Άντε να φεύγει και αυτός ο χρόνος είπα σε ένα φίλο γιατί μας πίκρανε. Μου έγνεψε καταφατικά και πιάσαμε την κλασική συζήτηση για το ποσό ανάποδα μας ήρθαν τα πράγματα και πως βούλιαξαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια. Η αλήθεια είναι ότι εντάξει τα πράγματα είναι δύσκολα η ανεργία μπαίνει σαν δεύτερο επίθετο σε εφτά στους δέκα νέους και η κατάθλιψη θερίζει.
Ξέρω τι θα μου πεις...
Άλλη μια μέρα πέρασε και η ζωή μας δεν άλλαξε. Μένεις βαλτωμένος στην καθημερινότητα σου. Άλλη μια μέρα πέρασε. Κάτι σου λείπει, κάτι άλλο θες κάποιο άλλο όνειρο ήθελες να κυνηγήσεις. Άλλη μια μέρα πέρασε. Προδόθηκες από ανθρώπους έχασες την αυτοεκτίμηση σου, έδωσες αγώνες για τους άλλους εκτός από σένα. Άλλη μια μέρα πέρασε. Κολλημένος στην κωλοδουλειά ανάγκης που βρήκες και είσαι αναγκασμένος να ακούς την κάθε σαχλαμάρα του πελάτη. Στάσου, φίλε δεν πέρασε άλλη μια μέρα, πέρασε και περνάει η ζωή σου!
Το να περιμένεις να φύγει ο χρόνος χωρίς να τον ζήσεις είναι κρίμα. Αν σε ρωτήσω ποτέ πέρασες καλά δεν θα θυμάσαι. Ποτέ πηγές σε ένα μαγαζί που σου άρεσε δεν ξέρεις γιατί έβγαινες με το ζόρι. Ποτέ σου μαγείρεψε το αγαπημένο σου φαγητό η μάνα σου έχει σβηστεί από την μνήμη γιατί ήσουν σε χάλια διάθεση για την ζωή που δεν έζησες. Υπάρχουν στιγμές που μισείς ή βαριέσαι κάθε λεπτό και ώρα της ημέρας. Όλα τα κάνεις απλά για να περάσει άλλη μια μέρα. Και περνάνε χρόνια.
Η ζωή είναι το μόνο δώρο που σου δίνεται χωρίς κάρτα αλλαγής. Δεν μπορείς να την αλλάξεις, δεν έχει δεύτερη. Πότε περιμένεις να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα που υπάρχουν γύρω σου.
Έχεις προσέξει τον εαυτό σου πως είναι; Το πρόσωπο σου έχει αλλάξει σχηματισμό. Έχει μια λύπη. Ξέρεις τι σου φταίει; Ξέρεις τι θες; Ξέρεις τι κάνεις και που πατάς; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ρωτήσω κι αλλά. Αυτά ρώτησα και σε μένα αυτά έκανα και εγώ. Μάλωσα με τον εαυτό μου, είδα έναν τύπο στον καθρέπτη που μόνο κακό μου έκανε. Δεν κοίταξα ποτέ δίπλα μου ή μπροστά. Μονίμως στάσιμος και σκεπτικός μέσα στα προβλήματα. Μέσα στα ψευδοδιλλήματα και τις χαζές φοβίες. Τον άφησα εκεί. Είπα ότι δεν θα τον ξαναδώ. Έσπασα τον καθρέπτη και έκανα την αλλαγή μου. Για αρχή έμαθα να αγαπάω τον εαυτό μου και στην συνέχεια να προσπαθώ να φτιάχνω την καθημερινή μου ζωή όσο πιο ξεχωριστή γινόταν. Πρόλαβα και το έκανα μέσα στον χρόνο αυτόν. Οπότε όχι, δεν θα πω να φύγει αυτός ο χρόνος έτσι απλά. Θα πω ότι μέσα από δυσκολίες γαλουχείσαι και φτιάχνεις χαρακτήρα και βγαίνεις πιο δυνατός. Γιατί ξέρεις πως ήσουν και πως είσαι τώρα. Να περάσει λοιπόν αυτός ο χρόνος αλλά όχι ανεπιστρεπτί. Να προστεθεί στην ζωή μου σαν μια εικόνα άσχημη ή όχι και σαν ‘’μνημόνιο’’ αλλαγής πολιτικής χρήσης της ζωής μου. Έμαθα γνώρισα, στεναχωρήθηκα αλλά το πιο σημαντικό, Έζησα!
Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας,
ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα,
αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή όπως μας δόθηκε την καθημερινή,
την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.
~Γιώργος Σεφέρης
σχόλια