M.J. Arlidge: Στο στόμα του λύκου

Έμοιαζε με άγγελο που έπεφτε από τον ουρανό. Το μυώδες κορμί του ολόγυμνο, παρεκτός από δύο ασημένια φτερά, κρεμόταν στον αέρα και ταλαντευόταν μπρος πίσω και πάνω στη βαριά αλυσίδα που τον τραβούσε δεμένο από το ταβάνι. Τα δάχτυλά του, στραμμένα σαν αρπάγες προς τα κάτω, πάσχιζαν να αγγίξουν το κλειδί της ελευθερίας του, αλλά εκείνο παρέμενε βασανιστικά μακριά από το άγγιγμά του». Από την αρχή και μόνο του βιβλίου καταλαβαίνεις ότι ο συγγραφέας δεν είναι μια απλή περίπτωση: περίτεχνη φαντασία, ποιητικός λόγος, αδιευκρίνιστα βάθη, παραστατική γραφή. Μαζί και μια πένα που έχει κατακτήσει το αναγνωστικό και τηλεοπτικό κοινό, αφού ο απόφοιτος του Κέμπριτζ M.J. Arlidge ξέρει ακριβώς τι περιμένουν οι άλλοι από εκείνον – και όχι μόνο σε ένα πεδίο. Όλοι όσοι έχουν βρεθεί στη Βρετανία σίγουρα θα τον έχουν αγαπήσει για τους «EastΕnders», στο σενάριο των οποίων έχει βάλει το ταλαντούχο χεράκι του, αλλά και για κάποιες σειρές που τον έχουν κάνει περιζήτητο: «Torn», «The Little House» και «Silent Witness».

Στην Ελλάδα, πάντως, έχει γίνει γνωστός για τη φοβερή σειρά βιβλίων αστυνομικού μυστηρίου με πρωταγωνίστρια την τρομερά εντυπωσιακή επιθεωρήτρια Έλεν Γκρέις. Στη νέα έκδοση της σειράς που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα με τον τίτλο Στο στόμα του λύκου –και τολμώ να πω ενδεχομένως την καλύτερη και πιο σκοτεινή–, σε μετάφραση Σοφίας Τάπα, συμβαίνουν όλα όσα πιθανώς δεν θα ήθελε η ίδια η πρωταγωνίστρια του Βρετανού συγγραφέα να συμβούν: ένας φόνος που φέρνει στο φως τα δικά της, μύχια, σκοτεινά μυστικά και μια σειρά από αποκαλύψεις για την προσωπική της ζωή. Στο παραπάνω απόσπασμα, που ουσιαστικά συνιστά και την πρώτη, δυναμική παράγραφο του βιβλίου, παίρνει κανείς μια πρώτη γεύση απ' όσα θα ακολουθήσουν: οι σεξουαλικές φαντασιώσεις της Γκρέις θα συγκρουστούν με την πιο οδυνηρή πραγματικότητα, αφού το πτώμα ενός άνδρα που βρίσκεται σε ένα S&M κλαμπ μπορεί κατά κάποιον τρόπο να συνδέεται με την ίδια. Για την ακρίβεια, ο δολοφονημένος άνδρας έχει άμεση σχέση με την Έλεν, κάτι που εκείνη δεν μπορεί να ομολογήσει ενώπιον των προϊσταμένων της: ποια θα ήταν η αντίδρασή τους αν μάθαιναν ότι η εντυπωσιακή, ικανότατη και αξιοσέβαστη συνάδελφός τους αγαπάει τα σαδομαζοχιστικά σεξουαλικά παιχνίδια; Όταν όμως ο δολοφόνος ξαναχτυπά, είναι σαφές ότι το μήνυμα κατά κύριο λόγο απευθύνεται στην ίδια την Γκρέις: προφανώς οι φόνοι θέλουν να φέρουν στο φως τα δικά της μυστικά. Το αποτέλεσμα είναι να εργάζεται σκληρά, ακόμα και χωρίς να κοιμάται, προκειμένου να μπορέσει να αποφύγει τις παγίδες που της στήνει ο φονιάς, ή οι φονιάδες, και να αποφύγει τις οδυνηρές αποκαλύψεις που αυτήν τη φορά έχουν στο επίκεντρο τη σκοτεινή ζωή της. Ίσως, μάλιστα, να πρόκειται για το πιο απρόβλεπτο βιβλίο της σειράς, καθώς ο M.J. Arlidge τολμάει να διεισδύσει στον ταραγμένο, ενδεχομένως, ψυχισμό της πρωταγωνίστριάς του και να αποκαλύψει κι άλλες πτυχές του συγγραφικού του ταλέντου. Παρ' ότι πρόκειται για ένα κλασικό page turner, από αυτά που έχουν κάνει τόσο δημοφιλή την κινηματογραφική γραφή του M.J. Arlidge, εν προκειμένω ο συγγραφέας τολμάει να κάνει ένα βήμα παραπάνω και να εκθέσει την πρωταγωνίστριά του στον καθρέφτη του ίδιου της του ασυνείδητου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος έχει ως πρότυπό του την Πατρίτσια Χάισμιθ και τους «εκπεπτωκότες», όπως τους χαρακτηρίζει, πρωταγωνιστές της αλλά και τον Όσκαρ Ουάιλντ για τον σκανδαλώδη και προκλητικό βίο του – και τα αποφθέγματά του. Από αυτούς αφορμάται και από αυτούς εμπνέεται στο κατά τα άλλα άκρως συναρπαστικό, όσον αφορά τον ρυθμό, βιβλίο του.