς να μάθεις να φτιάχνεις από αυτά. Ξαναξεφυλλίζω τους Τσελεμεντέδες που δίνει το «Βήμα». Υπέροχο εξώφυλλο, σωστό, θυμίζει τα παλιά χρόνια της Γραφιστικής, έχει φρέσκα, sharp χρώματα και είναι τακτοποιημένο κι ευανάγνωστο. Όμως, τι γράφει μέσα; Ένα βιβλίο του 1976 με την ίδια ορολογία, τα ίδια υλικά με αυτά του 1976, μόνο τη γλώσσα λίγο επιμελήθηκαν. Κοιτώντας συνταγές για μπισκότα αλλά και κρέατα που θέλουν Βιτάμ και φωτογραφίες με madeleines που τις αποκαλούν απλώς μπισκότα αμυγδάλου, αλλά και εικονογραφήσεις που ξεσήκωσαν από κάποιο βιβλίο του περασμένου αιώνα με τούρτες σαν μπόμπες, ειλικρινά στενοχωριέμαι. Η μαγειρική δεν είναι λογοτεχνία. Και όταν ακόμα διαβάζουμε συνταγές αρχαίες, το κάνουμε επειδή τις δημιούργησαν σπουδαίοι σεφ και θέλουμε να θαυμάσουμε το μεγαλείο τους, όχι για να τις φτιάξουμε! Άρα, ένα παλιό βιβλίο μαγειρικής που απευθύνεται σε χρήστες, ανθρώπους που θέλουν να μάθουν να μαγειρεύουν και να φτιάχνουν madeleines είναι σχεδόν παραπλανητικό. Τα αντίστοιχα του εξωτερικού αναθεωρούνται πάρα πολύ συχνά, γι’ αυτό κι οι πωλήσεις τους είναι αστρονομικές. Η μόνη που το κάνει αυτό στην Ελλάδα είναι η κ Βέφα Αλεξιάδου. Εγώ έχω μια πανάρχαια έκδοση του κλασικού της βιβλίου. Έπαθα ένα πολύ ευχάριστο σοκ, όταν μια μέρα το συνέκρινα με την τωρινή έκδοση. Αληθινή επαγγελματίας και μπράβο της. Αυτή είναι ο πραγματικός ελληνικός τσελεμεντές. Σόρι, κιόλας. Σε άλλα νέα τώρα, βρήκα και αυτό το χαριτωμένο βιβλίο από τις εκδόσεις Πατάκη με τις συνταγές του Χίτσκοκ. Κακομεταφρασμένο και άσχημα φτιαγμένο, παρ’ όλα αυτά πολύ ευχάριστο. Δεν θα φτιάξω ποτέ κάτι από τις συνταγές του Χίτσκοκ, το διάβασα όμως με ευχαρίστηση.

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/10

Πηγαίνουμε σε σπίτι φίλων για φαγητό. Εκεί είναι μαζεμένοι πολλοί γνωστοί και άλλοι τόσοι που δεν γνωρίζω, αλλά χαμογελάμε ευχάριστα ο ένας στον άλλον - είναι σχεδόν θεραπευτική πλέον η κατάσταση όπου συναντάς ανθρώπους που χαμογελάνε. Οι σημερινοί οικοδεσπότες έχουν το χάρισμα να ενώνουν γνωστούς και αγνώστους στα τραπέζια τους και να δημιουργούν κάθε φορά ένα καινούργιο μείγμα ανθρώπων που περνάνε τέλεια. Κάτι λέει για την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία τους αυτό. Στην κουζίνα ένας νεαρός Λιβανέζος μαγειρεύει αριστουργήματα για τριάντα άτομα. Όλα τα γνωστά κλασικά λιβανέζικα φαγητά, φτιαγμένα τέλεια. Στέκομαι στα φαλάφελ του, που ήταν ίσως απ’ τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει ποτέ. Τον παρακολούθησα που ετοίμαζε τα φαγητά με τη συγκέντρωση που έχουν όλοι όσοι αγαπούν αυτήν τη δουλειά και τον χάρηκα πραγματικά. Μαθαίνω πως σύντομα θα μας μαγειρεύει τα φαγητά του μαζί με άλλους φίλους σ’ εστιατόριο κοντά στην πλατεία Αγίας Ειρήνης - θα σας ενημερώσω αμέσως, όταν ανοίξει. Μετά ήρθαν τα γλυκά και τα παγωτά - είναι πάντα μια πολύ όμορφη στιγμή αυτή. Δύσκολο να μη χαμογελάσεις στη θέα ενός μιλφέιγ. Τα δοκίμασα όλα. Εννοείται πως, παρά το ευχάριστο της βραδιάς, βλέπεις πόσο τα νεύρα όλων είναι σπασμένα με την κατάσταση. Οι Αθηναίοι υποφέρουν κι αυτό φαίνεται απ’ το γεγονός ότι δεν μπορούν να σταυρώσουν κουβέντα που να μην έχει σχέση με την κρίση. Κρίμα, γιατί κάποια στιγμή ένας φίλος έβαλε κάτι τραγούδια απ’ τη Νέα Ορλεάνη στο στέρεο και για λίγα λεπτά μπορούσες να φανταστείς πως είσαι σε άλλη χώρα, κοιτώντας τα χαμόγελα των ανθρώπων και τα σώματά τους να χαλαρώνουν στον ήχο αυτής της υπέροχης μουσικής. Διασχίσαμε την Αθήνα με το μηχανάκι για να γυρίσουμε σπίτι. Σκουπίδια δίπλα σε κορίτσια με βραδινά που κατέβαιναν στο Γκάζι, τσιγγάνοι που έστρωναν κουβέρτες στην Ερμού για να πάρουν θέση για το αυριανό παζάρι, κίνηση, φώτα, ουρές ταξί, Πακιστανοί με καροτσάκια και πιο πάνω λιμουζίνες πλάι στα τζάνκι της Ομόνοιας. Έφτασα σπίτι με ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά με τη σιγουριά πως αυτό τον καιρό, αν έχει κανείς φίλους, πρέπει να ψάξει να τους βρει και να τους έχει κοντά του. Σας φιλώ.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ