[ Από την Άλκηστη Γεωργίου ]
Πριν από λίγες μέρες άρχισε να προβάλλεται σε αυτό εδώ το site ( lampsakos.com )το πρώτο ίσως ελληνικό Διαδικτυακό Ντοκιμαντέρ, με τίτλο 'Νέα Ζωή'.
Πρόκειται για την διπλωματική εργασία της Άννας Ποδάρα, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού "Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα" του ΑΠΘ. Η Άννα, κινητοποίησε μια ομάδα νέων ανθρώπων του χωριού της, και ξεκίνησε να καταγράφει τις ιστορίες των προσφύγων ( Μουσουλμάνων και Ρωμιών ) και στα δύο χωριά με το όνομα Λάμψακος, στην Ελλάδα και στην Τουρκία..
Της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το ενδιαφέρον και πρωτοποριακό εγχείρημα τους.
Ορίστε τι μάθαμε:
Στην ιστοσελίδα lampsakos.com "προβάλλεται" εδώ και μέρες, ένα διαδικτυακό ντοκιμαντέρ, ίσως το πρώτο που έχει γίνει ποτέ στην χώρα μας.
Το web-documentary είναι μια μορφή διαδραστικού σινεμά που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια, και κάνει ήδη θραύση σε Ευρώπη και Αμερική.
Πραγματοποιείται με ιδιαίτερα χαμηλό budget, είναι συνεχώς εν εξελίξει - αφού το ψηφιακό περιεχόμενο μπορεί εύκολα να ανανεώνεται, και το σημαντικότερο: ο θεατής αλλάζει ιδιότητα κι από απλός θεατής γίνεται χρήστης.
Δεν υπάρχει σενάριο, κι ο κάθε χρήστης-θεατής επιλέγει το δικό του μοναδικό μονοπάτι αφήγησης.
Για παράδειγμα, ένα από τα πιο διάσημα projects, βραβευμένο με Emmy είναι το Out My Window: Interactive Views from the Global Highrise.
Πολλά γράφτηκαν για την Μικρασιατική Καταστροφή, κανείς όμως δεν ρώτησε τους πρόσφυγες τι χρειάστηκε για να στήσουν μια ΝΕΑ ΖΩΗ από την αρχή.
«Όταν όλη σου η ζωή είναι μια... Κρίση, πως αναγεννιέσαι συνεχώς από τις στάχτες σου;»
Έτσι, η Άννα Ποδάρα ,έφτιαξε ένα διαδικτυακό ντοκιμαντέρ που αφηγείται μέσα από 50 μικρού μήκους βιντεάκια, μια εξαιρετική ιστορία για τους πρόσφυγες, μουσουλμάνους και Ρωμιούς.
Για να την βοηθήσουν, κινητοποίησε μια εθελοντική ομάδα παραγωγής, με νέους του χωριού. (Νίκος Μαρτζίκος, εκπαιδευτικός, Χρήστος Τζαφέρος, graphic designer κ.ο.κ.).
Σε δύο χωριά με το όνομα Λάμψακος, ένα στην Ελλάδα και ένα στην Τουρκία, άνθρωποι «παλαιάς κοπής» διεκδικούν πεισματικά μια νέα ζωή, αισιοδοξούν, τσουγκρίζουν για «Καλή Πατρίδα» και την δημιουργούν από την αρχή.
Φτιάχνουν την εκκλησία με εθελοντική εργασία, ξεκινάνε να χτίζουν χωρίς χρήματα το σχολείο, όταν η Πολιτεία αρνείται να δώσει κονδύλιο, κάνουν πάρτι με ρεφενέ κ.ο.κ.
Η ιστορία τους είναι από αυτές που αξίζει να ειπωθούν, και οι 85χρονοι που μπορούν να την διηγηθούν φεύγουν σιγά σιγά από την ζωή.
Βρήκαν στο Facebook κατοίκους της παλιάς Λαμψάκου στην Τουρκία, οι οποίοι πολύ πρόθυμα τους φιλοξένησαν όταν πήγαν για γυρίσματα στην Τουρκία.
Ο δήμαρχος του Lapseki τους βοήθησε βρίσκοντας ηλικιωμένους κατοίκους για να τους πάρουν συνέντευξη.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τους παρείχε κάμερα και μικρόφωνο.
Το Ερευνητικό Κέντρο Τραγουδήματος (ΕΡΚΕΤ) έμαθε για την προσπάθεια τους, και τους ηχογράφησε πρωτότυπη μουσική.
Στη Ν. Λάμψακο, οι ηλικιωμένοι που προσεγγίστηκαν για συνέντευξη λένε, αρχικά, πως δεν έχουν τίποτε σημαντικό να πουν, αλλά στο τέλος καταλήγουν να μιλάνε με μάτια φωτεινά για τα πάρτι που έκαναν μετά τον πόλεμο, και τις φάρσες που έκαναν όταν οι γονείς τους μίλαγαν τουρκικά για να μην καταλάβουν τα παιδιά.
Λίγο πριν το τέλος του εγχειρήματος, όταν χρειάστηκαν χρήματα για να πληρωθεί ο μοντέρ, πραγματοποιήθηκε μία καμπάνια crowdfunding και συγκέντρωσαν χρήματα από τους ίδιους τους κατοίκους του χωριού.
Το ντοκιμαντέρ μετρά, ήδη, εκατοντάδες προβολές, από τις πρώτες κιόλας μέρες προβολής του, ενώ στο group στο facebook έχουν μαζευτεί περίπου 2000 άτομα από Ελλάδα, Τουρκία και Αμερική!
Η κινηματογραφική εκδοχή του ντοκιμαντέρ θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, τον ερχόμενο Οκτώβριο.
σχόλια