Είναι διαφήμιση.Στην οποία πουλάνε την αγάπη και τη μνήμη για φτηνή σκυλοτροφή.Επίσης, ο σκύλος δεν ανήκει στον ηθοποιό παππού, αλλά σε εταιρεία εκπαίδευσης ζώων για διαφημιστικούς λόγους.Κάνοντας viral μια διαφήμιση, βοηθάμε το προϊόν να πουλήσει πιο εύκολα και ανώδυνα (δηλαδή γινόμαστε εκούσια θύματα τους). Κάτι που άλλωστε είναι σκοπός της διαφημιστικής που νοίκιασε τον σκύλο από τον εκπαιδευτή (και συνήθως βασανιστή) του.Μυκονόοοος!
So what? Μ'αυτή τη λογική θα πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε ταινίες ή να διαβάζουμε βιβλία. Το ότι κάτι μπορεί να είναι παραμύθι και να αποσκοπεί στο κέρδος, δεν το μειώνει. Παραμένει ένα όμορφο παραμύθι που μπορεί να πει κάτι σε κάποιον.Όσο για το ότι ο εκπαιδευτής του σκύλου είναι συνήθως βασανιστής του, ευτυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα πλέον...Καταλαβαίνω τον κυνισμό σου, αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα. Ας εκτιμήσουμε το κάθε πράγμα για αυτό που είναι, μόνο να κερδίσουμε έχουμε.
Αντιλαμβάνεσαι ότι βάζεις στο ίδιο παπούτσι κινηματογράφο, λογοτεχνία και διαφημίσεις προϊόντων σουπερμάρκετ, σωστά;Χριεάζεται να αναλύσω παραπέρα την λογική σου;
εγώ που δεν είμαι φιλόζωος όμως συγκινήθηκα και επισης δεν αγοράζω απο εταιριες που δεν συμφωνω με την πολιτική τους. Αν υπαρχουν κουτορνίθια είναι γενικό προβλημα και φαινόμενο.
σχόλια