Κάτι όμορφο γίνεται τα τελευταία δύο χρόνια στην πόλη της Κορίνθου, στην οποία η μισάνθρωπη Χρυσή Αυγή συγκέντρωσε 12% στις τελευταίες εκλογές. Μιλάω για τη ''Σβούρα'', το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Στέκι, το δημιούργημα της ανάγκης των ανθρώπων που γέμιζαν στο κοντινό παρελθόν τις πλατείες. Σύντομα όλα πήραν το δρόμο τους, βρέθηκε το κατάλληλο κτήριο, ενοικιάστηκε και ξεκίνησε τις δραστηριότητες του.
Υπάρχει μία κακή φήμη που συνοδεύει αυτούς τους χώρους σα να βλέπεις δελτίο ειδήσεων του Πρετεντέρη, ότι εκεί μαζεύονται ''αναρχικοί'', τα πίνουν και καταστρώνουν τρομοκρατικά σχέδια! Μπούρδες! Εγώ είδα ανθρώπους όλων των ηλικιών να κάνουν τάι-τσι και να δείχνουν πανέμορφοι, πράοι, καθώς τους έλουζε ο απογευματινός ήλιος.
Γνώρισα παιδιά από το Αφγανιστάν και το Κουρδιστάν να παίζουν μπάλα με Έλληνες και σαν κάθισαν μετά στο τραπέζι να μιλάνε όλοι μαζί για ποιητές, τον Ομάρ Καγιάμ και τον Νάνο Βαλαωρίτη με το σθένος που είχε να στείλει προσωπική επιστολή στον Πρωθυπουργό της χώρας. Κι όταν έπεσε το σκοτάδι, βγήκαν οι καρέκλες, μοιράστηκαν εδέσματα και μπίρες και η θερινή αυλή της ''Σβούρας'' μετατράπηκε σε θερινό σινεμά!
Προβολές του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου έχουν γίνει πολλές από τον περασμένο Σεπτέμβρη που πρωτοπαίχτηκε στις γκλάμουρ ''Νύχτες Πρεμιέρας''. Χθες βράδυ, όμως, ήταν το κάτι άλλο! Μπορεί νά'μαι ευσυγκίνητος, ρομαντικός, δεν ξέρω, την ώρα πάντως που απαντούσα στις ερωτήσεις του κοινού, θα ορκιζόμουν πως μεσ΄στο βραδινό ημίφως κάπου είδα την Κατερίνα να κάθεται κι αυτή οκλαδόν με μια μπίρα κι ένα τσιγάρο στο χέρι.
Κρατώ τα λόγια μιας Ελληνο-ιταλίδας ηλικιωμένης γυναίκας, κόρη ενός σπουδαίου Ιταλού ποιητή, όπως με ενημέρωσαν, που σημείωσε σε μπλοκάκι όλα τα ποιητικά βιβλία της Γώγου για να τα προμηθευτεί από σήμερα κιόλας. Τα βλέμματα των πιτσιρικάδων, κορίτσια κι αγόρια, από 15 μέχρι 20 ετών, που ρωτούσαν για τον αυτόχειρα Νικόλα Άσιμο σα να επρόκειτο για συγγενή τους.
Γνώρισα ακόμη τον αξιολάτρευτο Μήτσο, τον κούνελο, που κούρνιασε στην αγκαλιά μου, αλλά γνωρίζοντας πόσο ευπαθή είναι τα ζωάκια της συνομοταξίας του, σύστησα στα παιδιά να τον γυρίσουν στο κλουβί του και να τον απαλλάξουν από θορυβώδεις ανθρώπινες παρουσίες. Τα συγχαρητήρια μου σε όλους όσοι συντηρούν τη ''Σβούρα''! Σε μια ιδανική κοινωνία, δημοκρατική και ανθρώπινη, τέτοιοι χώροι θα έπρεπε να επιδοτούνται και να ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια, όχι να συγκεντρώνουν εκφοβιστικά φασιστικά συνθήματα στους τοίχους τους.
Πηγαίνοντας μετά την προβολή για φαγητό, έπεσα πάνω στο απόλυτο αρχαιοελληνικό κιτς ή, σωστότερα, στο νεοελληνικό κιτς, εφόσον η καημένη η Αφροδίτη που της λείπουν και τα χέρια, μια χαρά έργο τέχνης είναι: Η Αφροδίτη της Μήλου λοιπόν...φυτεμένη κυριολεκτικά στο κέντρο της πλατείας! Τι Λούβρο και μαλακίες, εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε - γέλασε, πού'λεγε κι ο Νικόλαος Εγγονόπουλος, και πιο συγκεκριμένα, εδώ είναι Ελλάντα, είμαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων εμείς, μπορεί βρακί να μην έχουμε, αλλά από αισθητική σκίζουμε! Να, κάτι τέτοιο είδα και μου λύθηκε αμέσως η απορία γιατί η Χρυσή Αυγή συγκέντρωσε κοτζάμ 12% των ψήφων στην Κόρινθο...
