TOBIAS WOLFF: Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ
Η ιστορία τριών αλεξιπτωτιστών που εκπαιδεύονται για το Βιετνάμ, χωρίς καν να έχει στοιχεία τραγωδίας, γίνεται αστραφτερό υλικό μυθοπλασίας στα χέρια του Tobias Wolff στο Ο κλέφτης του στρατοπέδου (εκδόσεις Πόλις).
Ένα αμερικανικό στρατόπεδο που με διαδικασίες συνοπτικές εκπαιδεύει αλεξιπτωτιστές σε συνθήκες τραχιές, προκειμένου να τους στείλει στο Βιετνάμ, είναι το πεδίο της πλοκής για το αφήγημα του Tobias Wolff, που μέσα σε λίγες σελίδες (μόλις 118) αναδεικνύει απροσποίητα τη συγγραφική εκλεκτή δεινότητα τού συγγραφέα. Ήρωες είναι τρεις νεοσύλλεκτοι - ξένοι ανάμεσα σε διμοιρίες έμπειρων στρατιωτικών, οι οποίοι αναπάντεχα δένονται, γίνονται μια ομάδα, όταν κινδυνεύουν να πεθάνουν, καθώς μια πυρκαγιά πλησιάζει τις αποθήκες πυρομαχικών που φυλάσσουν στις 4 Ιουλίου του 1947. Η τραγωδία αποφεύγεται - και όχι μόνο η συγκεκριμένη, αλλά όλες οι αποχρώσεις του τραγικού, αφού υπάρχουν περιστατικά που θα μπορούσαν να αναβαθμιστούν σε αυτή την κλίμακα.
Ο τίτλος του βιβλίου απηχεί την αψυχολόγητη απόφαση του Λιούις να κλέψει τους συναδέλφους του - προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα για μια ημίτρελη πόρνη που τον απορρίπτει. Υπό κατάληψη από μια περίεργη δύναμη πέρα από αυτόν, ληστεύει ακόμη και τον φίλο του Χάμπαρντ, χτυπώντας τον άσχημα. Τον Χάμπαρντ, που βιώνει το προσωπικό του δράμα, αφού μόλις έχει μάθει πως σκοτώθηκαν οι αδελφικοί του φίλοι. Και τέλος είναι ο Φίλιπ, που στις τελευταίες τάξεις του λυκείου βλέπει τη «φούσκα» της οικογένειάς του να σπάει, τη μητέρα του να καταρρέει, τον αδελφό του να εξαφανίζεται και να ζει μια ζωή στο περιθώριο. Να λοιπόν, κανένα σοβαρό δράμα δεν διαδραματίζεται εδώ. Και, όμως, ο Wolff, με κεντρικό εργαλείο την πολλαπλών αποχρώσεων και κλιμακώσεων αφήγησή του, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα μικρό λογοτεχνικό αριστούργημα.
Εναλλαγές ύφους και αφήγησης επιφυλάσσει από τις πρώτες σελίδες. Ενώ στο πρώτο μέρος διαπιστώνουμε μια αποστασιοποίηση που περιορίζεται στο να παρουσιάσει τη ζωή του Φίλιπ μέχρι και την ενηλικίωση, στη συνέχεια ο Wolff βάζει τους ήρωες να εξιστορούν όσα σκέφτονται και ζουν, ξεδιπλώνοντας τα επίπεδα των συναισθημάτων και των βαθύτερων ενστίκτων των τριών νέων που δένονται πρόσκαιρα, εξαιτίας μιας παρ' ολίγον καταστροφής. Και βέβαια, δεν περνάει απαρατήρητο το «σχόλιο» του Tobias Wolff για τον πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς και τα τρία αγόρια κατετάγησαν ως εθελοντές για λάθος ή ψευδείς λόγους. Το βιβλίο έχει βραβευθεί με το PEN/Faulkner.
