Πέθανε (και) ο Prince.
Ακόμα και αυτοί που δεν τον ξέρουν, στο άκουσμα ενός κομματιού του αναφωνούν αυθόρμητα: 'ααα...αυτός ήταν? Ωραίος...' . Αυτή είναι η πραγματική επιτυχία ενός καλλιτέχνη. Να ξέρουν το έργο σου, χωρίς να ξέρουν το όνομα σου. Ειδικά ο Prince είναι ο ορισμός του αφανούς ήρωα. Είναι ο άνθρωπος πίσω από το "Like a Prayer" της Madonna και το "Nothing Compare to You" της Sinead O' Connor. Ο άνθρωπος πίσω από το soundtrack του πρώτου (‘αυθεντικού’) Batman. Ο λόγος που ιδρύθηκε η PMRC (εταιρεία γονικού ελέγχου της μουσικής) από την Tipper Gore, γυναίκα του πρώην αντιπροέδρου των Η.Π.Α. , όταν έκπληκτη συνειδητοποίησε ότι το album που έκανε δώρο το 1984 στην εντεκάχρονη κόρη της, περιείχε ένα τραγούδι για τον αυνανισμό (‘Darling Nikki’).
Κανείς δεν τον θυμάται όπως θυμάται π.χ. έναν σταρ όπως ο Michael Jackson. Ωστόσο, παρά το μικροσκοπικό του ύψος (1.58), πέρασαν από το κρεβάτι του δεκάδες celebrities όπως η Kim Basinger, η Carmen Electra και η Sherilyn Fenn. Και φυσικά εκεί που σου κλείνει πονηρά το μάτι είναι όταν νέοι μουσικοί κοινοποιούν το R.I.P. status του, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για τον άνθρωπο που πολέμησε κατά κόρον το σχεδόν αποκλειστικό μέσο που χρησιμοποιούν σήμερα για να προωθήσουν τη δουλειά τους (internet).
Από το 2015 μέχρι σήμερα, έχουν φύγει πρόωρα πολλοί καλλιτέχνες που αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε μαζί τους. Ίσως αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας ταραχώδους (≠βαρετής;) ζωής με αρκετές καταχρήσεις. Ο Lemmy στα 70, ο Bowie στα 69 και ο Prince στα 57, ενώ το αγγλοσαξονικό προσδόκιμο ζωής είναι 78. Ίσως όλοι αυτοί να έχουν φτιάξει ένα παρεάκι εκεί πάνω. Στον Παράδεισο. Η’ στην Κόλαση. Άλλωστε, όπως τραγουδούσε άλλος ένας καλλιτέχνης που έφυγε πρόωρα: ‘Hell Ain’t a Bad Place to Be’ …
*O Γιώργος Καρακασίδης είναι αρθρογράφος και παραγωγός του www.desertradio.gr
σχόλια