τώρα που ο πλανήτης φλέγεται, τώρα που στα δικά μας μάτια η φλόγα έχει ανάψει εδώ και καιρό, ας επανακαταλάβουμε τη χώρα. οι αγανακτισμένοι, οι πεινασμένοι, οι αδικημένοι κι όλοι της γης οι κολασμένοι. όσοι μεταναστεύουν, όσοι εκδιώκονται, όσοι βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους. ας υποθέσουμε πως είναι η πλειοψηφία, που το σύστημα θέλει να θεωρεί μειοψηφία. δεν αντέχεται αυτή η αδικία, δεν αντέχεται η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεν σημαίνει τίποτα η ευρωστία ενός ντεγκαβλέ δείκτη ανάπτυξης. αυτά ανήκουν σε έναν άλλον κόσμο και όχι στον πλανήτη αυτό. ας γίνουμε αρειανοί σε έναν κόσμο που αποφάσισε για εμάς πως δεν υπάρχουμε. ας φορέσουμε στολές με μάσκες, να κυκλοφορούμε στα σκοτάδια και να προσγειωνόμαστε σε πυκνά δάση. ποιός είναι στ' αλήθεια ο εξωγήινος και ποιός ο ημεδαπός. δεν είναι πάντα να νικά ο ισχυρός, δεν είναι πάντα να πονά ο ηττημένος, σ' αυτή τη μάχη ρίχνονται όλα στη φωτία. κι αυτήν τη μάχη την πληρώνει ο απατημένος. είμεθα όλοι εξωγήινοι, καρδιά μου. φεύγουμε, προσγειωνόμεθα, ασφυξία, μη βγάζεις το κράνος, αστέρια, ήλιος.
άγνωστο
πάντα το μαύρο άγνωστο
σχόλια