ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ: Φεστιβάλ Χορού της Βιέννης - νέες παραστάσεις

ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ: Φεστιβάλ Χορού της Βιέννης - νέες παραστάσεις Facebook Twitter
0

BORN THIS WAY

Gerome Bel(Γαλλία) & Θέατρο ΗORA(Ελβετία)

"Disabled theater"

Άλλη μια καθηλωτική παράσταση του Γάλλου χορογράφου Ζερόμ Μπέλ πατέρα του conceptual χορού με πρεμιέρα στις Βρυξέλλες αλλά και θερμή υποδοχή στη dOCUMENTA (13) στο Kassel. Μια παράσταση η οποία σέβεται τη διαφορετικότητα των ατόμων με νοητικές δυσλειτουργίες, μαθησιακές δυσκολίες, σύνδρομο down, άτομα τα οποία αποκλείονται από την κοινωνία. Στο Akademietheater, τους δόθηκε και ο χώρος να δημιουργήσουν τις χορογραφίες τους και να μιλήσουν για την πάθησή τους ανοιχτά και γιατί όχι να πάρουν τα ηνία κατά κάποιο τρόπο της δημιουργίας μιας χορευτικής παράστασης, ανατροφοδοτώντας τον πειραματικό χορό και το θέατρο με ακόμα πιο δυνατές δομές με δυνατό το ένστικτο του καλλιτέχνη που θέλει να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Στην αρχή μια κοπέλα από την Ασία μας ανακοίνωσε ότι συμμετέχει με το ρόλο της μεταφράστριας, εκφωνήτριας ενώ στη συνέχεια έβαζε μουσικές από την κονσόλα του ήχου, με λίγα λόγια λειτούργησε ως συντονίστρια της παράστασης.

Στη σκηνή έντεκα ξύλινες καρέκλες με ένα μπουκαλάκι νερό δίπλα σε κάθε καρέκλα. Η εκφωνήτρια ανακοίνωσε ότι ο Gerome Bel τους ζήτησε να σταθούν για ένα λεπτό στη σκηνή. Ήδη με αυτή την απλή οδηγία δημιουργήθηκε ο χρόνος παρατήρησης των "disabled" ηθοποιών του Theater Hora, που όπως αποδείχθηκε τελικά ήταν πολύ ¨able" για πολλά. Ο Ματίας Μπρούκερ, 22 χρονών απλά μπήκε και βγήκε αμέσως με επιτόπια στροφή, ο Πίτερ Κέλλερ, 42 χρονών δεν είχε την αίσθηση του χρόνου προφανώς και έμεινε πολύ παραπάνω από ένα λεπτό, ώσπου η Ασιάτισα συντονίστρια του είπε ¨Danke Peter" δηλαδή "ευχαριστώ Πίτερ" κι αποχώρησε ξαφνιασμένος με πλατύ χαμόγελο.
Στη συνέχεια η Ασιάτισα μας ανακοίνωσε ότι ο Ζερόμ Μπελ τους ζητησε να πούνε το όνομά τους, την ηλικία τους και το επάγγελμά τους, όπως και κάνανε ένας ένας. Ακούμε πάλι την Ασιάτισα που μίλαγε γερμανικά και αγγλικά, να λέει ότι ο Ζερόμ Μπέλ τους ζήτησε να περιγράψουνε την αναπηρία τους.

Κάποιοι αναφέρανε το σύνδρομο down κι ότι απλά έχουν ένα παραπάνω χρωμόσωμα από ότι συνήθως, η γλυκύτατη Τιτσιάνα Παλιάρο, πως δε θυμάται τι ακριβώς έχει, η ξανθιά Λώρα Μέγερ, ότι είναι μογγόλα όπως χαρακτηριστικά είπε "I m a fucking mongο" κι άλλα όπως ότι μιλάνε πιο αργά από τους άλλους, κάποιοι ότι βάζουν τα δάχτυλα στο στόμα στη μύτη, μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα μνήμης. Στη συνέχεια μπήκανε και καθίσανε στις καρέκλες για να σηκωθούν και να χορέψουν ένα σόλο που είχαν την επιμέλεια της χορογραφίας και της μουσικής. Μόνο επτά από τα σόλο από τα έντεκα σόλο επιλέχθηκαν από το Ζερόμ Μπέλ. Εμφανές το σχόλιο του χορογράφου με το γνωστό του χιούμορ πάνω στην ευνουχιστική επιλογή του καλύτερου σε μια ανταγωνιστική κοινωνία και του αποκλεισμού του πιο αδύνατου.

Jérôme Bel - Κώστας Τσιούκας

 

Όλοι τους απολαυστικοί, ταυτόχρονα αστείοι και απελευθερωτικοί, με μουσικές τέκνο, γερμανική hip hop, Rock, Latin, Justin Bieber. Εντυπωσιακή η εικοσιενός χρονών κοκκινομάλα Μιράντα Χόσλε, που χόρεψε Michael Jackson "They don t really care about us" με πράσινη φόρμα και ένα δερμάτινο γάντι με διαμαντάκια, φλέρταρε με το κοινό, αγγίζοντας προκλητικά το "επίμαχο" σημείο της,  όπως ακριβώς έκανε ο αείμνηστος Michael.

 

 

Χορογραφίες "σπέσιαλ" εδώ που τα λέμε, μεταξύ άλλων με μια καρέκλα που στρυφογυρίζει, άπλωμα του σώματος στο χώρο, τούμπες, "Dancing Queen" των ABBA, αερόμπικ, ο χορός που έδειχνε ένα αστέρι, πηδήματα, hip hop, εκφραστικές χειρονομίες και οι υπόλοιποι δέκα συμμετείχαν ενεργά χορεύοντας, συνομιλώντας ή συνδιαλέγοντας με την εσωτερική τους αλήθεια της συγκεκριμμένης στιγμής. Ακόμη κι αν κάποιες στιγμές περιγράφανε πιο πολύ, παρά ολοκληρώνανε τις κινήσεις , ξεχνάγανε ή αποτυγχάνανε τη χορογραφία τους, ήτανε τόσο ειλικρινείς, τόσο αυθόρμητοι που αυτή η ευθραστότητα δε συγκρίνεται ούτε με τις πιο επιδέξιες στροφές της Sylvie Guillem.

Πολύ ευρηματική η στιγμή όπου τους ζητήθηκε να πούνε τη γνώμη τους για το κομμάτι που συμμετέχουν δίνοντάς τους έτσι κριτικό λόγο. Κάποιοι είπανε ότι η παράσταση είναι σπέσιαλ, κάποιοι ότι οι γονείς τους τους είπανε ότι έχουν δει και καλύτερα , η αδερφή ενός ότι έκλαιγε στο αυτοκίνητο μετά την παράσταση απογοητευμένη γιατί της θύμισε "freak show" κι ο Ματίας Μπρούκερ πως στεναχωρέθηκε που δε χορέψε τελικά το σόλο του κι ότι  πιστεύει ότι να είναι ο καλύτερος.

Η εκφωνήτρια ανακοίνωσε ότι τελικά ο Ζερόμ Μπελ αποφάσισε να δείξει και τα άλλα τέσσερα σόλο.
Ε ναι! Φωνή σε όλους και στους πιο αδύναμους. Γερμανικό καραόκε από τον Τζιάνι Μπλούμερ, η Σάρα Χες με ένα μπλουζάκι που έγραφε TROPICAL, χόρεψε ανεμίζοντας ένα πολύχρωμο παρεό σε μουσική Ζαν Μισέλ Ζάρ, ακολούθησε κάτι σαν ο χορός του "τσάρλι τσάπλιν" με swing μουσική από τον Μαρσέλ Μπούγκιελ κι η σειρά των λογοκριμένων σόλο έκλεισε με το φοβερό Ματίας Μπρούκερ με break dance γρήγορες κινήσεις στα χέρια αλλά και τρεξίματα στο χώρο με την ενέργεια ενός ροκ σταρ. Θυμίζει λίγο Αννίτα Πάνια στο πιο conceptual (μια χαρά ξηγιέται και το Αννιτάκι στην τελική) Απλά χωρίς κάποιον σχολιαστή ή μεσάζοντα τα άτομα αυτά μας δίνουν αυτόβουλα το δικαίωμα  να γελάμε μαζί τους, μας μαθαίνουν να μη λογοκρινόμαστε, να τα θαυμάζουμε γι' αυτό που είναι και να αντιπαρερχόμαστε σε όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίζουμε.


Μας κατέπληξε ο χορογράφος Ζερόμ Μπελ με τη φανταστική αυτή παράσταση και οι ηθοποιοί-χορευτές με τον αυθορμητισμό, την ευαισθησία και την αυθυπαρξία τους επι σκηνής.
Αν η Τέχνη του Χορού και γενικότερα η Τέχνη δεν είναι ο καλύτερος χώρος που δημιουργεί μια σφαίρα ελέυθερης έκφρασης, με πίστη για δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου τότε ποιός είναι αυτός ο χώρος;

Άχρηστες πληροφορίες/Ιστορικά.


Την Κυριακή 28 Ιουλίου, πριν την πρεμιέρα της παράστασης έφαγα κουκιά ανάμεσα σε ψητά λαχανικά, δίπλα στο μουσείο ALBERTINA που σε μερικούς ανθρώπους όπως εγώ με G6PD μεταλλαγμένο χρωμόσωμα είναι πολύ επικίνδυνο έως θανατηφόρο. Προς το παρόν όλα καλά, ο,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Ετσι το βράδυ χόρεψα το BORN THIS WAY της LADY GAGA και το διασκεύασα ως BORN WITH G6PD και η Verena Brakonier, ταλαντούχα γερμανίδα χορεύτρια performer στάθηκε βράχος και ήταν πολύ κοντά μου όπως κι ο Trajal Harrell, ο φίλος μου και η οικογένειά μου.Τι θα κάναμε χωρίς τους ανθρώπους που μας αγαπάνε;


Στη Βιέννη αυτή την περίοδο είναι και ο Αιμίλιος Αράπογλου γνωστός χορευτής και βοηθός χορογράφου που μαζί με τον Damien Jalet και τον Sidi Larbi Cherkaoui συνεργαστήκανε πρόσφατα με τη Marina Abramovich στο Bolero της Opera National De Paris.

*****

Αρχείο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ