Να, λοιπόν, που καμιά φορά τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα: κάνω διακοπές τον Σεπτέμβριο και όσα φανταζόμουν ή είχα ακούσει είναι αλήθεια /
το γλυκό φως, η ζεστή θάλασσα, η ωραία μοναξιά στις παραλίες αλλά και η μελαγχολία της μικρότερης ημέρας, μια αίσθηση τέλους, καθώς το φθινόπωρο μας πολιορκεί από παντού /
το μεσημέρι σκεφτόμουν «τώρα στην Αθήνα μπορεί να βρέχει» και ήξερα ότι αυτή η βροχή μπορεί να φτάσει μέχρι το νησί /
αλλά το Αιγαίο είναι γενναιόδωρο προς το παρόν κι έχω συμβιβαστεί με την ιδέα /
έχω κουβαλήσει αδιάβροχο και ζακέτα, σαν να έχω έρθει σε θέρετρο της Κεντρικής Ευρώπης /
φυσικά, η Αθήνα είναι πανταχού παρούσα /
λες και οι άνθρωποι της Τροχαίας διάβασαν το προηγούμενό μου σημείωμα, μια μέρα πριν πάρω το πλοίο από τον Πειραιά έφαγα την πιο άδικη κλήση της ζωής μου /
όπως παντού στην Αθήνα, υπάρχουν σημεία όπου οδηγοί και Τροχαία έχουν συμφωνήσει ότι επιτρέπεται η στάθμευση, ενώ, σύμφωνα με τη σχετική σήμανση, δεν επιτρέπεται /
αυτό συνέβαινε χρόνια τώρα στην αρχή της οδού Μιχαλακοπούλου /
χιλιάδες Παγκρατιώτες και άλλοι τόσοι χιλιάδες μη Παγκρατιώτες παρκάραμε δίπλα στο παρκάκι που βλέπει την πλάτη της Πινακοθήκης /
ακόμα κι εγώ που είμαι κάπως εμμονικός με την αντικοινωνική στάθμευση έβλεπα ότι στο συγκεκριμένο σημείο η σειρά των παρκαρισμένων Ι.Χ. δεν ενοχλούσε στην πραγματικότητα κανέναν /
όλα αυτά μέχρι το περασμένο Σάββατο, όταν η Τροχαία Καισαριανής βγήκε το απόγευμα και μοίρασε κλήσεις στους άτυχους που, παρασυρμένοι από την ανοχή δεκαετίας και βάλε, είχαν σταθμεύσει τα αυτοκίνητά τους /
το αστείο είναι πως στο επόμενο τετράγωνο (όπισθεν Χίλτον), στο ίδιο ακριβώς σημείο, δηλαδή και πάλι πάνω στη Μιχαλακοπούλου, τα αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει εκεί την έβγαζαν καθαρή, καθώς εκεί λειτουργεί ελεγχόμενη στάθμευση (που, ως γνωστόν, λειτουργεί τα Σάββατα έως τις 4 το απόγευμα) /
ξέρω τι σκέφτεστε: φίλε, είχες παρκάρει παράνομα, δεν υπάρχει δικαιολογία /
αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος /
χαίρομαι πολύ που η Τροχαία της Καισαριανής αποφάσισε να κυνηγήσει την παράνομη στάθμευση /
όμως, όταν παίρνεις μια απόφαση, καλό είναι να ενημερώνεις τον κόσμο, ακόμα περισσότερο στην περίπτωση που πηγαίνεις να την εφαρμόσεις στις παρυφές μιας πυκνοκατοικημένης γειτονιάς, όπως το Παγκράτι /
μια ενημερωτική πινακίδα του τύπου «από τις 1.10.2014 τελειώνουν τα ψέματα, η Τροχαία θα κόβει κλήσεις» θα βοηθούσε ή θα ήταν αυτό που θα περίμενες από μια Πολιτεία που αφήνει τον συγκεκριμένο δρόμο ξέφραγο αμπέλι για χρόνια και αποφασίζει ένα πρωί να εφαρμόσει τον νόμο /
το αστείο κράτος που έχουμε, με τη μηδενική αξιοπιστία, αδυνατεί να περιφρουρήσει τα δικαιώματα των πεζών ή των ΑμεΑ ή τα περιφρουρεί αλά καρτ (όποτε του καπνίσει ή αν βρεθεί κανένας ευσυνείδητος πολιτικός προϊστάμενος ή αξιωματικός) και μία στο τόσο βγάζει στους δρόμους άντρες και γυναίκες της Τροχαίας, μοιράζοντας κλήσεις δεξιά κι αριστερά, ακόμα και σε σημεία όπου θεωρητικά η παρανομία δεν δημιουργεί προβλήματα /
όμως, έτσι δεν λύνονται προβλήματα, ούτε αποκαθιστάς σχέσεις αλληλοσεβασμού με τους πολίτες σου /
οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται όχι κάθε δεύτερο Σάββατο ή όποτε βρέχει, αλλά, υποτίθεται, συνέχεια /
αυτό χάσαμε στην Ελλάδα και ξέφυγε εντελώς η ιστορία κι εγώ τώρα είμαι φτωχότερος κατά 40 ευρώ.
σχόλια