«εν λευκώ…»
Πάντα μου άρεσε η μουσική, είτε να την ακούω, είτε να παίζω.
Με ταξίδευε, ένιωθα ν’ ανοίγονται μπροστά μου καινούριοι ορίζοντες, άλλοτε πάλι η ίδια η μουσική με ταξίδευε μέσα τους, με ταρακουνούσε κι έκανε την ψυχή μου και την ανάσα μου να πάλλονται.
Ποτέ δεν κατάφερα να περάσω έστω και μια μέρα από τη ζωή μου χωρίς να έρθω σ’ επαφή μαζί της και καθετί έχει και τη δική του μελωδία και χροιά στο μυαλό μου, κάθε κομμάτι της καθημερινότητάς μου ενέχει κι ένα κομμάτι μουσικής, το οποίο άλλοτε το περιγράφει απόλυτα κι άλλοτε απλώς το συνοδεύει.
Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς μουσική;
Όχι απλώς χωρίς ήχο, αλλά χωρίς κανένα ψήγμα μελωδίας, ρυθμού, στίχων και την ένωσή τους με αυτήν…;
Δεν υπάρχει κάτι πιο απελευθερωτικό από τη μουσική.
Σε ταξιδεύει εκεί που τα συναισθήματα γεννιούνται, εκφράζονται, συνυπάρχουν με σκέψεις, αναμνήσεις, κενές ματιές…και χέρια που σε αγκαλιάζουν, σε προστατεύουν, σε νανουρίζουν και μένουν στο πλάι σου…
Χέρια που μειώνουν το σκοτάδι που υπάρχει μέσα σου, το γεμίζουν με νότες που πέφτουν γύρω σου σαν βροχή δημιουργώντας ένα αόρατο όριο με τον έξω κόσμο…
Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούσα να γράψω μια μουσική για όσα νιώθω…
Δεν έχω αποφασίσει σε ποιο ακριβώς είδος θα μπορούσε να καταταχθεί. Ίσως γιατί μέσα μας όλα με κάποιο μαγικό τρόπο καταλήγουν να γίνουν ένα. Όλα τα συναισθήματα αναμιγνύονται και δημιουργούν μια παλέτα στην οποία κάθε χρώμα εκφράζει κι από κάτι.
Αν όμως με κάποιο τρόπο τα ανακατεύαμε πράγματι όλα αυτά;
Αν τα χρώματα και τα συναισθήματα γίνονταν ένα, αν μπορούσαμε αυτό να το κάνουμε εικόνα και μουσική;
Τότε μόνο ένα θα επικρατούσε.
Νομίζω πως ήδη το ξέρεις,
θα ήταν ένα χρώμα πάνω στο οποίο θα μπορούσαν να υπάρξουν άλλα, χωρίς να αλλοιώνονται.
Έτσι κάθε μέρα θα γέμιζε ο καμβάς του καθένα από μας με μια διαφορετική πινελιά… μια πινελιά σε πλήρη «αρμονία» με όλες τι άλλες…
Νομίζω πως αυτό το χρώμα είναι το μόνο που τα περιέχει όλα και τους επιτρέπει να υπάρχουν μέσα του διατηρώντας την ελευθερία της έκφρασής τους σ’ αυτόν τον καμβά που ονομάζεται ζωή.
Η μουσική εν λευκώ λοιπόν…
σχόλια