Στα χρόνια του Ετουάλ

Είχα πολλά χρόνια να δώσω ραντεβού έξω από το Ετουάλ / τον «μεγάλο», κεντρικό κινηματογράφο της Καλλιθέας με τις τεράστιες φωτεινές επιγραφές που αναβόσβηναν στην κίνηση της Θησέως και λαμπύριζαν με ασύμμετρες χρωματιστές φωτοσκιάσεις στους βρεγμένους δρόμους μετά τη βροχή / έτσι, τουλάχιστον, φάνταζαν στα άγουρα παιδικά μου μάτια, όπως χάζευα την κίνηση από το διαμέρισμα του παππού και της γιαγιάς απέναντι από το Ετουάλ / η Καλλιθέα μου φαινόταν τότε πιο μεγάλη και πιο «μνημειακή» από τη Νέα Σμύρνη / η Βενιζέλου ήταν ένας μάλλον στενόχωρος δρόμος μπροστά στο «βουλεβάρτο» της Θησέως / και αν οι Νεοσμυρνιώτες μεγαλώσαμε μ’ ένα αίσθημα υπεροχής απέναντι στους συνομηλίκους μας της Καλλιθέας, νομίζω πάντα είχαμε συνείδηση της υπεροχής της Καλλιθέας σε συγκεκριμένους τομείς / η Καλλιθέα ήταν πιο «πόλη», με περισσότερους κινηματογράφους και αγορά της προκοπής / επίσης, είχε σταθμό του Ηλεκτρικού και το «πράσινο» του Πειραιά, κάποτε το μοναδικό λεωφορείο σε ολόκληρη την Αθήνα που έκανε δρομολόγια μέρα-νύχτα / αγαπούσα το κυπαρισσί του χρώμα, ένα βαθύ πράσινο πολύ στυλάτο και αγέρωχο, θύμιζε τραμ στη νότια Αμερική / δεν έχω πάει ποτέ στη Νότια Αμερική, αλλά έτσι φαντάζομαι ότι θα είναι τα τραμ στη Λίμα και στο Μοντεβιδέο / σε κινηματογράφο της Καλλιθέας πήγα και το μοναδικό σινεμά με τη μητέρα μου, λίγους μήνες αφού πήρε σύνταξη / της το είχα υποσχεθεί και κάπως το περιμέναμε και οι δύο / ήταν μια απογευματινή ιεροτελεστία που αφορούσε αποκλειστικά εκείνη κι εμένα / όλα τα’ άλλα έδειχναν υπερβολικά ασήμαντα, με την έννοια πως ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα μιας τυχαίας Τετάρτης με περίεργο καιρό / δεν θυμάμαι το έργο / όμως θυμάμαι ότι για πολλή ώρα ήμασταν οι μοναδικοί θεατές και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι μπορεί να μην έπαιζε η ταινία, λόγω μειωμένης προσέλευσης / τελικά, ήρθαν άλλοι τρεις και γίναμε πέντε / στο διάλειμμα η μητέρα μου είχε βαρεθεί, της φαινόταν αδιανόητο ότι έπρεπε ν’ αντέξει μια ολόκληρη ώρα χωρίς τσιγάρο / κάτσαμε μέχρι το τέλος, περισσότερο για να μην απογοητεύσουμε τους εαυτούς μας / εγώ είχα εκνευριστεί που δεν μπορούσε ν’ απολαύσει το δώρο του γιου της, όπως ακριβώς της το είχα σχεδιάσει, ή έστω να υποκριθεί ότι το απολάμβανε / άλλωστε, πόσοι μαντράχαλοι πάνε τη μάνα τους σινεμά; / μα όχι, το εκτιμούσε, αλλά χωρίς τσιγάρο δεν μπορεί ν’ απολαύσει τίποτα και, μεταξύ μας, η ταινία δεν ήταν σπουδαία / δεν είχε πολύ άδικο / τη γύρισα σπίτι, την παρέδωσα στον πατέρα μου κι έφυγα για Παγκράτι με τη βεβαιότητα ότι δεν χρειάζεται να υπερβάλλουμε με τους γονείς μας / επιστροφή στο «τώρα» / μεταμορφωμένος ο πεζόδρομος της Μασσαλίας, μου μετέφερε ένας καλός φίλος από ένα «δύσκολο» μέτωπο του κέντρου / «καλύτερα κι από Κολωνάκι, σου λέω», ήταν η ακριβής διατύπωση του Σαββάτου / στην αρχή ακούστηκε σαν χιούμορ, αλλά τελικά ισχύει / τραπεζάκια έξω στην Ομόνοια / το σχέδιο για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων σε Ομόνοια και πλατεία Κοτζιά, έτσι ώστε οι δυο γειτονικές περιοχές ν’ αποκτήσουν ζωή, κυρίως μετά το κλείσιμο των καταστημάτων, έχει συζητηθεί μεταξύ του Δήμου Αθηναίων κι επιχειρηματιών / ήδη, η αρχή έγινε στην πλατεία Ομονοίας, διαβάζω στον athensville / λέτε να δουλέψει;