DAVID THOMSON: ROSEBUD
Η βιογραφία του Όρσον Γουέλς, μια προσπάθεια σκιαγράφησης της πολύπλευρης προσωπικότητας ενός από τους σημαντικότερους auter στην ιστορία του σινεμά.
«Δαιδαλώδης» είναι, το καταλληλότερο επίθετο για να χαρακτηρίσει κανείς τη βιογραφία του Όρσον Γουέλς, όπως την κατέγραψε ο Ντέιβιντ Τόμσον στο βιβλίο του Rosebud: Η ζωή του Όρσον Γουέλς. Και δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαφορετικά κάτι που αναφέρεται στη ζωή μιας ιδιοφυούς προσωπικότητας, ενός πλάσματος «εκτός του κόσμου τούτου», που έζησε «χωρίς ειρμό», ακολουθώντας την άναρχη γεωγραφία μιας φωτιάς που εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, σβήνει και αναζωπυρώνεται, δημιουργεί εστίες παντού, καίει και καίγεται. Κάπως έτσι σκιαγραφούνται ο βίος και η πολιτεία του παραγωγού, σκηνοθέτη, σεναριογράφου, ηθοποιού που υπήρξε ο εξαντλητικά πολυτάλαντος και πολυσχιδής Γουέλς, που ο οποίος από τα δεκαέξι μέχρι τα σαράντα του κατάφερε να διαγράψει, από καλλιτεχνικής άποψης, μια υπερπλήρη πορεία, που άλλοι χρειάζονται μια ζωή για να την ολοκληρώσουν. Προκλητικός, απροσδόκητα κι ανήκεστα εγωκεντρικός, ευφυής και καινοτόμος: κάπως έτσι σχηματίζεται στον νου του αναγνώστη το πορτρέτο του enfant terrible της Τέχνης του 20ού αιώνα.
Ο τρόπος που ο Τόμσον ανέλαβε τη δύσκολη αποστολή να οργανώσει το υλικό μιας ζωής αταξινόμητης, που δυσχεραίνεται και από την τάση του Γουέλς να δίνει εσκεμμένα ανακριβείς πληροφορίες. Παρ' όλα αυτά, κάνοντας χρήση των ιδιοτήτων του ως συγγραφέα και ως καθηγητή κινηματογράφου, πετυχαίνει τον σκοπό του, παραδίδοντας ένα βιβλίο που παρέχει πληροφορίες με καταιγιστικό μεν ρυθμό, αλλά δεν δυσκολεύει την ανάγνωση. Αφηγείται την εκκεντρική ζωή του Γουέλς χρησιμοποιώντας ως άξονα το καλλιτεχνικό του έργο, κι αυτό αποδεικνύεται πολύ ενδιαφέρον, καθώς ο αναγνώστης μαθαίνει όλο το παρασκήνιο που συνόδευσε ταινίες όπως Ο Πολίτης Κέιν, Οι υπέροχοι Άντερσον, Μάκβεθ, Οθέλλος - φυσικά ο Πολίτης Κέιν πρωταγωνιστεί, καθώς ο Τόμσον πιστεύει πως ο Κέιν υπήρξε το προφητικό alter ego του Γουέλς. Εξίσου ενδιαφέρον είναι και ότι ο Τόμσον ασχολείται και με τον σχολιασμό των ταινιών, αλλά πάντα σε σχέση με τον δημιουργό τους και τελικά μας αφήνει μια ολοκληρωμένη και αμερόληπτη εικόνα ενός συναρπαστικού όσο και αυτοκαταστροφικού ιερού τέρατος.
